Wojciech Pokora
 Wojciech Pokora podczas Warszawskich Targów Książki (2016) | |
| Data i miejsce urodzenia |
2 października 1934 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 lutego 2018 |
| Zawód | |
| Współmałżonek |
Hanna Pokora |
| Lata aktywności |
1957–2016 |
| Zespół artystyczny | |
| Teatr Dramatyczny w Warszawie (1958–1984) Teatr Nowy w Warszawie (1984–1990) Teatr Kwadrat w Warszawie (1990–2001) | |
| Odznaczenia | |
   
| |
.jpg)
Wojciech Wacław Pokora (ur. 2 października 1934 w Warszawie, zm. 4 lutego 2018 tamże) – polski aktor teatralny i filmowy, pedagog, artysta kabaretowy oraz reżyser teatralny.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Absolwent Technikum Budowy Samochodów w Warszawie przy ulicy Targowej. Przez kilka lat pracował w warszawskiej Fabryce Samochodów Osobowych[1][2]. Wraz z m.in. Jerzym Turkiem był członkiem amatorskiego kółka teatralnego działającego przy tym zakładzie[3]. W 1958 ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, a następnie przez wiele lat był wykładowcą akademickim na tej uczelni[1][2].
Jego rolami dyplomowymi na warszawskiej PWST była rola Wiliama w Jak wam się podoba Szekspira (1957) w reżyserii Władysława Krasnowieckiego oraz Feliksa w Kapeluszu słomkowym Eugène’a Labiche (1958) w reżyserii Kazimierza Rudzkiego i Ludwika Sempolińskiego. Na deskach teatru repertuarowego zadebiutował rolą dziennikarza w Wizycie starszej pani Friedricha Dürrenmatta (1958) w reżyserii Ludwika René[4].
Był aktorem warszawskich teatrów: Teatru Dramatycznego (1958–1984), Teatru Nowego (1984–1990) i Teatru Kwadrat (1990–2001)[1][2]. Występował w spektaklach Teatru Telewizji, a także w kabaretach Owca (1966–1968) czy Dudek[5]. W latach 1990–2005 był aktorem Kabaretu Olgi Lipińskiej[6]. Ponadto współpracował z Teatrem Rozmaitości (1977–1978), Teatrem Komedia (1979), Teatrem Studio (1983), Teatrem 6. piętro (2011) oraz Och-Teatrem (2012–2013). Występował w spektaklach takich reżyserów jak Jerzy Jarocki, Konrad Swinarski, Wanda Laskowska, Piotr Cieślak czy Janusz Kondratiuk.
Reżyserował na deskach Teatru Kwadrat (1989, 1992, 1996), Teatru Syrena (1991), Lubuskiego Teatru w Zielonej Górze (1992, 1998), Teatru Powszechnego w Radomiu (1993), Teatru Polskiego we Wrocławiu (1994), Teatru Bagatela w Krakowie (1994), Teatru Dramatycznego w Płocku (1997, 1999), Teatru im. Adama Mickiewicza w Częstochowie (1998, 1999) oraz Teatru Dramatycznego im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku (2000)[4].
Występował głównie w repertuarze komediowym, choć ma za sobą również role w produkcjach dramatycznych, takich jak Kiedy miłość była zbrodnią (1967), Palace Hotel (1977), Szczęśliwy brzeg (1983), a także serialu telewizyjnym Więzy krwi (2001).
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Syn Wacława i Janiny. Aktor od 1957 do śmierci był żonaty z Hanną; ślub wzięli w tajemnicy przed rodzicami[7]. Mieli dwie córki, Annę i Magdalenę, a także pięcioro wnucząt, w tym aktorkę i piosenkarkę Agatę Nizińską[8].
22 września 2015 ukazała się książka Z Pokorą przez życie, wywiad rzeka z Wojciechem Pokorą, przeprowadzony przez Krzysztofa Pyzię[9].
