Pierre-Jean Remy
| Pierre-Jean Remy | |
|---|---|
| |
| Fransa'nın Çin Büyükelçisi | |
| Görev süresi 1964-1966 | |
| Fransa'nın Birleşik Krallığı Büyükelçisi | |
| Görevde | |
| Makama geliş (1966-1971 ve 1975-1979) | |
| UNESCO nezdinde Fransa daimi temsilcisi | |
| Görev süresi 1990-1994 | |
| Fransa Millî Kütüphanesi müdürü | |
| Görev süresi 15 Ocak 1997 - 21 Mart 2002 | |
| Yerine geldiği | Jean Favier |
| Yerine gelen | Jean-Noël Jeanneney |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | 21 Mart 1937 Angoulême, Fransa |
| Ölüm | 27 Nisan 2010 (73 yaşında) Paris, Fransa |
| Bitirdiği okul | Sciences Po; ENA |
| Mesleği | Diplomat ve yazar |
Jean-Pierre Angremy[1] (d. 21 Mart 1937, Angoulême - ö. 27 Nisan 2010, 13. arrondissement (Paris)), Fransız diplomat, yazar ve Fransız Akademisi üyesi. Çoğunlukla edebi eserlerinde kullandığı Pierre-Jean Remy adıyla bilinmekte ayrıca bazı eserlerini Nicolas Meilcour, Raymond Marlot, Jean-René Pallas, Pierre Lempety mahlaslarıyla da yazmıştır.
Ailesi ve Eğitimi
[değiştir | kaynağı değiştir]Baba tarafından Auvergne, anne tarafından Belçika kökenlidir. Paris'teki Condorcet Lisesi'ni ve Paris Siyasal Bilgiler Enstitüsü'nü bitirmiş, üniversitede hukuk, ekonomi ve sosyoloji eğitimi almıştır. Brandeis University'de Herbert Marcuse'ün asistanı olmuştur. 1963'te Ulusal İdare Okulu'nu bitirmiştir.
Kariyeri
[değiştir | kaynağı değiştir]Diplomat olarak yurtdışında Hong Kong (1963-1964), Pékin (1964-1966), Londra (1966-1971 ve 1975-1979) çeşitli görevlerde bulunmuş; ayrıca 1985-1987 yıllarında Floransa başkonsolosu ve 1990-1994 yıllarında büyükelçi sıfatıyla UNESCO nezdinde Fransa daimi temsilcisi olmuştur.
Fransa Televizyon ve Radyo Yayıncılığı Ofisi (ORTF) müdür yardımcısı (1971-1975), Kültür Bakanlığı Tiyatro ve Gösteri Müdürü (1979-1981) olarak görev almış, Jack Lang'ın bakanlığı zamanında halk operası kurulması konusuyla görevlendirilmiş ve kendisinin çalışmaları sonrası Bastille Operası'nın oluşum sürecinde yer almıştır. 1987-1990 yıllarında Dışişleri Bakanlığı Kültürel, Bilimsel ve Teknik İlişkiler Genel Müdürü olarak görev ifa etmiştir.
1994-1997 yıllarında Roma'daki Fransa Akademisi'nin (Villa Medici) müdürü,[2] 1997-2002 yıllarında Fransa Millî Kütüphanesi başkanı olmuştur. Ayrıca 1998'den öldüğü 2010 yılına dek Marcel Proust Dostları Derneği başkanlığı görevinde bulunmuştur.
Edebi Yaşamı
[değiştir | kaynağı değiştir]65 kitap yazmış olup eserleri ile çeşitli büyük ödüller kazanmıştır. Lirik sanata olan tutkusunu romanlarına da yansıtmıştır. Ayrıca 1988 yılında Fransız Akademisi'nin 40 numaralı koltuğuna seçilmiştir.
Eserleri[3]
[değiştir | kaynağı değiştir]Jean-Pierre Angremy İsmiyle
[değiştir | kaynağı değiştir]- 1962 : Et Gulliver mourut de sommeil (Julliard), 1999 Pierre-Jean Rémy adıyla tekrar yazılmıştır.
