ศูนย์ภาพยนตร์มะนิลา

ศูนย์ภาพยนตร์มะนิลา
ศูนย์ภาพยนตร์มะนิลาเมื่อปี 2014
แผนที่
ข้อมูลทั่วไป
สถาปัตยกรรมบรูทัลลิสต์
ที่ตั้งปาเซย์ ประเทศฟิลิปปินส์
พิกัด14°33′02″N 120°58′55″E / 14.550556°N 120.981944°E / 14.550556; 120.981944
เริ่มสร้าง1981
แล้วเสร็จ1982
ค่าก่อสร้าง25 ล้านดอลล่าร์สหรัฐ
เจ้าของรัฐบาลฟิลิปปินส์
การออกแบบและการก่อสร้าง
สถาปนิกFroilan Hong

ศูนย์ภาพยนตร์มะนิลา (อังกฤษ: Manila Film Center) เป็นอาคารตั้งอยู่ปลายตะวันตกเฉียงใต้ของโครงการศูนย์วัฒนธรรมฟิลิปปินส์ในปาเซย์ ประเทศฟิลิปปินส์ ผลงานออกแบบโดยสถาปนิก Froilan Hong ด้วยสถาปัตยกรรมแบบบรูทัลลิสต์ สร้างอยู่บนโครงสร้างค่ำยันกว่า 900 เสา[1] ศูนย์ภาพยนตร์เป็นโรงภาพยนตร์หลักในเทศกาลภาพยนตร์นานาชาติมะนิลาครั้งที่หนึ่ง (First Manila International Film Festival;[2] MIFF) ระหว่างวันที่ 18–29 มกราคม 1982

อาคารยังเป็นที่รู้จักจากกรณีคนงานก่อสร้างเสียชีวิตในอุบัติเหตุเมื่อ 17 พฤศจิกายน 1981 มีรายงานว่ามีผู้เสียชีวิตอย่างน้อย 169 ราย[3][4] ทั้งหมดเป็นคนงานก่อสร้างที่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต และถูกฝังร่างไว้ในฐานอาคารโดยใช้ปูนซีเมนต์ชนิดแห้งเร็ว[5][6]

ประวัติศาสตร์

[แก้]

ริเริ่มโครงการ

[แก้]

ก่อนหน้านี้ ประเทศฟิลิปปินส์ไม่เคยมีหอภาพยนตร์อย่างเป็นทางการ ในเดือนมกราคม 1981 สตรีหมายเลขหนึ่ง อีเมลดา มาร์กอส จึงเสนอโครงการก่อสร้างศูนย์ภาพยนตร์แรกขึ้นในมะนิลา ภายใต้การดูแลของเบตตี เบนิเตซ (Betty Benitez) คู่ครองของรองรัฐมนตรีกระทรวงที่อยู่อาศัย โฌเซ กอนราโด เบนิเตซ (Jose Conrado Benitez) และมีรามอน เอ็ม. อิกนาซีโอ (Ramon M. Ignacio) เจ้าหน้าที่ด้านเทคโนโลยีอาวุโสประจำศูนย์ทรัยากรเทคโนโลยีเป็นผู้วางแผนโครงการ[7]

สถาปนิกผู้ออกแบบอาคาร Hong ระบุว่าฐานของอาคารสร้างอยู่บนที่ดินถมขึ้นมา[8] ใกล้กับอ่าวมะนิลา เนื่องจากระยะเวลาการก่อสร้างมีอย่างจำกัด มีคนงานก่อสร้างมากถึง 4,000 คน ทำงานสลับกันใน 3 กะ ตลอด 24 ชั่วโมง โดยหนึ่งพันคนก่อสร้างโถงรับรอง[9] ซึ่งสร้างเสร็จภายในเวลา 72 ชั่วโมง จากมาตรฐานการก่อสร้างปกติที่ใช้เวลาประมาณหกสัปดาห์ ศูนย์เปิดให้บริการในปี 1982 ด้วยงบประมาณก่อสร้างรวม 25 ล้านดอลล่าร์สหรัฐ

อาคารนี้เป็นหนึ่งใน "เอดิไฟซ์คอมเพล็กซ์" (edifice complex) ของตระกูลมาร์กอส[10] อันหมายถึง "ความเสพติดและความกระหายที่จะสร้างสิ่งปลูกสร้างขนาดใหญ่โตเพื่อแสดงถึงความยิ่งใหญ่ [ของมาร์กอส]"[11][12]

อุบัติเหตุเสียชีวิตในปี 1981

[แก้]

เมื่อเวลาประมาณตีสามของวันที่ 17 พฤศจิกายน 1981 ขณะกำลังก่อสร้างอาคาร[10] เกิดอุบัติเหตุนั่งร้านถล่ม[13] [14][15] ส่งผลให้มีคนงานก่อสร้าง 169 คนหล่นลงมา[3][16][17] และถูกฝังร่างภายใต้อาคารโดยใช้ปูนซีเมนต์เปียกชนิดแห้งเร็ว[18] เจ้าหน้าที่รัฐภายใต้เฟอร์ดินันด์ มาร์กอส ได้มีคำสั่งห้ามไม่ให้ทีมกู้ภัยและรถพยาบาลเข้าในพื้นที่เกิดเหตุเด็ดขาด[9] จนกว่าทางการจะจัดเตรียมแถลงการณ์เสร็จสิ้น ท้ายที่สุดทีมกู้ภัยและรถพยาบาลสามารถเข้าไปยังที่เกิดเหตุได้เก้าชั่วโมงถัดมา

