Hukuk etiği

Hukuk etiği, hukuk kurallarının konmasında, uygulanmasında, denetlenmesinde hukukun üstünlüğünün ve adaletin sağlanmasına yarayan ahlaki değerler bütünüdür.[1] Başka bir tanımla, hukuk mesleği üyelerinin uygulamalarında uymaları beklenen davranış ilkeleridir. Hukuk mesleğinin gelişiminin sonucu olarak ortaya çıkmıştır.[2] Hukuk etiğinin yanı sıra hukukçu etiği, yargı etiği, hukuksal etik, adalet meslek etiği gibi kavramlar da kullanılmaktadır.[3]

Hukuk etiği ilkeleri, ister yazılı ister yazılı olmayan olsun, sadece yasal uygulamanın yürütülmesini düzenlemekle kalmaz, aynı zamanda avukatın faaliyet gösterdiği hukuk sisteminin temel varsayımlarını ve yöntemlerini de yansıtır. Aynı zamanda mesleğin adalet yönetimindeki kendi rolü hakkındaki anlayışını da yansıtırlar.[2] Hukukla etik arasındaki temel ilişkiyi kurmayı amaçlayan esas değerin adalet olduğu söylenebilir. Gülriz Uygur'a göre, bir meslek etiği olarak hukuk etiği, temel bir değer olan adaletle ilgilidir. Zira, hukukun nihai amacı adalet, hukuk uygulamasının nihai amacı da adil sonuçlara ulaşmak ise, bu bağlamda bu meslekle uğraşanların (temelde avukatların, hakimlerin, savcıların), yani kendisini hukukçu diye nitelendirdiğimiz kişilerin, adil insanlardan oluşması lazımdır. Dolayısıyla, ancak içinde adalet duygusunu taşıyan hukukçular, hukukçu etiğinin gereklerini yerine getirebilirler.[3]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Tuncay, A. Can (Nisan 2013). Hukuksal Etik Deers Notları. İstanbul: Beta Basım. s. 20-21. ISBN 9786053779261. 
  2. ^ a b William P. Alford, Mary Ann Glendon, Maynard E. Pirsig (26 Şubat 2020). "Legal Ethics, Britannica Ansiklopedisi". Encyclopedia Britannica. 13 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2020. 
  3. ^ a b Kadir Can Özel (Ocak 2018). "Etik ve Etik - Hukuk Arasındaki İlişki". Türkiye Adalet Akademisi Dergisi. 9 (33). ss. 685-708.