Vuk Hranić Kosača (?-1359.) bio je srednjovjekovni sitni plemić, knez i rodonačelnik poznate porodice Kosača. Njegovi posjedi bili su s lijeve strane obale rijeke Drine, u okolini Goražda.[1]
U historiografiji prvi ga je pomenuo Mavro Orbini pod imenom Vuk Hrana, spajajanjem očeva i sinova imena. U jednom lovu je smrtno ranio vlastelina Branka Rastislalića te se sklonio u Ugarsku, odakle se, kad se pomirio s rodbinom ubijenoga, vratio i stupio u dvorsku službu srpskog cara Stefana Dušana.[2] Za zasluge u borbama protiv Vizantije od njega je dobio područje Rudina, gdje je knez bio njegov po imenu nepoznati otac. Ubio ga je 1359. jedan od Brankovih rođaka.[3]
Smrću cara Dušana, Srbija je podijeljena između oblasnih gospodara. Zapadnim dijelom, od planine Rudnika, preko Užica i istočne Hercegovine do Jadranskog mora zagospodario je Nikola Altomanović iz vlastelinske porodice Vojinovića. Glavni suparnik u Srbiji bio mu je knez Lazar, koji je imao ambicija da preuzme vlast u Srbiji poslije Uroševe smrti. Lazar je okupio saveznike, Balšiće, bosanskog bana Tvrtka I i ugarskog kralja Ludovika I i tokom 1373. porazili su Nikolu Altomanovića, a zatim i međusobno podijelili njegovu oblast. Balšići su preuzeli Trebinje i okolinu, Tvrtko Podrinje, jedan dio Polimja, Polimlje i Gacko, a Ludovik I je od Kneza Lazara dobio 10.000 funti srebra i obećanje na vjernu službu.[2]
Posjedi Vuka Hranića Kosače prešli su pod vrhovnu vlast bana Tvrtka. Njegovi sinovi, Vlatko i Hrana Vuković, veoma brzo su zadobili Tvrtkovo povjerenje, titule vojvode, a Vlatko je ubrzo postao i glavni vojskovođa u kraljevini Bosni.[4] Od Sandalja pa nadalje Kosače su, poslije Kotromanića, postali najvažnija feudalna porodica u bosanskoj kraljevini.[5]