Hendrika Johanna van Leeuwen | |
---|---|
![]() Hendrika Johanna van Leeuwen (1925)
| |
Conhecido(a) por | Teorema de Bohr–van Leeuwen |
Nascimento | 3 de julho de 1887 Haia |
Morte | 26 de fevereiro de 1974 (86 anos) Delft |
Nacionalidade | Neerlandesa |
Alma mater | Universidade de Leiden |
Orientador(es)(as) | Hendrik Lorentz |
Instituições | Universidade Técnica de Delft |
Campo(s) | Física |
Tese | 1919: Vraagstukken uit de electronentheorie van het magnetisme |
Hendrika Johanna van Leeuwen (Haia, 3 de julho de 1887 – Delft, 26 de fevereiro de 1974) foi um física neerlandesa, conhecida por suas contribuições à teoria do magnetismo.
Estudou na Universidade de Leiden, onde obteve um doutorado em 1919, orientada por Hendrik Lorentz, com a tese Vraagstukken uit de electronentheorie van het magnetisme,[1][2] onde explica por quê o magnetismo é um efeito mecânico quântico essencial,[3] um resultado atualmente referenciado como Teorema de Bohr–van Leeuwen. (Niels Bohr chegou à mesma conclusão alguns anos antes.) Ela continuou a investigar materiais magnéticos na "Technische Hogeschool Delft" (atual Universidade Técnica de Delft), primeiro como assistente entre setembro de 1920 e abril de 1947, sendo então promovida a "lector in de theoretische en toegepaste natuurkunde" (professora de física teórica e aplicada).[4][5]
Hendrika van Leeuwen foi cunhada de Gunnar Nordström, conhecido como o "Einstein da Finlândia", que estudou em Leiden com Paul Ehrenfest, o sucessor de Lorentz. Sua irmã Cornelia (Nel) também começou um PhD em Leiden, orientada por Willem Keesom, mas desistiu quando se casou com Nordström e se mudou com ele para Helsinque.[5]
Van Leeuwen esteve presente na celebração do aniversário de ouro do doutorado de Lorentz, em 11 de dezembro de 1925,[6] e nessa ocasião relatou o papel de Lorentz como cientista e professor.[7]
Shortly after the war it was very difficult for the TH [Technische Hogeschool] to get academic staff. Wages were low compared with those in industry and laboratory facilities were less. At that time, shortly after each other, three women were appointed lecturer: Hendrika van Leeuwen in 1947 in theoretical and applied physics; Antonia Korvezee in 1948 in physical chemistry; and Jentina Leene in 1949 in fibre technology. These three ladies were all from an older generation, trained with a Ph.D. well before the war, and unmarried.