wieś | |
Złotnik o zachodzie słońca | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Strefa numeracyjna |
68 |
Kod pocztowy |
68-200[2] |
Tablice rejestracyjne |
FZA |
SIMC |
0918117 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Żary | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego | |
Położenie na mapie powiatu żarskiego | |
51°41′35″N 15°12′07″E/51,693056 15,201944[1] |
Złotnik (niem. Reinswalde) – wieś w zachodniej Polsce, położona w województwie lubuskim, w powiecie i gminie Żary, najstarsza osada łużycka na ziemi żarskiej.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego. Drogi są asfaltowe lub brukowane, domy murowane, wzniesione w większości przed wojną, zelektryfikowane; wieś posiada wodociąg, brak kanalizacji. Osada sąsiaduje z Lubomyślem i Bieniowem. Wieś nie należy do tranzytowych. Główna droga kończy swój bieg w okolicy torów kolejowych. Istnieje także droga gruntowa do wsi Olszyniec. Wieś stanowi sołectwo.
W swej historii Złotnik wiele razy zmieniał przynależność państwową oraz nazwę. Niemiecka brzmiała: Reinswalde, polskie to: Złotnicko oraz obecna Złotnik. W Złotniku pod koniec drugiej wojny światowej stacjonowała osławiona 36 Dywizja Grenadierów SS Dirlewanger'a[3], która w brutalny sposób brała udział w dławieniu Powstania Warszawskiego oraz Słowackiego powstania narodowego. W czasie natarcia Armii Czerwonej na pobliskie Żary trwały zażarte walki o Złotnik. We wsi, bronił się 207 pułk artylerii przeciwlotniczej. Trwająca kilka dni bitwa była jedną z bardziej krwawych w tym rejonie. Pułkownik Kozłow wydał rozkaz utrzymania Złotnika za wszelką cenę. Niemcy atakowali czołgami, piechotą i lotnictwem. Po uzyskaniu wsparcia oddziały radzieckie w walkach poważnie uszkodziły niemieckie zgrupowania w rejonie Złotnika i Bieniowa. Kozłow zginął podczas odpierania jednego z ataków nieprzyjaciela. W odwecie za śmierć swojego dowódcy patrol radziecki dokonał egzekucji czterech żołnierzy SS w okolicy drogi do Bieniowa. Złotnik został całkowicie zdobyty 17 lutego 1945 roku, w dzień po zdobyciu Żar. W 2002 mieszkańcy obchodzili 700-lecie wsi, a w 2007 roku, 50-lecie parafii.
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[4]:
inne zabytki:
Przez Złotnik przebiega także linia kolejowa nr 275 relacji Wrocław-Żary. Sporadyczną aczkolwiek bardzo ważną dla mieszkańców Złotnika i Lubomyśla komunikację autobusową w kierunku Żar obsługuje dwóch przewoźników. Pierwszy z nich to PKS Żary; realizuje połączenia przez cały tydzień. Drugi to MZK Żagań, który uruchamia swoje autobusy w kierunku Złotnika od poniedziałku do piątku. Dniem bez jakiegokolwiek połączenia z Żarami jest sobota. W odległości 4 km w kierunku północno-wschodnim znajduje się stacja kolejowa w Bieniowie. Ze stacji odjeżdżają pociągi w kierunku Görlitz, Węglińca, Zielonej Góry oraz Żagania. Komunikację kolejową obsługuje spółka Przewozy Regionalne. Komunikacja kolejowa obsługiwana jest codziennie.
We wsi znajduje się szkoła podstawowa imienia Jana Pawła II do której uczęszczają dzieci ze Złotnika, Lubomyśla oraz Kadłubii.
Większość starszych mieszkańców Złotnika została tutaj po II wojnie światowej przymusowo przesiedlona ze wschodnich terenów II RP, które zostały zagarnięte przez Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich. W mowie codziennej można z łatwością usłyszeć częste pomijanie litery "Ł" i zastępowanie jej literą "L", co jest charakterystyczne dla dialektu północnokresowego. Do Złotnika zostały przesiedlone całe rodziny liczące nawet kilkadziesiąt osób.