Christa Ludwig

Christa Ludwig in 2015.

Christa Ludwig (16 Maart 1928- 24 April 2021) was 'n Duitse dramatiese mezzosopraan wat bekend was vir haar opvoerings van operas, lieder, oratorios, en ander gewyde werke soos misse, passies en solostukke uit die simfoniese literatuur. Haar loopbaan het vanaf die laat 1940's tot die vroeë negentigerjare gestrek. Sy word wyd erken as een van die belangrikste en mees gewaardeerde sangers van die 20ste eeu, "met 'n stem van uitmuntende rykdom en, wanneer dit nodig was, asemrowende hoogtes." [1]

Professionele loopbaan

[wysig | wysig bron]

Ludwig is in Berlyn uit 'n musikale gesin gebore; haar vader, Anton Ludwig, was 'n tenoor en 'n operadirekteur en haar moeder die mezzosopraan Eugenie Besalla-Ludwig wat in Herbert von Karajan se era gesing het. Ludwig se eerste stemonderwyseres was haar moeder. Ludwig het haar buiging in 1946 op 18-jarige ouderdom gemaak as Orlovsky in Die Fledermaus in Frankfurt, waar sy tot 1952 gesing het. Sy was van 1952 tot 1954 'n lid van die Darmstadt Opera en het daarna tydens die 1954–1955 seisoen by die Staatsoper Hannover gesing. Sy het in 1955 by die Staatsopera van Wene aangesluit, waar sy een van die vernaamste kunstenaars geword het en in 1962 as Kammersängerin aangestel is. Sy het vir meer as dertig jaar saam met dié operageselskap opgetree. In 1954 het Ludwig haar buiging tydens die Salzburg-fees gemaak as Cherubino in Die huwelik van Figaro en tot 1981 met reëlmaat daar verskyn. Ludwig het haar debuut as Brangäne in Tristan und Isolde in 1966 gemaak. In 1960 het sy die rol van Adalgisa vertolk saam met Maria Callas as Norma in Bellini se gelyknamige opera vir EMI.

Ludwig het haar Amerikaanse buiging in 1959 gemaak by die Lyric Opera of Chicago as Dorabella in Così fan tutte. Dieselfde jaar het sy haar buiging by die Met in New York gemaak as Cherubino in Die huwelik van Figaro. Sy het in totaal 121 opvoerings in 15 verskillende rolle by die operageselskap gesing. By die Metropolitan Opera, waar sy spoedig een van die gunstelinge van die gehoor geword het, het haar repertorium ingesluit Die verkleurder se vrou, in die Met se eerste opvoering van Die Frau ohne Schatten; die titelrol en later die van Marschallin in Der Rosenkavalier; Klytemnestra in Elektra, Ortrud in Lohengrin, Brangäne in Tristan und Isolde, Fricka in Das Rheingold en Die Walküre, Waltraute in Götterdämmerung, Kundry in Parsifal, die titelrol in Fidelio, Didon in Les Troyens, Charlotte in Werther en Amneris in Aida. Sy het in 1969 vir die eerste keer by die Royal Opera House, Covent Garden gesing as Amneris in Aida.

Terwyl Ludwig se stem volle volwassenheid bereik het, het sy haar repertorium van liriese- en spinto mezzo-sopraanrolle tot dramatiese rolle uitgebrei. Haar aansienlike repertorium het uiteindelik ook prinses Eboli in Don Carlo, wat sy gesing het by La Scala in Milaan en in Salzburg en Wene; die titelrol in Carmen, Ulrica (Un ballo in maschera), Monteverdi se Octavia (L'incoronazione di Poppea), Dido (Les Troyens), Kundry (Parsifal), Klytemnestra (Elektra) en ook kontemporêre vertolkings van die werke van Gottfried von Einem en Orff ingesluit. Sy het ook vlugtig die spinto en dramatiese sopraanrepertorium betree met opvoerings van Verdi se Lady Macbeth (Macbeth) , Strauss se Die verkleurder se vrou (Die Frau ohne Schatten), die Marschallin (Der Rosenkavalier) en Beethoven se Leonore (Fidelio).

Benewens haar opera opvoerings het Ludwig gereeld opvoerings van lieder (saam met die Duitse pianis Sebastian Peschko en by geleentheid Leonard Bernstein) gegee en as solis opgetree saam met orkeste. Haar opvoerings van die musiek van Schubert, Schumann, Brahms, Hugo Wolf, Mahler en Strauss word wyd bewonder. Sy het ook werke van Bach opgevoer en die meeste van sy belangrikste werke vir stem opgevoer en opgeneem. Ludwig was van 1957 tot 1970 met die bas-bariton Walter Berry getroud; die egpaar het gereeld saam opgetree, veral in Die Frau ohne Schatten. In 1972 het sy met die Franse teaterakteur Paul-Emile Deiber getrou.

Vanaf 1993 tot 1994 het Ludwig 'n reeks afskeidsoptredes gemaak en die laaste keer by die Metropolitan Opera in New York gesing in die rol van Fricka in Die Walküre.

Toekennings en pryse

[wysig | wysig bron]
  • 1962: Oostenrykse Kamermusieksanger
  • 1969: Oostenrykse Dekorasie vir Wetenskap en Kuns
  • 1980: Goue Ring van die Weense Staatsopera
  • 1980: Silwer Roos van die Weense Filharmoniese Orkes
  • 1980: Goue Gustav Mahler-medalje
  • 1980: Hugo Wolf-medalje (Oostenryk)
  • 1981: Erelid van die Weense Staatsopera
  • 1981: Ridder van die Orde van Kunste en Lettere (Frankryk)
  • 1988: Goue eremedalje van Salzburg
  • 1989: Kommandeur van die Orde van Kunste en Lettere (Frankryk)
  • 1989: Ridder van die Erelegioen (Frankryk)
  • 1994: Groot Eredekorasie vir dienste aan die Republiek van Oostenryk
  • 1995: Bear (B.Z. Kultuur-prys)
  • 2003: Offisier van die Erelegioen (Frankryk)
  • 2004: Kruis van verdienstelikheid van die Federale Republiek van Duitsland
  • 2007: Groot Silwer Eredekorasie vir dienste aan die Republiek van Oostenryk[2]
  • 2008: Toekenning vir lewenslange prestasie by Midem
  • 2008: Saeculum-Glashütte oorspronklike Musiekfees-prys tydens die Dresden Musiekfees
  • 2008: Eredoktoraat: Fryderyk Chopin Universiteit van Musiek (Warskou)
  • 2010: Kommandeur van die Erelegioen (Frankryk)
  • 2010: Hugo Wolf-medalje (Duitsland)
  • 2012: Goue eremedalje van die provinsie van Stiermarke
  • 2014: Opera News-toekenning vir uitsonderlike prestasie
  • 2016: Gramophone-tydskrif toekenning vir lewenslange prestasie

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ Ted Libbey. The NPR Listener's Encyclopedia of Classical Music New York: Workman Publishing, 2006 p. 437
  2. ↑ "Reply to a parliamentary question" (pdf) (in Duits). p. 1788. Geargiveer (PDF) vanaf die oorspronklike op 1 Mei 2020. Besoek op 29 Januarie 2013.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]