Władimir Fortow

Władimir Fortow
Владимир Евгеньевич Фортов
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 stycznia 1946
Nogińsk

Data i miejsce śmierci

29 listopada 2020
Moskwa

Przyczyna śmierci

COVID-19

Miejsce spoczynku

Cmentarz Nowodziewiczy w Moskwie

Zawód, zajęcie

fizyk

Narodowość

rosyjska

Tytuł naukowy

profesor

Alma Mater

Moskiewski Instytut Fizyczno-Techniczny

Uczelnia

Zjednoczony Instytut Wysokich Temperatur Rosyjskiej Akademii Nauk

Odznaczenia
Państwowa Nagroda Federacji Rosyjskiej w dziedzinie nauki i techniki Nagroda Państwowa ZSRR
Order „Za zasługi dla Ojczyzny” I klasy Order Aleksandra Newskiego (Federacja Rosyjska) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Multimedia w Wikimedia Commons

Władimir Jewgieniewicz Fortow (ros. Владимир Евгеньевич Фортов; ur. 23 stycznia 1946 w Nogińsku, zm. 29 listopada 2020 w Moskwie) – rosyjski fizyk i polityk, wicepremier Federacji Rosyjskiej (1996–1998), prezydent Rosyjskiej Akademii Nauk (2013–2017), zasłużony pracownik oświaty Rosji (1996), zasłużony inżynier Rosji (2000).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Moskiewskiego Instytutu Fizyczno-Technicznego. W latach 1971–1986 pracował w oddziale Instytutu Chemii Fizycznej AN ZSRR w Czernogołowce. Od 1986 do 1992 kierował wydziałem w Instytucie Wysokich Temperatur AN ZSRR, także po przemianowaniu na Zjednoczony Instytut Wysokich Temperatur Rosyjskiej Akademii Nauk. W latach 1999–2007 kierował w nim Instytutem Fizyki Cieplnej Warunków Ekstremalnych. Od 2007 do 2017 stał na czele całego Instytutu. W 1987 został wybrany na członka korespondenta Akademii Nauk ZSRR, w 1991 – na członka rzeczywistego RAN. W latach 1996–2001 sprawował funkcję wiceprezydenta Rosyjskiej Akademii Nauk, 2002–2013 – sekretarza jej Wydziału Energetyki, Budowy Maszyn, Mechaniki i Zarządzania, 2013–2017 – prezydenta RAN[1]. Był członkiem Europejskiej Akademii Nauk (od 1998), Międzynarodowej Akademii Astronautyki (od 2000) i Narodowej Akademii Nauk USA (od 2014). W latach 1996–1998 piastował urząd wicepremiera Federacji Rosyjskiej, który łączył kolejno z funkcją przewodniczacego Państwowego Komitetu ds. Nauki i Technologii oraz teką ministra nauki i technologii. Od 1998 do 2005 był przewodniczącym Komisji Federacji Rosyjskiej ds. UNESCO.

Był wyróżniony m.in. Nagrodą Państwową ZSRR (1988), Nagrodą Państwową Federacji Rosyjskiej (1997), Nagrodą Rządu FR (1997, 1999, 2003, 2010), orderem Legii Honorowej (2006), Orderem Aleksandra Newskiego (2013), Orderem „Za zasługi dla Ojczyzny” I klasy (2017)[2], złotym medalem UNESCO im. Einsteina (2004). W 1999 został honorowym obywatelem Nogińska. W 1994 jego imieniem nazwano planetoidę (3813) Fortov[3].

Zmarł na COVID-19[4]. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie[5].

Do jego zainteresowań naukowych należały: fizyka ekstremalnie wysokich temperatur i ciśnień, fizyka gęstej plazmy i gazodynamika fizyczna[6]. Zajmował się projektowaniem systemów ochronnych sztucznych satelitów i sond kosmicznych. Opracowywał metody badania odporności obiektów energetycznych na wpływy elektromagnetyczne. Rezultaty jego prac znalazły zastosowanie w technice rakietowej i obronnej.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ ФОРТОВ ВЛАДИМИР ЕВГЕНЬЕВИЧ (1946-2020).
  2. ↑ Поздравляем Фортова Владимира Евгеньевича с награждением орденом «ЗА ЗАСЛУГИ ПЕРЕД ОТЕЧЕСТВОМ» (I СТЕПЕНИ).
  3. ↑ Copyright 2016–2018 by the Institute of Computer Science.
  4. ↑ Коронавирус в России: почти 27 тысяч заболевших, скончался бывший президент РАН Владимир Фортов.
  5. ↑ ФОРТОВ Владимир Евгеньевич (1946 – 2020).
  6. ↑ Фортов Владимир Евгеньевич.