Wincenty Trojanowski

Wincenty Trojanowski
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1859
Warszawa

Data i miejsce śmierci

1928
Warszawa

Zawód, zajęcie

Malarstwo, Medalierstwo

Multimedia w Wikimedia Commons
Portret dziewczynki z 1886 roku. Muzeum Narodowe w Poznaniu

Wincenty Trojanowski (ur. 22 stycznia 1859 w Warszawie, zm. 19 października 1928 tamże) – polski malarz.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studia malarskie rozpoczął 1878–1880 w Warszawskiej Klasie Rysunkowej u Wojciecha Gersona i Aleksandra Kamińskiego, naukę kontynuował wstępując w 1880 w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, od 1885 studiował przez rok na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium u Alexandra von Wagnera. W 1890 wyjechał w podróż po Bliskim Wschodzie.

W 1893 zamieszkał w Paryżu gdzie tworzył. Zajmował się tam praktycznie tylko medalierstwem, brał udział w licznych wystawach, a o kunszcie jego pracy świadczyły liczne nagrody i wyróżnienia. W 1897 roku mianowany członkiem honorowym Muzeum w Rapperswilu[1]. W maju 1901 roku odznaczony przez rząd francuski Orderem Palm Akademickich (Officier d’Académie)[2].

W 1903 powrócił do Warszawy. Zajął się działalnością pedagogiczną[3]. Był profesorem Gimnazjum męskiego im. Ludwika Lorentza[4]. W 1904 roku założył Szkołę Artystyczną Sztuki Stosowanej.

W latach 1906–1918 był wykładowcą historii sztuki na Wydziale Humanistycznym Towarzystwa Kursów Naukowych w Warszawie[5]. Od 1919 profesor historii sztuki i prorektor Wolnej Wszechnicy Polskiej[6].

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera L-2-1/2/3)[7].

Grób malarza Wincentego Trojanowskiego na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Zajmował się początkowo malarstwem, później medalierstwem. Malował sceny sakralne oraz postacie kostiumowe w strojach paziów, lutnistów lub mnichów. Medale jego autorstwa należą do rzadkich, ponieważ tworzył je w jednym egzemplarzu. Krytycy sztuki za okres największej świetności twórczości Wincentego Trojanowskiego uważają czas pobytu we Francji.

Pisał artykuły o sztuce. Wydał książkę Wyspiański – Artysta – Człowiek – Życie (1927). Był autorem urny na serce Tadeusza Kościuszki, która znajduje się w Muzeum Tadeusza Kościuszki w Solothurnie (1937).

Wybrane prace

[edytuj | edytuj kod]
  • Medal jubileuszowy z okazji 500-lecia założenia Uniwersytetu Jagiellońskiego (1900)[8]
  • Medal na cześć Sienkiewicza (1900)[9]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Uroczystość kościuszkowska w Rapperswylu Kurier Lwowski 1897 nr 227 s.1
  2. ↑ Kronika. Odznaczenie Polaka. Czas 1901 nr 118 z 24 maja s. 2
  3. ↑ Ś.p. Wincenty Trojanowsk i Kurier Warszawski 1928 nr 294 s. 4-5
  4. ↑ Nekrolog Kurier Warszawski 1928 nr 291 s. 10
  5. ↑ Dziesięciolecie Wolnej Wszechnicy Polskiej TKN: sprawozdanie z działalności Towarzystwa Kursów Naukowych, 1906-1916, opracowali Ryszard Błędowski, Stanisław Orłowski, Henryk Mościcki, Warszawa 1917, s.130, Podkarpacka BC – wersja elektroniczna
  6. ↑ Nekrologi. Kurier Warszawski 1928 nr 292 s. 22
  7. ↑ Cmentarz Stare Powązki: Trojanowscy, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-24].
  8. ↑ Kronika. Medal jubileuszowy Kurier Lwowski 1900 nr 137 s.2
  9. ↑ Kronika. P. Wincenty Trojanowski Kurier Lwowski 1900 nr 313 s. 3

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Dmitrij Szelest: Lwowska Galeria Obrazów, Malarstwo Polskie, Oficyna Wydawnicza Auriga Warszawa 1990, ISBN 83-221-0518-5

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]