Zmarł 4 lutego 2018 w wieku 83 lat na skutek komplikacji po udarze mózgu, którego doznał w grudniu 2017[10][11]. 10 lutego 2018, po mszy świętej żałobnej w kościele św. Brata Alberta i św. Andrzeja Apostoła w Warszawie, spoczął na cmentarzu Bohaterów Bitwy Warszawskiej 1920 r. w Radzyminie[12].
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]W przebiegu kariery aktorskiej był często obsadzany w głównych i znaczących rolach w filmach komediowych reżyserowanych przez Stanisława Bareję, m.in. Poszukiwany, poszukiwana, Brunet wieczorową porą i Alternatywy 4.
| Rok | Tytuł | Rola |
|---|---|---|
| 1960 | Mąż swojej żony | malarz pokojowy Mietek |
| 1960 | Zezowate szczęście | podchorąży |
| 1960 | Ostrożnie Yeti | gangster |
| 1963 | Liczę na wasze grzechy | głos reżysera Krzysztofa Kłodzkiego |
| 1964 | Nieznany | cekaemista |
| 1965 | Na melinę | partyzant |
| 1965 | Buty | ranny w szpitalu |
| 1965 | Sam pośród miasta | pijany „Kubuś Puchatek” przy barze |
| 1966 | Gdzie jest trzeci król | Zientara |
| 1966 | Małżeństwo z rozsądku | tajny agent |
| 1967 | To jest twój nowy syn | mistrz ping-pongowy Wojtek Kobuz |
| 1967 | Marsjanie | szeregowy Piwko |
| 1967 | Paryż – Warszawa bez wizy | królewski nawigator |
| 1967 | Kiedy miłość była zbrodnią | gestapowiec |
| 1968 | Człowiek z M-3 | milicjant w Łazienkach |
| 1969 | Nowy | urzędnik Tadeusz Kaczmarski |
| 1970 | Hydrozagadka | kreślarz |
| 1970 | Rejs | uczestnik rejsu |
| 1970 | Akcja Brutus | „Pająk” |
| 1972 | Poszukiwany, poszukiwana | Stanisław Maria Rochowicz |
| 1974 | Nie ma róży bez ognia | eksmitowany mąż |
| 1976 | Brunet wieczorową porą | Kowalski |
| 1977 | Palace Hotel | reżyser Władysław Lenka |
| 1978 | Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz | chłop goniący świnię |
| 1980 | Miś | autor piosenek |
| 1982 | Miłość ci wszystko wybaczy | komik |
| 1983 | Szczęśliwy brzeg | Paweł |
| 1985 | C.K. Dezerterzy | oberleutnant Franz von Nogay |
| 1987 | Koniec sezonu na lody | sierżant Milicji Obywatelskiej Sylwester Rogowski |
| 1989 | Co lubią tygrysy | Piotr |
| 1998 | Złoto dezerterów | major Ernst von Nogay (Ostatnia rola filmowa) |
| Rok | Tytuł | Rola |
|---|---|---|
| 1964 | Barbara i Jan | porucznik Milicji Obywatelskiej (odc. 4) |
| 1968 | Przygody psa Cywila | porucznik Zubek (odc. 1, 2) |
| 1970 | Kochajmy straszydła | reporter (głos) |
| 1974–1977 | Czterdziestolatek | inżynier Mieczysław Gajny |
| 1976 | Szaleństwo Majki Skowron | sierżant Kuziak (odc. 1–4, 7–8) |
| 1977 | Noce i dnie | kelner Walerian (odc. 5, 8) |
| 1977 | Lalka | subiekt Lisiecki |
| 1980 | Kariera Nikodema Dyzmy | hrabia Żorż Ponimirski (odc. 2, 4, 7) |
| 1983 | Alternatywy 4 | docent Zenobiusz Furman |
| 1984 | Siedem życzeń | aktor (odc. 1) |
| 1986 | Zmiennicy | Antoni Kłusek |
| 1993 | Czterdziestolatek. 20 lat później | poseł Mieczysław Gajny |
