Warren Beatty | |
Beatty in 2001
| |
Geboortenaam | Henry Warren Beaty |
---|---|
Geboorte | 30 Maart 1937 Richmond, Virginië, Verenigde State |
Nasionaliteit | Amerikaans |
Beroep(e) | Akteur |
Aktiewe jare | 1956-tans |
Henry Warren Beaty (gebore op 30 Maart 1937), bekend as Warren Beatty, is ’n Amerikaanse akteur, rolprentvervaardiger, draaiboekskrywer en regisseur en die broer van die aktrise Shirley MacLaine. Hy is 14 keer vir ’n Oscar benoem – vier keer vir beste akteur, vier keer vir beste prent, twee keer vir beste regisseur, drie keer vir beste oorspronklike draaiboek en een keer vir aangepaste draaiboek. Hy het dit in 1982 gewen vir beste regisseur vir Reds. Beatty is net die tweede mens wat al benoem is vir akteur, regisseur, draaiboek en vervaardiger vir dieselfde prent – die eerste keer vir Heaven Can Wait (1978) en weer vir Reds. Die ander pesroon was Orson Welles vir Citizen Kane (1941).
In 1999 het hy die Akademie se hoogste prys, die Irving G. Thalberg-gedenkprys, ontvang. Beatty is ook al vir 18 Golden Globes benoem, waarvan hy ses gewen het, insluitende die Cecil B. DeMille-prys in 2007.
Beatty het sy loopbaan op televisie begin in programme soos Studio One (1957), Kraft Television Theatre (1957) en Playhouse 90 (1959). Vir sy enigste rol op Broadway, in A Loss of Roses, het hy in 1960 ’n Tony-benoeming gekry.[1]
Hy het sy rolprentdebuut in 1961 in Splendor in the Grass gemaak, teenoor Natalie Wood. Dit was ’n sukses by resensente en die publiek. Beatty is benoem vir ’n Golden Globe vir beste akteur en het dié prys gewen vir beste nuweling.[2] Daarna was hy te sien in The Roman Spring of Mrs. Stone (1961), All Fall Down (1962), Lilith (1963), Promise Her Anything (1964), Mickey One (1965) en Kaleidoscope (1966).
In 1967, op 29 jaar, het hy die prent Bonnie and Clyde vervaardig en daarin gespeel. Dit was ’n groot sukses en is vir 10 Oscars benoem, insluitende beste prent en beste akteur, asook sewe Golden Globes.[2] Daarna was hy saam met Elizabeth Taylor in The Only Game in Town, asook in onder meer McCabe & Mrs. Miller (1971) en The Fortune (1975). In 1975 was hy in Shampoo (1975), wat hy ook help skryf het. Dit is vir vier Oscars benoem, onder meer vir beste oorspronklike draaiboek, asook vyf Golden Globes, insluitende beste prent en beste akteur. In 1978 was Beatty die regisseur, vervaardiger en hoofrolspeler van Heaven Can Wait. Dit is benoem vir nege Oscars, onder meer beste prent, regisseur, akteur en aangepaste draaiboek. Dit het drie Golden Globes gewen, insluitende beste prent en akteur.
Beatty se volgende prent was Reds (1981), ’n historiese drama oor die Amerikaanse kommunistiese joernalis John Reed. Dit was ’n reusesukses. Dit het 12 Oscar-benoemings gekry, onder meer vier vir Beatty (beste prent, regisseur, akteur en oorspronklike draaiboek); dit het drie gewen: beste regisseur, beste vroulike byspeler vir Maureen Stapleton en beste kinematografie vir Vittorio Storaro.[3] Dit het ook sewe Golden Globe-benoemings gekry; Beatty het dit gewen vir beste regisseur. Daarna het hy vyf jaar lank nie in ’n prent verskyn nie, tot die 1987-fliek Ishtar, wat deur Elaine May geskryf en geregisseer is.[4] Ná hewige kritiek deur die nuwe Britse ateljeebaas David Puttnam net voor die uitreiking daarvan, het die prent gemengde resensies gekry en was dit kommersieel onsuksesvol. Puttnam het verskeie ander Amerikaanse prente met ’n hoë begroting aangeval wat deur sy voorganger goedgekeur is, en hy is kort daarna afgedank.[5]
Beatty het in 1990 die prent Dick Tracy vervaardig, geregisseer en die hoofrol van die strokiesprentgebaseerde speurder-titelkarakter daarin gespeel. Die prent het goeie resensies gekry en het die meeste geld van dié jaar se rolprente ingebring. Dit het sewe Oscar-benoemings gekry, waarvan dit drie gewen het,[6] en vier Golden Globe-benoemings.[7]
In 1991 het hy die prent Bugsy vervaardig en die hoofrol van die rampokker Bugsy Siegel gespeel. Dit was gewild by resensente en die publiek en is vir 10 Oscars benoem, onder meer beste prent en beste akteur. Dit het twee gewen: vir beste kunsredigering en beste kostuumontwerp.[8] Dit het ook agt Golden Globe-benoemings gekry, insluitende beste prent en beste akteur, waarvan dit eersgenoemde gewen het. Beatty se volgende prent, Love Affair (1994), met Glenn Gordon Caron as regisseur, het gemengde resensies gekry en was nie kommersieel ’n groot sukses nie.[9]
In 1998 het hy die politieke satire Bulworth geskryf, vervaardig en geregisseer, en daarin gespeel. Dit het goeie resensies gekry en is benoem vir ’n Oscar vir beste oorspronklike draaiboek.[10] Dit het ook drie Golden Globe-benoemings gekry.[11]
Ná die slegte loketontvangs van Town & Country (2001) het Beatty nog nie weer ’n prent gemaak nie, maar ’n Howard Hughes-prent, wat nog nie ’n titel het nie, sal in 2016 uitgereik word.