Włodzimierz Bartoszewicz

Włodzimierz Bartoszewicz
Ilustracja
Włodzimierz Bartoszewicz (1936)
Imię i nazwisko

Włodzimierz Joachim Bartoszewicz

Data i miejsce urodzenia

3 lipca 1899
Lwów

Data i miejsce śmierci

8 sierpnia 1983
Poznań

Narodowość

polska

Alma Mater
Dziedzina sztuki

malarstwo, grafika

Multimedia w Wikimedia Commons
Grób malarza Włodzimierza Bartoszewicza na Starych Powązkach w Warszawie

Włodzimierz Joachim Bartoszewicz (ur. 3 lipca 1899 we Lwowie, zm. 8 sierpnia 1983 w Poznaniu) – polski malarz, grafik i ilustrator.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Joachima – jednego z liderów obozu narodowego. Jego postać oraz losy swoje i rodziny na tle „sprawy polskiej” opisał we wspomnieniach Mój ojciec i jego czasy – Wspomnienia z lat 1867–1920. Jego matką była Maria Magdalena z Jełowickich.

Uczęszczał do w gimnazjum w Kijowie, zdając maturę w 1917. Następnie studiował prawo na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1923 uzyskał stopień magistra ekonomii[1]. W tym samym roku wstąpił do Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie studiował pod kierunkiem prof. Janusza Kotarbińskiego, Władysława Skoczylasa, Wojciecha Jastrzębowskiego, Edmunda Bartłomiejczyka i Tadeusza Pruszkowskiego[1]. Uczestniczył w uczelnianych plenerach w Kazimierzu Dolnym, które opisał w książce Buda na Powiślu.

Od 1929 był prezesem grupy malarskiej „Szkoła Warszawska” oraz stowarzyszenia „Ars Christiana”. W 1930 ukończył studia i brał udział w pierwszej wystawie „Szkoły Warszawskiej” w Genewie. Ponadto wspólnie z Wacławem Palessą – kolegą ze „Szkoły” – namalował w zamojskim Kościele św. Katarzyny obraz w prezbiterium, za który obaj artyści otrzymali 1200 zł[2]. W następnym roku był jednym z organizatorów i kierownikiem artystycznym wystawy grup „Bractwo św. Łukasza” i „Szkoła Warszawska”. Od tego czasu wystawiał prace zarówno w kraju jak i za granicą (Bukareszt, Berlin, Londyn, Nowy Jork, Chicago). W 1936 w Warszawie w „Zachęcie” i Brukseli w Palais des Beaux Arts odbyły się wystawy indywidualne jego prac[1].

Okres okupacji niemieckiej i pierwsze lata po wyzwoleniu spędził w Kielcach, gdzie w Urzędzie Wojewódzkim był kierownikiem Wydziału Kultury i Sztuki. W 1948 przeniósł się do Poznania i tam poświęcił się pracy artystycznej[1]. Zajmował się malarstwem sztalugowym, ściennym (polichromie kościołów w Wielkopolsce i na Starym Rynku w Poznaniu), rysunkiem i ilustracjami książkowymi.

Uprawiał rysunek. Tworzył karykatury, ale także portrety. W jego twórczości pojawiła się również tematyka religijna i historyczna. Malował również pejzaże i martwą naturę. W jego przedwojennych karykaturach obecne były wątki antysemickie. Niektóre z takich rysunków pokazano na przełomie 2013 i 2014 w Żydowskim Instytucie Historycznym w Warszawie[3]. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeów Narodowych w Kielcach, Poznaniu, Warszawie, Muzeum Nadwiślańskim w Kazimierzu Dolnym i Muzeum Warszawy.

Po śmierci został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 284a-1-26/27)[4].

Małżeństwo

[edytuj | edytuj kod]

W 1935 poślubił Marię Magdalenę Dunin–Borkowską.

Wybrana twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Malarstwo

[edytuj | edytuj kod]
  • Dziewczyna z maską, ok. 1930
  • Portret Heleny Okołowicz, ok. 1930
  • Portret kobiety w perłach na szyi, 1930
  • Portret, 1930
  • Pod krzyżem, 1931
  • Chrystus
  • Zagroda przy wzgórzu, 1932
  • Ślizgawka
  • Pejzaż z rzeką
  • Spław zboża w Kazimierzu
  • Zielony sweter, 1936
  • Głowa, 1936
  • Kobieta z kielichem wina, 1938
  • Jesień, 1941
  • Portret mężczyzny, 1944
  • Portret p. Woźnikowej (żony dyrektora Teatru Polskiego), 1952
  • Portret kobiety w kapeluszu, 1960
  • Aleja parkowa/Plewiący, 1960 – praca dwustronna
  • Widok z Paryża, 1968

Rysunki

[edytuj | edytuj kod]
  • Dziewczynka z zapałkami
  • Warszawska dorożka
  • Na placu Zamkowym
  • Podwórko warszawskie
  • Orkiestra z Chmielnej, 1971
  • Partyjka

Ilustracje oraz opracowania graficzne książek i czasopism

[edytuj | edytuj kod]

Pisarstwo

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d Gąsiorowski, Topolski 1981 ↓, s. 41.
  2. ↑ Wacław Palessa – malarz. Zamościopedia. [dostęp 2024-04-01]. (pol.).
  3. ↑ Wystawa „Obcy i niemili – Antysemickie rysunki z prasy polskiej 1919–1939”, Katalog Wystawy, s. 69, 70, ŻIH, Warszawa 2013.
  4. ↑ Cmentarz Stare Powązki: Bartoszewiczowie, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-10-29].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jarosław Mulczyński, Słownik grafików Poznania i Wielkopolski XX wieku urodzonych do 1939, Poznań 1996, s. 26–27
  • Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski [red.]: Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 40-41. ISBN 83-01-02722-3.
  • Włodzimierz Bartoszewicz (1899-1983), artinfo.pl