The Belgrade Dixieland Orchestra | |
---|---|
Muzički rad | |
Aktivni period | 2001. - |
Osnivanje | 2001. (Beograd) |
Žanr | Diksilend Tradicionalni džez Džez |
Ostalo | |
Veb-sajt | Zvanična prezentacija |
The Belgrade Dixieland Orchestra je jedan od najpoznatijih i najpopularnijih srpskih džez sastava, osnovan januara 2001. godine u Beogradu. Proistekao je kao logičan nastavak „Diksilend ansambla Ljubomira Matijace“, koji je u poslednjim decenijama 20. veka predstavljao jedini sastav ove orijentacije u Srbiji.[1]
Oktobra 2010. godine dobija jedno od najvažnijih i najvrednijih društvenih priznanja: biva uvršten u zvanični udžbenik za muzičko vaspitanje za 8. razred osnovne škole, u lekciji o domaćem džezu.
Doajen domaćeg džeza, iskusni trombonista Ljubomir Matijaca, osnivač je i prvi umetnički rukovodilac „The Belgrade Dixieland Orchestra“ i zaslužan za precizno stilsko usmerenje orkestra i njegov muzički izraz. Uz njega, nemerljiv doprinos brzom stasavanju i formiranju jedinstvenog i prepoznatljivog zvuka daje saksofonista, aranžer i kompozitor Ivan Švager. Njegovi aranžmani i danas čine okosnicu najvećeg broja kompozicija koje orkestar izvodi.
Godine 2005. Orkestar pokreće džez festival pod nazivom „Rođendan džeza” koji se i danas tradicionalno održava svakog 26. februara, na dan kada je 1917. godine snimljena prva gramofonska ploča sa zvukom džeza.[2]
Krajem 2007. godine ulogu umetničkog rukovodioca preuzima Vladimir Racković, bendžoista, vokalni solista, aranžer i muzički producent orkestra koji dodaje novu dimenziju i ulogu ovom sastavu, usmeravajući celokupnu koncertnu i diskografsku misiju u istraživačkom i edukativnom smeru. O tome svedoči više stotina edukativnih koncerata širom Srbije pod nazivom „Tako je nastao džez“, koji se sa nesmanjenim intenzitetom održavaju i danas.
Nakon prve dve godine rada na aranžmanima, stvaranja repertoara i velikog broja klupskih nastupa, orkestar se prvi put javnosti predstavlja zvaničnim koncertom na valjevskom džez festivalu 9. maja 2003. godine, i od tada funkcioniše isključivo kao koncertni orkestar.
Ubrzo zatim, a u skladu sa željom za popularizacijom džeza, orkestar formira i svoj prateći atraktivni plesni sastav „The Dixie Dance Show“, koji i do današnjeg dana na najbolji način upotpunjava koncerte orkestra, prezentujući gledaocima danas retko izvođene plesove sa početka 20. veka kao što su charleston, cake walk, black bottom i drugi... S početka Irena Žujović, a kasnije i Jelena Lazić koreografski su uobličile ovaj plesni izraz, čineći Belgrade Dixieland Orchestra jedinim džez sastavom u regionu koji ima svoj stalni prateći plesni sastav. Ovako koncipiran koncertni spektakl sa čak dvadeset umetnika na sceni već godinama predstavlja apsolutnu retkost na džez scenama u ovom delu Evrope.
Koncertna aktivnost je prevazišla granice svoje zemlje, te orkestar postaje jedan od najaktivnijih reprezenata naše džez umetnosti u Evropi:
Orkestar izdaje 2004. godine svoj prvi zvanični CD („Belgrade Dixieland Orchestra, PGP RTS), čiji rasprodat tiraž usmerava orkestar na kontinuiranu diskografsku aktivnost. Od tada orkestar objavljuje nove diskografske materijale na svake dve godine, čime se svrstava u diskografski najplodonosnije orkestre u Srbiji.
Ovaj programski zaokret uticao je i na konceptualnost narednih diskografskih izdanja, na kojima orkrestar objavljuje izuzetno stare kompozicije sa samih početaka džez umetnosti, prikazujući široj muzičkoj publici istorijsku važnost i umetničku vrednost dela odavno skrivenih od domaće muzičke javnosti. Veliku većinu tih dela niko pre ovog sastava nije objavio na domaćem diskografskom tržištu. Stilizovano gledano, orkestar postaje unikatni putujući muzej izvornog, tradicionalnog džeza i kao takav za izuzetno kratko vreme izrasta u značajnu kulturološku instituciju srpske prestonice i jedinstven predstavnik muzičke kulture svoje zemlje.