Wołodymyr Dyky

Wołodymyr Dyky

Pełne imię i nazwisko	Wołodymyr Petrowycz Dyky
Data i miejsce urodzenia	15 lutego 1962 Czerwonogród
Data i miejsce śmierci	28 lipca 2021 Łuck
Wzrost	170 cm
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1979–1981 Karpaty Lwów 88 (10) 1982 Metalist Charków 6 (2) 1983–1985 SKA Karpaty Lwów 74 (10) 1988 Torpedo Łuck 48 (16) 1989–1996 Wołyń Łuck 236 (69) W sumie: 452 (107)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole ZSRR U-17
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1996– Wołyń Łuck (asystent)
Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Wołodymyr Petrowycz Dyky (ukr. Володимир Петрович Дикий, ros. Владимир Петрович Дикий, Władimir Pietrowicz Dikij; ur. 15 lutego 1962 w Czerwonogrodzie, w obwodzie lwowskim, zm. 28 lipca 2021 w Łucku^[1]) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji napastnika, były juniorski reprezentant Związku Radzieckiego, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Rozpoczął karierę piłkarską w Karpatach Lwów. 2 maja 1979 17-latek zadebiutował w spotkaniu przeciwko Metałurha Zaporoże^[2]. Kiedy w 1982 odbyła się fuzja Karpat z klubem SKA Lwów podał się do Metalista Charków. W 1983 powrócił do SKA Karpat Lwów, w którym występował do 1985. W 1988 został zaproszony do Torpedo Łuck, który w następnym sezonie zmienił nazwę na Wołyń Łuck. Po 9 latach gry w tym klubie ukończył karierę piłkarską.

Kariera reprezentacyjna

Występował w juniorskiej reprezentacji Związku Radzieckiego.

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę trenerską. Pracuje do dziś w sztabie szkoleniowym łuckiej Wołyni, w klubie w którym rozegrał 300 spotkań i strzelił 91 bramkę^[3].

Sukcesy i odznaczenia

• Mistrz Pierwszej Ligi ZSRR:

1979

• Mistrz Drugiej Ligi ZSRR:

1989

• Nagrodzony tytułem Mistrz Sportu ZSRR w 1982.

Linki zewnętrzne

• Statystyki gracza na www.klisf.info (ros.)

Przypisy

1. Умер знаменитый украинский футболист и тренер. obozrevatel.com. [dostęp 2021-07-28]. (ros.).
2. ФК «Карпати» Львів [online], www.fckarpaty.lviv.ua [dostęp 2017-11-27] .
3. ФК Волинь - Історія [online], fcvolyn.com [dostęp 2017-11-27] .