Fatmir Gjata | |
---|---|
Biografske informacije | |
Rođenje | Korča, Kneževina Albanija | 22. 9. 1922.
Smrt | 1989 (u dobi od 67 ili 66 godina) Tirana, Narodna Republika Albanija |
Državljanstvo | Albansko |
Obrazovanje | |
Školovanje | Književni institut Maksim Gorki |
Zanimanje |
|
Opus | |
Socijalistički realizam |
Fatmir Gjata (22. septembar 1922 – 1989) bio je albanski pisac iz razdoblja socijalističkog realizma.
Fatmir Gjata rođen je u Korči 1922. godine.[1] Njegov otac, Isuf Gjata, bio je učitelj, borio se u odredima Narodnooslobodilačkog pokreta za vrijeme Drugog svjetskog rata i poginuo 1944. godine. Fatmir Gjata studirao je u francuskom liceju u Korči, a kasnije je pohađao Institut za književnost Maksim Gorki u Moskvi. U godinama borbe bio je zadužen za lokalne ilegalne novine. Kao komunist i pjesnik napisao je nekoliko svezaka poezije za vrijeme rata i kasnije, neke od kojih će postati čuvene partizanske pjesme. Isticale su se po marševskim entuzijazmom i po svečanom odabiru riječju.[1]
Međutim, u albanskoj književnosti Gjata je dobio svoje mjesto u razdoblju 1950-1989 zahvaljujući svojim romanima,[2] kazališnim predstavama, knjigama kratkih priča i scenarijima, od kojih će se neki pretvoriti u filmove poput Tana (1958), prvog albanskog filma.[3]
Fatmir Gjata poznat je i po tome što je vodio neke od najvažnijih instituta za umjetnost i kulturu u komunističkoj Albaniji. Bio je predsjednik Odbora za umjetnost i kulturu, član Albanskog udruženja književnika i umjetnika, 25 godina glavni urednik književnog časopisa Nëntori, novinar i član kolegijalnog vijeća za druge tiskovne organe kao što su Zëri i Popullit, Drita, Ylli, Hosteni itd.
Njegova su djela prevedena i na druge jezike, a mnoga su dobila nacionalne nagrade u Albaniji, kao što su "Prva nagrada Republike", "Orden zastave prve klase" itd.
Umro je u Tirani 1989. godine.