![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość |
chińska |
Dziedzina sztuki | |
Nazwisko chińskie | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Yu Dafu (ur. 7 grudnia 1896 w Fuyang, zm. 17 września 1945 na Sumatrze[1]) – chiński pisarz.
Urodził się w Fuyang w prowincji Zhejiang[2]. Był synem drobnego urzędnika[3]. W latach 1913–1922 studiował na Uniwersytecie Tokijskim[1]. W 1921 roku wspólnie z Guo Moruo i Tian Hanem założył stowarzyszenie literackie Chuanzaoshe, promujące literaturę tworzoną w języku wernakularnym (baihua)[1]. W tym samym roku debiutował częściowo autobiograficzną nowelą pt. Chenlun, w której poruszał problem samotności, wyobcowania i seksualnego niespełnienia[1][2][3]. Związany z Ruchem Nowej Kultury, w swojej twórczości głosił idee antyfeudalne i antyimperialistyczne[2]. W powieści Chunfeng chenzui de wanshang (1923) poruszał tematykę społeczną[2][3]. Na przełomie lat 20. i 30. zaangażował się w działalność związkową, był członkiem Ligi Pisarzy Lewicowych[2]. Po wybuchu wojny chińsko-japońskiej przebywał w Wuhanie, Hangzhou i następnie w Singapurze, publikując artykuły wzywające do walki z najeźdźcą[1][2]. Po upadku Singapuru w 1942 roku ukrywał się na Sumatrze[1][2]. Pod koniec wojny w 1945 roku został rozpoznany i aresztowany przez japońską tajną policję Kempeitai, a następnie zamordowany[1][3].