Wolfgang Fischer

Wolfgang Fischer
Ilustracja
Wolfgang Fischer (w środku) podczas kampanii tunezyjskiej, styczeń 1943
generał porucznik generał porucznik
Data i miejsce urodzenia

11 grudnia 1888
Carolath

Data i miejsce śmierci

1 lutego 1943
k. Szabika, Tunezja

Przebieg służby
Lata służby

1910–1943

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Reichswehra
Wehrmacht

Stanowiska

dowódca 10 Dywizji Pancernej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa, II wojna światowa:

Odznaczenia
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z liśćmi dębu Złoty Krzyż Niemiecki (III Rzesza) Krzyż Żelazny I Klasy, ponowne nadanie w 1939 Krzyż Żelazny II Klasy, ponowne nadanie w 1939 Krzyż Hanzeatycki Hamburski Krzyż Fryderyka Augusta, wojskowy (Oldenburg) Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942

Wolfgang Fischer (ur. 11 grudnia 1888 Carolath, zm. 1 lutego 1943 k. Szabika w Tunezji) – niemiecki wojskowy, Generalleutnat, odznaczony Krzyżem Rycerskim z Liśćmi Dębu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się na Dolnym Śląsku. 18 marca 1910 wstąpił do wojska, jako ochotnik kandydat na oficera w 154 (5 Dolnośląskie) Pułku Piechoty w Legnicy. 18 sierpnia 1911 został oficerem. Do 1914 roku był oficerem w tym pułku.

Po wybuchu I wojny światowej został w ramach mobilizacji przeniesiony do 7 pułku piechoty Landwehry. Jesienią 1915 roku został adiutantem w sztabie 3 Dywizji Landwehry i brał udział w walkach na froncie wschodnim. Następnie był adiutantem 22 Brygady Landwehry i brał udział w walkach na froncie zachodnim. Funkcję tę pełnił do końca I wojny światowej, wojnę zakończył w stopniu kapitana.

Po zakończeniu wojny był członkiem Freikorpsu, po czym wcielony został Reichswehry do 58 pułku strzeleckiego. Po rozwiązaniu tego pułku został oficerem w 12 pułku piechoty, a potem w sztabie 3 pułku piechoty jako adiutant pułku. W 1925 roku został dowódcą 8 kompanii karabinów maszynowych w tym pułku, a w 1927 roku dowódcą 14 kompanii piechoty tego pułku. W 1929 roku został przeniesiony do 6 pułku piechoty, gdzie został dowódcą 7 kompanii piechoty, a później dowódcą batalionu szkolnego tego pułku.

Po przekształceniu Reichswehry w Wehrmacht został dowódcą batalionu w 46 pułku piechoty. W 1936 został przeniesiony do sztabu 69 pułku piechoty, a w lutym 1938 roku został dowódcą tego pułku, w tym czasie pułk ten został zmotoryzowany.

Brał udział w najeździe na Polskę jako dowódca 69 pułku piechoty (zmotoryzowanego) w składzie 20 Dywizji Piechoty Po zakończeniu walk w Polsce, 27 października 1939 roku został dowódcą 10 Brygady Strzelców wchodzącej w skład 10 Dywizji Pancernej. Dowodząc tą brygadą brał udział w kampanii francuskiej w 1940 roku, gdzie dowodzona przez niego brygada wyróżniła się w walkach o Calais. Potem wziął udział ataku na ZSRR, na północnym odcinku frontu, nadal dowodząc 10 Brygadą Strzelców.

2 sierpnia 1941 roku został mianowany dowódcą 10 Dywizji Pancernej, walczącej na froncie wschodnim do wiosny 1942 roku, po czym została przeniesiona do Francji, w celu reorganizacji i uzupełnienia.

W listopadzie 1942 roku dowodzona przez niego dywizji została przerzucona do Afryki Północnej, gdzie wzięła udział w walkach w Tunezji, przyczyniając się do stabilizacji sytuacji i powstrzymania ofensywy aliantów.

W dniu 1 lutego 1943 roku w czasie rekonesansu jego samochód wjechał na źle oznakowane, włoskie pole minowe na tzw. linii Mareth, rubieży obronnej w Tunezji w rejonie miejscowości Szabika. W wyniku wybuchu miny Fisher został ciężko ranny i po kilku minutach zmarł.

Pośmiertnie został awansowany do stopnia generała wojsk pancernych ze starszeństwem od 1 kwietnia 1943 roku.

Awanse

[edytuj | edytuj kod]
  • kandydat na oficera (Fähnrich) (20.12.1910)
  • podporucznik (Leutnant) (18.08.1911)
  • porucznik (Oberleutnant)
  • kapitan (Hauptmann) (20.09.1918)
  • major (Major) (01.02.1932);
  • podpułkownik (Oberstleutnant) (01.10.1934);
  • pułkownik (Oberst) (01.08.1937);
  • generał major (Generalmajor) (01.08.1941);
  • generał porucznik (Generalleutnant) (01.11.1942);
  • generał wojsk pancernych (General der Panzertruppe) (pośmiertnie ze starszeństwem od 01.04.1943)

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Константин Залесский: Железный крест. Самая известная военная награда Второй мировой войны. Moskwa: Яуза-Пресс, 2007. ISBN 978-5-903339-37-2. (ros.).
  • Fischer, Wolfgang. Lexikon der Wehrmacht. [dostęp 2015-09-07]. (niem.).