Zhonghuamen (Pekin)

Widok na dawny plac Niebiańskiego Spokoju z bramą Zhonghuamen

Zhonghuamen (chiń. upr. 中华门; chiń. trad. 中華門; pinyin Zhōnghuámén) – dawna, nieistniejąca już brama miejska Pekinu.

Zbudowana na początku XV wieku, za panowania cesarza Yongle, znajdowała się na centralnej arterii miejskiej, między bramami Tian’anmen i Zhengyangmen[1]. Brama usytuowana była mniej więcej pośrodku dzisiejszego placu Niebiańskiego Spokoju – wówczas był on o wiele mniejszy, a Zhonghuamen była jego południowym wejściem[2].

Pierwotnie nosiła nazwę Damingmen (大明门, Brama Wielkich Mingów), po podboju Chin przez Mandżurów w 1644 roku zmienioną na Daqingmen (大清門, Brama Wielkich Qingów)[3]. Po obaleniu monarchii i proklamowaniu republiki w 1912 roku otrzymała nazwę Zhonghuamen (Brama Chińska)[4].

Po rozpoczęciu w 1952 roku przebudowy placu Tian’anmen eksperci radzieccy przekonali Chińczyków do rzekomej konieczności wyburzenia bramy. W 1954 roku brama została rozebrana[5].

W 1976 roku na miejscu dawnej bramy wzniesione zostało mauzoleum Mao Zedonga[6].


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Zheng Jiechu: Old postcards of Peking. Beijing: Zhongguo shu ju, 2008, s. 22. ISBN 978-962-8785-49-0.
  2. ↑ Xu Chengbei: Old Beijing: in the shadow of imperial throne. Beijing: Foreign Language Press, 2001, s. 18. ISBN 978-7-119-02786-9.
  3. ↑ Sheng Xishan: Life and people in old Beijing : through the eyes of a painter. Beijing: Wai wen chu ban she, 1999, s. 37. ISBN 978-7-119-02178-2.
  4. ↑ Zhou Shachen: Beijing old and new: a historical guide to places of interest : with descriptions of famous sites within one day's journey of Beijing. Beijing: New World Press, 1984, s. 30. ISBN 978-0-8351-1392-2.
  5. ↑ Hua Chongmin: Chong jian Zhongguo : cheng shi gui hua san shi nian, 1949-1979. Beijing: San lian shu dian, 2006, s. 17. ISBN 978-7-108-02301-8.
  6. ↑ Frommer's Beijing. Hoboken, New York: Wiley Publishing, 2010, s. 52. ISBN 978-0-470-52566-1.