Witalis Ludwiczak

Witalis Ludwiczak

Państwo działania	II Rzeczpospolita, Polska Rzeczpospolita Ludowa
Data i miejsce urodzenia	20 kwietnia 1910 Poznań
Data i miejsce śmierci	17 czerwca 1988 Poznań
profesor nauk prawnych
Specjalność: prawo cywilne
nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Multimedia w Wikimedia Commons

Witalis Ludwiczak (ur. 20 kwietnia 1910 w Poznaniu, zm. 17 czerwca 1988 tamże) – polski prawnik, hokeista, olimpijczyk, wioślarz, nauczyciel akademicki i działacz społeczny. Porucznik WP i uczestnik kampanii wrześniowej. Profesor nauk prawnych związany z Uniwersytetem im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Rodzina

Rodzice - Ignacy (syn Jana i Salomei Pawela) oraz Konstancja Kurczewska pochodzili z okolic Wrześni, ale przenieśli się do Poznania. Ojciec był krojczym krawieckim, matka zajmowała się domem. Miał czworo rodzeństwa: Rufinę Stellę (1906–2001)^[1], Zdobysława, Kazimierę i Bogdana^[2]. W 1948 ożenił się z Wiesławą Węgrzynowicz (1919-2002, dr chemii), z którego związku narodziły się córki: Anna (ur. 1949, radca prawny) i Ewa (ur. 1951, dr fizyki)^[3][4]. Jego stryjem był działacz społeczny - ks. Antoni Ludwiczak^[5].

Życiorys

Grób Witalisa Ludwiczaka

Tablica pamiątkowa na Lodowisku Chwiałka

Tabliczka pamiątkowa od Poznańskiego Stowarzyszenia Olimpijskiego ku pamięci Witalisa Ludwiczaka

Wykształcenie i praca zawodowa

Uczęszczał do Gimnazjum im. św. Marii Magdaleny w Poznaniu (od 1920)^[5]. W szkole wyróżniał się szczególnie w nauce języków obcych (łacina, greka, francuski). Świadectwo dojrzałości otrzymał w 1929^[6]. Od 1930 studiował prawo na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego. Na czwartym roku odbył służbę wojskową (57 Pułk Piechoty w Biedrusku). W 1935 ukończył studia jako magister praw^[7]. W latach 1935–1936 odbył aplikację adwokacką i bez sukcesu starał się o posadę w Sądzie Apelacyjnym w Poznaniu. Stąd od jesieni 1936 rozpoczął pracę w urzędzie miejskim w Katowicach, gdzie szybko awansował. Publikował w „Przeglądzie Sportowym” i „Sporcie Polskim”. Jednocześnie dojeżdżał do Poznania na seminarium z prawa cywilnego u prof. Alfreda Ohanowicza. Jeszcze w 1939 ukończył doktorat (Zlecenie kredytowe - art. 629 k.z.), ale wybuch wojny uniemożliwił sfinalizowanie przewodu doktorskiego^[8].

Po wyzwoleniu z obozu (30 stycznia 1945) udał się do Krakowa, gdzie na UJ został zarejestrowany jako asystent przy Seminarium Cywilistycznym Uniwersytetu Poznańskiego. W maju uzyskał asystenturę na Wydziale Prawno-Ekonomicznym UP. Wiosną 1946 otrzymał tytuł doktora. W 1950 został adiunktem i wtedy zaczął prowadzić wykład (Zarys prawa prywatnego państw anglosaskich). Ze względu na nieuwzględnianie w swej twórczości marksizmu miał problemy z publikacją prac naukowych. Obok obowiązków uczelnianych pełnił również funkcję sędziego, z której zrezygnował na początku lat 50. Przez wiele lat bezskutecznie starał się o przyjęcie do zawodu adwokata, co udało się ostatecznie w 1958 (do 1964)^[9].

Aktywność sportowa

W latach 1921–1924 był bramkarzem w drużynie juniorów „Warty”. Zawodnik klubów: AZS Poznań (od 1925, lekkoatleta i hokeista)^[10], Pogoni Katowice i Lechii Poznań. Mistrz Polski z 1934 (trzecie miejsce w 1933)^[11].

W reprezentacji rozegrał 47 spotkań strzelając 3 bramki. Olimpijczyk, brał udział w olimpiadzie w Lake Placid (1932) i w Garmisch-Partenkirchen (1936) oraz pięciu turniejach o mistrzostwo świata.

