พย็องกยุล | |
---|---|
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
อาณาจักร: | Plantae |
ไม่ได้จัดลำดับ: | Angiosperms |
ไม่ได้จัดลำดับ: | Eudicots |
ไม่ได้จัดลำดับ: | Rosids |
อันดับ: | Sapindales |
วงศ์: | Rutaceae |
สกุล: | Citrus |
สปีชีส์: | C. platymamma |
ชื่อทวินาม | |
Citrus platymamma Hort. ex Tanaka |
พย็องกยุล (เกาหลี: 병귤; [pʲʌŋ.ɡʲul]) หรือ เพนจุล ในภาษาเชจู (벤줄; [pen.dʑul]) ชื่อวิทยาศาสตร์: Citrus platymamma เป็นส้มสายพันธุ์หนึ่งซึ่งมีถิ่นกำเนิดบนเกาะเชจู ประเทศเกาหลีใต้[1][2]
มีการค้นพบต้นส้มพย็องกยุลเก่าแก่สองต้นในแขวงโทรย็อน (도련동) บนเกาะเชจูและถูกขึ้นทะเบียนให้เป็นสมบัติของเชจูเมื่อวันที่ 7 มกราคม พ.ศ. 2541[3][4] แต่ต่อมาต้นหนึ่งได้ตายลงเมื่อวันที่ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2548 ต้นที่ยังเหลืออยู่จึงได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นอนุสาวรีย์ทางธรรมชาติของเกาหลีใต้เมื่อวันที่ 13 มกราคม พ.ศ. 2554[5] สันนิษฐานว่ามีอายุประมาณ 250 ปี ตำแหน่งของต้นดังกล่าวอยู่ที่ เลขที่ 21 ถนนโทรย็อน 6 เมืองเชจู จังหวัดเชจู (33°30′34″N 126°34′57″E / 33.509321°N 126.582428°E)[6]
ในปี พ.ศ.2553 มีการย้ายต้นส้มพย็องกยุลที่มีอายุ 80 ปีจำนวนหนึ่งมาปลูกยังสวนคามเวมุล (가뫼물) ซึ่งเป็นสวนผลไม้ที่ในอดีตเคยถูกกำหนดให้เป็นพื้นที่ปลูกส้มเพื่อบริโภคในราชสำนักราชวงศ์โชซอน เมื่อสิ้นราชวงศ์ต้นส้มได้สาบสูญไป จึงมีการฟื้นฟูปลูกส้มในสวนขึ้นใหม่ในปี 2553 โดยศูนย์เทคโนโลยีการเกษตรซอกวีโพ[7]
เพนจุล (벤줄) ในภาษาเชจู และพย็องกยุล (병귤) ในภาษาเกาหลี เป็นคำร่วมเชื้อสายกัน โดยเขียนด้วยอักษรฮันจาเหมือนกันคือ พย็อง (甁, "ขวด") และคยุล (橘, "ส้ม")
ทัมนาจี (เกาหลี: 탐라지; ฮันจา: 耽羅志) ซึ่งเป็นพงศาวดารของเกาะเชจู เผยแพร่ในปี ค.ศ. 1653 โดยอีว็อนจิน (เกาหลี: 이원진; ฮันจา: 李元鎭) ผู้ว่าการและผู้นำศาสนาเขตของราชวงศ์โชซอน ได้กล่าวถึงพย็องกยุลโดยใช้ชื่อพย็อลกยุล (เกาหลี: 별귤; ฮันจา: 別橘; "ส้มแปลก") และเขายังได้บันทึกว่าผลไม้นี้มักถูกเรียกว่า พย็องกยุล ซึ่งเป็นคำประกอบของคำว่าพย็อง (병, "ขวด") และคยุล (귤, "ส้ม") เนื่องจากรูปร่างของมันเรียวไปด้านบนและคล้ายกับถ้วยใบเล็ก (종지; ชงจี ; "ชามเล็ก") กลับหัว[8]
หลักฐานทางพันธุกรรมชี้ให้เห็นว่าส้มพย็องกยุล, ส้มเขียวหวาน และมะนาวแป้นมีบรรพบุรุษร่วมกัน[9] พย็องกยุลเป็นสายพันธุ์ที่สามารถต้านทานต่อความเย็น, โรคราน้ำค้าง และแมลงศัตรูพืช ได้ดีกว่าพืชในตระกูลส้มที่ใกล้เคียงชนิดอื่น ๆ
ลำต้นไม่มีหนามเติบโตได้สูง 4–5 เมตร (13–16 ฟุต) ทรงพุ่มกว้างประมาณ 2–2.5 เมตร (6 ฟุต 7 นิ้ว–8 ฟุต 2 นิ้ว) ใบหนาแน่น, กิ่งขนาดเล็กและแผ่ออกทางด้านล่างทำให้ต้นมีลักษณะเป็นพุ่ม ใบเป็นรูปไข่ปลายแหลม ยาวประมาณ 6.5 เซนติเมตร (2.6 นิ้ว) และกว้างประมาณ 2.5 เซนติเมตร (1 นิ้ว) ดอกประกอบด้วยกลีบรูปไข่สีขาวห้ากลีบ
เช่นเดียวกับผลไม้ตระกูลส้มชนิดอื่น ๆ พย็อนกยุลมีเปลือกขรุขระที่มีน้ำมันหอมระเหย ผลสีเหลืองถึงเหลืองส้มที่มีส่วนฐานยาวและปลายเป็นกระเปาะโดยยาวได้ถึง 72 มิลลิเมตร (2.8 นิ้ว) และกว้าง 60 มิลลิเมตร (2.4 นิ้ว) น้ำหนักประมาณ 105 กรัม (3.7 ออนซ์)
เนื้อผลใช้รับประทานสด เปลือกสามารถใช้ทั้งสดหรือแห้ง โดยใช้ทั้งหมดหรือเฉพาะส่วนผิวด้านนอกที่มีสีก็ได้ โดยผิวสดของส้มพย็อนกยุลใช้เป็นเครื่องเทศหรือเครื่องปรุงสำหรับทำต็อก (เค้กข้าว) และอาหารเกาหลีอื่น ๆ ในขณะที่เปลือกแห้งมักใช้ทำชา ชาพย็องกยุลถูกใช้ประจำบ้านในการบรรเทาอาการของระบบทางเดินหายใจ, ภาวะเบื่ออาหาร หรือปัญหาเบื้องต้นของระบบย่อยอาหาร
위는 넓고 아래는 졸아들어 마치 종지를 엎어 달아맨 듯하다. 그러므로 일명 "병귤"이라고도 한다.