นายกรัฐมนตรีเซซาร์ วีราตา ไม่อนุมัติทุนจำนวน 5 ล้านดอลลาร์สหรัฐ[19] ที่จะอุดหนุนในการจัดเทศกาลภาพยนตร์ ส่งผลให้อิเมลดา มาร์กอสต้องเตรียมแผนพิเศษสำหรับหาเงินทุนเร่งด่วนต่อไป

หลังทศวรรษ 1990s

[แก้]

หลังเหตุแผ่นดินไหวปี 1990[20] ที่กระทบมะนิลาและลูซอน ศูนย์ถูกทิ้งร้าง[21] หลังมีรายงานความเสียหายเชิงโครงสร้างในคานรับน้ำหนักทางตะวันตกของอาคาร[22]

ในวัฒนธรมสมัยนิยม

[แก้]

เชื่อกันว่ามีผีสิงศูนย์ภาพยนตร์มะนิลา ซึ่งเป็นดวงวิญญาณของคนงานก่อสร้างที่เสียชีวิตในอุบัติเหตุขณะก่อสร้างศูนย์[6] ประเด็นนี้เคยถูกยกมาพูดคุยในปี 2005 บนรายการของจีเอ็มเอชื่อ i-Witness [23]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ "Manila National Film Centre, Page 2, Annex 1, Building Specification" (PDF). Unesco. สืบค้นเมื่อ 2009-01-16.
  2. ↑ MIFF Press Release. Open Library, Published in 1982, Office of Media Affairs (Manila). Office of Media Affairs. 1982. สืบค้นเมื่อ 2009-01-16.
  3. ↑ 3.0 3.1 Benedicto, Bobby (2009). "Shared Spaces of Transnational Transit: Filipino Gay Tourists, Labour Migrants, and the Borders of Class Difference". Asian Studies Review. 33 (3): 289–301. doi:10.1080/10357820903153715. S2CID 143627535.
  4. ↑ "Max Soliven: By the Way". Philippine Star. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-06-07. สืบค้นเมื่อ 2010-01-19.
  5. ↑ "Sculpting Society". Philippine Daily Inquirer. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-11-17. สืบค้นเมื่อ 2010-01-19.
  6. ↑ 6.0 6.1 de Guzman, Nicai (November 7, 2019). "The Mysterious Curse of the Manila Film Center". Esquire. สืบค้นเมื่อ 2020-11-26.
  7. ↑ "Manila National Film Centre, Page 1, Annex 1, History" (PDF). Unesco. สืบค้นเมื่อ 2009-01-16.
  8. ↑ "Manila Film Center Shines again". Philippine Headline News Online (Newsflash). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-01-10. สืบค้นเมื่อ 2010-01-18.
  9. ↑ 9.0 9.1 Lico, Gerard (2003). Edifice complex: power, myth, and Marcos state architecture. HI: University of Hawaii Press; illustrated edition. pp. 124 of 178. ISBN 978-971-550-435-5. สืบค้นเมื่อ 2009-12-14.
  10. ↑ 10.0 10.1 "Martial Law Museum". Martial Law Museum (ภาษาอังกฤษ). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-05-01. สืบค้นเมื่อ 2020-11-26.
  11. ↑ Santos, Roselle. "Book Review: Edifice Complex: Power, Myth, and the Marcos State Architecture by Gerard Lico : Philippine Art, Culture and Antiquities". Artes de las Filipinas. สืบค้นเมื่อ 2020-11-26.
  12. ↑ Villa, Kathleen de (2017-09-16). "Imelda Marcos and her 'edifice complex'". Inquirer (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-11-26.
  13. ↑ "Senate eyes Film Center as new home". Manila Bulletin. สืบค้นเมื่อ 2010-01-19.
  14. ↑ Lico, Gerard (2003). Edifice complex: power, myth, and Marcos state architecture. HI: University of Hawaii Press; illustrated edition. pp. 123 of 178. ISBN 978-971-550-435-5. สืบค้นเมื่อ 2010-01-18.
  15. ↑ "Where Spirits Roam". Rogue Magazine. October 2009.
  16. ↑ Benedicto, Bobby (2009). "Shared Spaces of Transnational Transit: Filipino Gay Tourists, Labour Migrants, and the Borders of Class Difference". Asian Studies Review. 33 (3): 289–301. doi:10.1080/10357820903153715. S2CID 143627535.
  17. ↑ "Max Soliven: By the Way". Philippine Star. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-06-07. สืบค้นเมื่อ 2010-01-19.
  18. ↑ "Sculpting Society". Philippine Daily Inquirer. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-11-17. สืบค้นเมื่อ 2010-01-19.
  19. ↑ Ellison, Katherine (2003). Imelda, Steel Butterfly of the Philippines. HI: Mcgraw-Hill. pp. 33 of 301. ISBN 978-0-07-019335-2. สืบค้นเมื่อ 2010-01-18.
  20. ↑ "The July 16 Luzon Earthquake: A Technical Monograph". Inter-Agency Committee for Documenting and Establishing Database on the July 1990 Earthquake. Philippine Institute of Volcanology and Seismology. 2001. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-09-07. สืบค้นเมื่อ 2009-01-07.
  21. ↑ "Manila Film Center Shines again". News Flash. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-01-10. สืบค้นเมื่อ 2010-01-18.
  22. ↑ "Manila Film Center Shines again". News Flash. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 10, 2010. สืบค้นเมื่อ January 18, 2010.
  23. ↑ "Multo ng Nakaraan (Ghosts of the Past)". GMA News. December 31, 2006. สืบค้นเมื่อ September 6, 2021.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]