Emevî mimarisi

Kudüs'teki Kubbetü's-Sahre, Emevî mimarisinin özelliklerini yansıtır.

Emevî mimarisi, Emevî Halifeliği'nde 661 ile 750 yılları arasında, özellikle Suriye ve Filistin'de gelişti. Diğer Orta Doğu uygarlıklarının ve Bizans İmparatorluğu'nun mimarisinden yoğun bir şekilde etkilenen Emevîler, Arap ve İslam mimarisine mihraplı ve minareli camiler gibi yeni bina türleri getirdi. Aynı zamanda İslam mimarisinde temsilî sanata izin verilmediği için canlı renklerle camiler yaptılar ve geometrik desenler kullandılar.

Tarihi

Muhammed'in damadı Ali'nin Kufe'de öldürülmesinden sonra 661 yılında Emevi Halifeliği kuruldu. Bununla beraber Suriye Valisi I. Muâviye, kendini halife ilân etti.^[1] Emeviler, Şam'ı başkent yaptılar.^[2] Emeviler döneminde Arap İmparatorluğu genişlemeye devam etti ve sonunda sınırları doğuda Orta Asya ve Hindistan sınırlarına, güneyde Yemen'e, batıda şimdi Fas olan Atlantik kıyılarına ve İber Yarımadası'na kadar uzandı.^[3] Emeviler ayrıca yeni şehirler ve tahkimsiz askerî kamplar inşa ettiler.^[3]

Galeri

• 
  Kudüs'te bulunan Silsile Kubbesi.
• 
  Hişâm bin Abdülmelik tarafından yaptırılmış Kasrü'l-hayri'l-garbî.
• 
  Ürdün'ün başkenti Amman yakınlarındaki Kasr'ül-Harâne
• 
  Kasr'ül-Harane'nin avlusu
• 
  Suriye'deki Kasr'ül-hayri'l-şarkî
• 
  Ürdün'deki Kusayru Amre, güney cephesinden.
• 
  Encer kenti harabeleri.
• 
  Hamam es-Sera.
• 
  Celile'deki Hirbatü'l-Minyâ
• 
  Hirbatü'l-Minyâ'dan bir dekorasyon.
• 
  Amman'daki Emevî Kasrı.

Kaynakça

Genel

• Cytryn-Silverman, Katia (31 Ekim 2009). "The Umayyad Mosque of Tiberias". Muqarnas. BRILL. s. 49. ISBN 978-90-04-17589-1. 30 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mart 2013. 
• Hawting, G. R (4 Ocak 2002). The First Dynasty of Islam: The Umayyad Caliphate AD 661-750. Routledge. s. 30. ISBN 978-0-203-13700-0. 30 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mart 2013. 
• Petersen, Andrew (1996). Dictionary of Islamic Architecture. Routledge. ISBN 978-0-203-20387-3. 8 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mart 2013. 

Özel

1. Hawting 2002, s. 30.
2. Cytryn-Silverman 2009, s. 49.
3. ^ Petersen 1996, s. 295.