Billy Jack | |||
---|---|---|---|
Režija | Tom Laughlin kao T.C. Frank | ||
Producent | Tom Laughlin kao Mary Rose Solti | ||
Scenario | Tom Laughlin (kao Frank Christina) Delores Taylor (kao Theresa Christina) | ||
Uloge | Tom Laughlin Delores Taylor | ||
Muzika | Mundell Lowe Dennis Lambert Brian Potter | ||
Fotografija | Fred Koenekamp John M. Stephens | ||
Montaža | Larry Heath Marion Rothman | ||
Studio | National Student Film Corporation | ||
Distribucija | Warner Bros. | ||
Datum(i) premijere | 1. 5. 1971
| ||
Trajanje | 114 min. | ||
Zemlja | Sjedinjene Države | ||
Jezik | English | ||
Budžet | 800.000 $ | ||
Bruto prihod | 32,5 mil. $[1] | ||
Kronologija | |||
| |||
|
Billy Jack je američki igrani film snimljen 1971. godine u režiji Toma Laughlina. Po žanru predstavlja mješavinu akcije i politički angažirane drame, odnosno nastavak filma The Born Losers iz 1967. godine. U njemu Laughlin ponavlja naslovnu ulogu bivšeg vojnog specijalca i veterana tada još aktualnog vijetnamskog rata koji svoje borilačke i druge vještine koristi kako bi štitio žrtve zlostavljanja i nepravde. Radnja prikazuje kako ga put dovede u gradić na Jugozapadu gdje hipijevska učiteljica (čiji lik tumači Laughlinova supruga i ko-scenaristica Delores Taylor) pokušava voditi alternativnu školu gdje bi bijelce i Indijance učila međusobnom suživotu, ali i kontrakulturu, a što izaziva nasilnu reakciju kako lokalnih rasističkih nasilnika, tako i korumpirane policije.
Iako je Laughlin postigao priličan uspjeh sa svojim prethodnim filmom, kod produkcije Billy Jacka se suočio sa priličnim problemima, najviše izazvanim bojaznima hollywoodskih studija da bi koncept protagonista koji se tadašnjoj predstavnicima tada aktualne američke vlasti suprotstavlja nasiljem mogao biti previše subverzivan. Iako je snimanje počelo 1969. godine, odužilo se sve do 1971. godine; u međuvremenu su od projekta odustali i American International Pictures i 20th Century Fox, da bi Billy Jack na kraju bio dovršen uz pomoć Warner Bros. Međutim, nakon dovršetka snimanja Laughlin se suočio sa time da ga nijedan veliki studio nije htio distribuirati, pa je to morao učiniti sam. Iako spora, ona se pokazala izuzetno uspješna te je film reklamom "od usta do usta" postao izuzetan hit, a što se najčešće tumačilo time da je mlada publika bila prijemčiva ne samo za njegovu antiestablišmentsku poruku, nego i impresionirana u tadašnjim hollywoodskim filmovima rijetkim demonstracijama autentičnih borilačkih vještina. Kritika je, sa druge strane, bila manje naklonjena Laughlinu, ističući kontradiktornost protagonista koji promovira hipijevske pacifističke ideje, a istovremeno se za njih bori koristeći nasilje.
Laughlin je uspjeh Billyja Jacka iskoristio kako bi dvije godine kasnije snimio The Trial of Billy Jack koji je također postigao veliki uspjeh.