Data i miejsce urodzenia |
13 maja 1930 | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Dorobek medalowy | ||||||||||
|
Yves Camus (ur. 13 maja 1930 w Nantes[1]) – francuski lekkoatleta, sprinter, wicemistrz Europy z 1950.
Zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów na mistrzostwach Europy w 1950 w Brukseli, przegrywając jedynie ze sztafetą radziecką. Sztafeta francuska biegła w składzie: Étienne Bally, Jacques Perlot, Camus i Jean-Pierre Guillon. Camus na tych mistrzostwach zajął również 6. miejsce w biegu na 200 metrów[2].
Na igrzyskach olimpijskich w 1952 w Helsinkach Camus zajął 5. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów (która biegła w składzie: Alain Porthault, Bally, Camus i René Bonino) i odpadł w ćwierćfinale biegu na 400 metrów[1].
Wystąpił w sztafecie 4 × 100 metrów na mistrzostwach Europy w 1954 w Bernie, ale odpadła ona w przedbiegach[3]. Odpadł w eliminacjach biegu na 200 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1956 w Melbourne[1].
Był mistrzem Francji w biegu na 400 metrów w 1952, wicemistrzem w biegu na 200 metrów w 1948, 1949 i 1950 oraz brązowym medalistą w biegu na 400 metrów w 1953 i 1956[4].
Dwukrotnie poprawiał rekord Francji w sztafecie 4 × 100 metrów do wyniku 40,8 s (26 lipca 1952 w Helsinkach)[5].