| 1993 | Bank nie z tej ziemi | policjant Leopold Lulek |
| 1996 | Bar Atlantic | inżynier (odc. 3, 11) |
| 1999 | Tygrysy Europy | kamerdyner Edward Skorupa, zwany Janem |
| 1999–2001 | Miodowe lata | Edward Rudnik, ojciec Aliny Krawczyk |
| 2001 | Więzy krwi | ksiądz Adam |
| 2002 | Na dobre i na złe | wizjoner Kowalski (odc. 91) |
| 2003 | Tygrysy Europy 2 | były kamerdyner Edward Skorupa |
| 2004 | Całkiem nowe lata miodowe | Edward Rudnik, ojciec Aliny Krawczyk (odc. 14) |
| 2005 | Niania | kamerdyner ze Stowarzyszenia Kamerdynerów (odc. 10) |
| 2005 | Klinika samotnych serc | Marian Kotowicz, nauczyciel matematyki, przyjaciel Jerzego Starugi, klient biura matrymonialnego „Serenada” (odc. 9, 10) |
| 2005 | Dom niespokojnej starości | 2 role: Jan Kowalski, kuzyn Kowalskiego |
| 2006 | Dylematu 5 | docent Zenobiusz Furman |
| 2007 | Kryminalni | aktor Wiński (odc. 87) |
| 2009 | Teraz albo nigdy! | Jerzy (odc. 42–44) |
| 2012 | Do dzwonka Cafe | Tadzio z przyszłości |
| 2013–2015 | Spokojnie, to tylko ekonomia! | dziadek Bohdan |
| 2016 | Na Wspólnej | Stanisław Niemirowicz (odc. 2299–2300, 2303, 2312, 2315, 2317–2318) (Ostatnia rola w karierze) |
Odznaczenia i nagrody
[edytuj | edytuj kod]- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1967)[6]
- Złoty Krzyż Zasługi (1978)[6]
- Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2013)
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie 2020)[13]
- Nagroda zespołowa Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za realizację serialu fabularnego Czterdziestolatek (1976)
- Odcisk dłoni w Promenadzie Gwiazd w Międzyzdrojach.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Biografia. film.wp.pl. [dostęp 2012-03-06].
- ↑ a b c Wojciech Pokora. terazteatr.pl. [dostęp 2018-02-19].
- ↑ Łukasz Knap, Wojciech Pokora nie żyje, „film.wp.pl”, 4 lutego 2018 [dostęp 2018-02-04] (pol.).
- ↑ a b Wojciech Pokora, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2018-02-04].
- ↑ Wojciech Pokora (2.10.1934 - 4.02.2018)
- ↑ a b c Monika Mokrzycka-Pokora: Wojciech Pokora. Culture.pl. [dostęp 2012-08-19].
- ↑ Wojciech Pokora ukrywał to przed rodziną. W końcu prawda wyszła na jaw. 2023-02-04. [dostęp 2023-02-04].
- ↑ Agata Nizińska. filmpolski.pl.
- ↑ Z Pokorą przez życie. www.proszynski.pl. [dostęp 2015-08-08].
- ↑ Wojciech Pokora nie żyje, „TVN24.pl” [dostęp 2018-02-04].
- ↑ Wojciech Pokora od tygodni walczył z chorobą. Przyczyna śmierci aktora. se.pl. [dostęp 2018-02-06].
- ↑ Pożegnano Wojciecha Pokorę. Prezydent w liście: „Polska kultura traci wspaniałego aktora”. ZDJĘCIA [online] [dostęp 2018-02-10].
- ↑ M.P. z 2020 r. poz. 955
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wojciech Pokora w bazie filmpolski.pl
- Wojciech Pokora, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09].
- Wojciech Pokora w bazie IMDb (ang.)
- Wojciech Pokora w bazie Filmweb