Oprócz hokeja uprawiał także wioślarstwo. W roku 1933 reprezentując Klub Wioślarski z roku 1904 w Poznaniu zdobył tytuł Mistrza Polski w czwórkach bez sternika^[11]. W tym samym roku reprezentował Polskę w tej konkurencji na Mistrzostwach Europy w Budapeszcie^[12].

Walczył w Armii „Kraków” w okolicach Stalowej Woli i Tomaszowa Lubelskiego, gdzie dostał się do niewoli. Najpierw przebywał w Oflagu XI A Osterode, a następnie był jeńcem Oflagu II C w Woldenbergu, gdzie przebywał do 1945^[13][14].

Członek AZS Poznań i jego wieloletni prezes. Odznaczony medalem Kalos Kagathos.

Profesor zwyczajny prawa cywilnego (od 1969) na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Autor ponad 60 prac naukowych.

Zmarł 17 czerwca 1988 w Poznaniu i został pochowany na cmentarzu parafialnym na Górczynie w Poznaniu (kwatera IVP-23-16)^[15].

Upamiętnienie

Od 7 lutego 2014 patron Lodowiska Chwiałka w Poznaniu^[16].

Przypisy

1. Była profesorem farmacji i zasiadała w Sejmie PRL 3. kadencji, zob. informacja na stronie Sejmu RP.
2. WojciechW. Szafrański WojciechW., Witalis Ludwiczak - prawnik z olimpijskim paszportem, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2004, s. 7, ISBN 83-7177-235-1, OCLC 69573962 .
3. WojciechW. Szafrański WojciechW., Witalis Ludwiczak - prawnik z olimpijskim paszportem, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2004, s. 31, ISBN 83-7177-235-1, OCLC 69573962 .
4. Informacje z MyHeritage
5. WojciechW. Szafrański WojciechW., Witalis Ludwiczak - prawnik z olimpijskim paszportem, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2004, s. 9, ISBN 83-7177-235-1, OCLC 69573962 .
6. WojciechW. Szafrański WojciechW., Witalis Ludwiczak - prawnik z olimpijskim paszportem, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2004, s. 12, ISBN 83-7177-235-1, OCLC 69573962 .
7. WojciechW. Szafrański WojciechW., Witalis Ludwiczak - prawnik z olimpijskim paszportem, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2004, s. 15, ISBN 83-7177-235-1, OCLC 69573962 .
8. WojciechW. Szafrański WojciechW., Witalis Ludwiczak - prawnik z olimpijskim paszportem, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2004, s. 19-21, ISBN 83-7177-235-1, OCLC 69573962 .
9. WojciechW. Szafrański WojciechW., Witalis Ludwiczak - prawnik z olimpijskim paszportem, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2004, s. 26-33, ISBN 83-7177-235-1, OCLC 69573962 .
10. WojciechW. Szafrański WojciechW., Witalis Ludwiczak - prawnik z olimpijskim paszportem, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2004, s. 13-14, ISBN 83-7177-235-1, OCLC 69573962 .
11. WojciechW. Szafrański WojciechW., Witalis Ludwiczak - prawnik z olimpijskim paszportem, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2004, s. 17, ISBN 83-7177-235-1, OCLC 69573962 .
12. Sport Wodny, 1934 Nr 2, s. 25, Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2019-03-15]
13. prof. Witalis Ludwiczak w bazie Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką. straty.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-24)]. straty.pl [dostęp z dnia: 2016-03-04]
14. WojciechW. Szafrański WojciechW., Witalis Ludwiczak - prawnik z olimpijskim paszportem, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2004, s. 21, ISBN 83-7177-235-1, OCLC 69573962 .
15. miejsce pochówku prof. Witalisa Ludwiczaka [dostęp z dnia: 2017-06-14]
16. LUMAR, Chwiałka nosi imię prof. Witalisa Ludwiczaka, w: Głos Wielkopolski, 8-9.2.2014, s.5

Linki zewnętrzne

• Polski Komitet Olimpijski: Witalis Ludwiczak – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-21]. (pol.).
• Witalis Ludwiczak Biography and Olympic Results [online], Sports-Reference.com [dostęp 2011-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2012-11-14]  (ang.).

Kontrola autorytatywna (osoba):

• ISNI: 0000000109149563
• VIAF: 72831478
• LCCN: n85182572
• GND: 132264382
• SUDOC: 135888301
• NKC: js2015891223
• NTA: 107942305
• PLWABN: 9810607430605606
• NUKAT: n96220108
• J9U: 987007383938005171

Encyklopedie internetowe:

• PWN: 3934290

Identyfikatory zewnętrzne:

• Olympedia: 91932