Pierre-Jean Remy İsmiyle
[değiştir | kaynağı değiştir]- 1961 Le Joueur de flûte (Presses de la Cité)
- 1963 : Midi ou l'Attentat (Julliard)
- 1971 : Le Sac du palais d'été (Gallimard)
- 1972 : Urbanisme (Gallimard)
- 1973 : Les Suicidés du printemps
- 1973 : Une mort sale (Gallimard)
- 1973 : La Vie d'Adrian Putney, poète (Gallimard)
- 1974 : Ava (Gallimard)
- 1974 : Mémoires secrets pour servir à l'histoire de ce siècle (Gallimard)
- 1974 : La Mort de Floria Tosca (Mercure de France)
- 1975 : Rêver la vie (Gallimard)
- 1976 : La Figure dans la pierre (Gallimard)
- 1977 : Les Enfants du parc (Gallimard)
- 1977 : Si j'étais romancier (Garnier)
- 1977 : Chine, un itinéraire (Olivier Orban)
- 1978 : Callas, une vie (Ramsay)
- 1978 : Les Nouvelles Aventures du chevalier de la Barre (Gallimard)
- 1979 : Cordelia, ou l'Angleterre (Gallimard)
- 1979 : Orient-Express I (Albin Michel)
- 1979 : Don Giovanni, Mozart, Losey (Albin Michel)
- 1979 : La Petite Comtesse (Le Signe)
- 1980 : Salue pour moi le Monde (Gallimard)
- 1980 : Pandora (Albin Michel)
- 1981 : Un voyage d'hiver (Gallimard)
- 1982 : Don Juan (Albin Michel)
- 1983 : Le Dernier Été (Flammarion)
- 1983 : Mata Hari (Albin Michel)
- 1984 : Comédies italiennes (Flammarion)
- 1984 : Orient-Express II (Albin Michel) (Fransız Akademisi ilk hikâye ödülü)
- 1985 : La Vie d’un héros (Albin Michel)
- 1985 : Le Vicomte épinglé (Gallimard)
- 1986 : Une ville immortelle (Albin Michel) (Fransız Akademisi roman büyük ödülü)
- 1987 : Des châteaux en Allemagne (Flammarion)
- 1988 : Annette, ou l’éducation des filles (Albin Michel)
- 1989 : Bastille, rêver un Opéra. (Plon)
- 1989 : Toscanes (Albin Michel)
- 1990 : Chine (Albin Michel) (Amerigo-Vespucci Ödülü)
- 1991 : De la photographie considérée comme un assassinat (Albin Michel)
- 1991 : L’Autre Éducation sentimentale (Odile Jacob)
- 1991 : Pays d’âge, poèmes (Maeght)
- 1992 : Algérie, bords de Seine (Albin Michel)
- 1993 : Qui trop embrasse (Albin Michel)
- 1994 : Un cimetière rouge en Nouvelle-Angleterre
- 1994 : Londres, un ABC romanesque et sentimental (Jean-Claude Lattès)
- 1995 : Désir d’Europe (Albin Michel)
- 1997 : Le Rose et le Blanc (Albin Michel)
- 1997 : Retour d'Hélène (Gallimard)
- 1997 : Mes grands bordeaux (Albin Michel)
- 1998 : Aria di Roma (Albin Michel)
- 1999 : La Nuit de Ferrare (Albin Michel)
- 2000 : Demi-siècle (Albin Michel)
- 2001 : État de grâce (Albin Michel)
- 2001 : Dire perdu (Gallimard)
- 2001 : Trésors et secrets du Quai d'Orsay (Jean-Claude Lattès)
- 2002 : Berlioz (Albin Michel)
- 2002 : Les Belles du Moulin Rouge (Le Cherche-Midi)
- 2003 : Pygmalion (Maeght)
- 2004 : Dictionnaire amoureux de l'Opéra (Plon)
- 2004 : Chambre noire à Pékin (Albin Michel)
- 2005 : Un grand homme (Albin Michel)
- 2006 : Chu Teh-Chun (Albin Michel)
- 2007 : Diplomates en guerre (Jean-Claude Lattès)
- 2007 : Le plus grand peintre vivant est mort (Le Seuil)
- 2008 : La Chine : journal de Pékin (1963-2008) (Odile Jacob)
- 2008 : Karajan : la biographie (Odile Jacob)
- 2008 : Villa Médicis : journal de Rome (Odile Jacob)
- 2010 : Voyage présidentiel (Le Seuil)
Nicolas Meilcour İsmiyle
[değiştir | kaynağı değiştir]- 1969 : Rose et Carma (Christian Bourgois), erotik hikâye
Raymond Marlot İsmiyle
[değiştir | kaynağı değiştir]- 1971 : Gauguin à gogo (Denoël, collection Crime-club), polisiye roman
- 1972 : Les Suicidés du printemps (Denoël, collection Crime-club), polisiye roman
Pierre Lempety İsmiyle
[değiştir | kaynağı değiştir]- 1975 : Carnets de Jeanne (Denoël)
Onurlandırmalar
[değiştir | kaynağı değiştir]Ödüller
[değiştir | kaynağı değiştir]- 1971 : Le Sac du palais d'été ile Renaudot Ödülü
- 1986 : Une ville immortelle Fransız Akademisi Roman Büyük Ödülü
- 1991 : Chine ile Amerigo-Vespucci Ödülü
- 1998 : Retour d'Hélène Max-Jacob Ödülü
- 1984 : Orient-Express II ile Fransız Akademisi Hikâye Ödülü
Nişanları
[değiştir | kaynağı değiştir]- Légion d'honneur komutanı
- Ordre national du Mérite subayı
- Sanat ve Edebiyat Nişanı komutan sıfatıyla
Görevleri
[değiştir | kaynağı değiştir]- 16 Haziran 1988 - 27 Nisan 2010 : Fransa Akademisi 40 numaralı koltuğun sahibi[4]
- 3 Mart 1994 - 22 Ocak 1997 : Fransa Akademisi (Roma) müdürü
- 22 Ocak 1997 - 21 Mart 2002 : Fransa Millî Kütüphanesi başkanı
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Dominique Guiou (28 Nisan 2010). "Pierre-Jean Remy, l'homme pressé". 3 Mayıs 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2023.
- ^ "Pierre-Jean Remy nommé directeur de la Villa Médicis". 23 Şubat 1994. 15 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2023.
- ^ "Pierre-Jean Remy'nin kitapları". 4 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2023.
- ^ "Fransa Akademisi internet sitesindeki Ölümsüzler sayfasındaki özgeçmişi". 25 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2023.
