Almegíjar | |||
---|---|---|---|
| |||
Alministración | |||
País | España | ||
Autonomía | Andalucía | ||
Provincia | provincia de Granada | ||
Tipu d'entidá | conceyu d'España | ||
Alcalde d'Almegíjar | Francisco Hidalgo Sáez | ||
Nome oficial | Almegíjar (es)[1] | ||
Nome llocal | Almegíjar (es) | ||
Códigu postal |
18438 | ||
Xeografía | |||
Coordenaes | 36°54′11″N 3°18′00″W / 36.903°N 3.3001°O | ||
Superficie | 30 km² | ||
Altitú | 812 m | ||
Llenda con |
| ||
Demografía | |||
Población |
335 hab. (2023) - 184 homes (2019) - 181 muyeres (2019) | ||
Porcentaxe | 0% de provincia de Granada | ||
Densidá | 11,17 hab/km² | ||
Más información | |||
Estaya horaria | UTC+01:00 | ||
almegijar.es | |||
Almegíjar ye una llocalidá y conceyu español perteneciente a la provincia de Granada, na comunidá autónoma d'Andalucía. Atópase na parte central de l'Alpujarra Granadina, a unos 100 km de la capital provincial. Llenda colos conceyos de La Taha, Busquístar, Cástaras y Torvizcón.
El territoriu estender ente la cuenca del Guadalfeo y les últimes fasteres de l'aguada norte de la sierra Contraviesa. El conceyu ta formáu polos nucleos de Almegíjar y Notáez, y dellos cortixos o cortijaes, como la Casería de Mercáu, La Solana y El Aveséu.
El nucleu urbanu apaez engaramáu sobre unes peñes, como un nial d'águiles, calteniendo, al igual que Notáez, bonos exemplos de l'arquiteutura autóctona, que compón un conxuntu urbanu gradiáu, de cais estreches y viviendes realizaes con materiales tradicionales (lastras de cayuela y cubiertes de launa). Ente estes edificaciones, qu'algamen distintos altores, asítiense los típicos tinaos, pasareles ente espacios públicos asitiaes so les cases. Cuenta con una ilesia parroquial consagrada al Cristu de la Salú, reconstruyida ente 1594 y 1597, baltada y llevantada de nuevu a mediaos del sieglu XVIII.[2]
Gocia d'una redolada con arrogantes vistes y de un clima prestosu. Bona parte del so territoriu forma parte del Sitiu Históricu de la Alpujarra.
Los sos habitantes viven d'una agricultura tradicional bien variada, que pasó en poco tiempu de la típica triloxía mediterránea de cebera, olivar y vide, a los cítricos y frutales, qu'ocupen cuasi la metá de les tierres cultivaes. Gran parte de la población viose obligada a emigrar a la mariña granadina, a los ivernaderos del Poniente Almeriense y a la capital provincial.
Apuntóse como orixe del nome Almegíjar al vocablu árabe al-mahāsir (المحاشر) col significáu de «llugares de xunta»,[3][4] anque hai autores a los que nun convence esti raigañu «pol so vocalismu disconforme».[5] Paez más afecha la etimoloxía al-machāsir (المجاشر), pallabra típica del dialeutu arabigogranadino que significa «los cortixos» y que la so grafía árabe difier de l'anterior tan solo nun puntu diacríticu, omitíu con frecuencia en documentos antiguos.[6] En dambos casos ye aceptable l'intercambiu vocálicu ente los dos últimes sílabes del topónimu.[6]
El so orixe ye perantiguu, habiéndose atopáu nel términu municipal oxetos dataos nel Neolíticu.[7] Per estes tierres pasaron romanos y visigodos, pero, ensin dulda, fueron los árabes quien perfilaron la imaxe actual.
Paez ser qu'Almegíjar tuvo amestada al yûz' Qāšturiš, mientres el Califatu de Córdoba y la taifa de Granada,[8] y en dómina nazarita pertenció a la taha del Cehel.[9] Sufrió les consecuencies de la revuelta morisca de 1568, quedando despobláu el so territoriu como'l restu de La Alpujarra. Cola repoblación de 1574 constituyóse'l correspondiente conceyu, al que se-y amestó'l llugar de Notáez, nel partíu de les Alpuxarras con capital n'Ugíjar. Nes reformes de 1833 el conceyu quedó integráu na provincia de Granada y el partíu xudicial d'Albuñol hasta 1966 que pasó a depender del partíu xudicial de Órgiva.
Un terremotu causó daños importantes nos edificios de la población en 1804, destruyendo una capiya llateral de la ilesia parroquial y l'edificiu del conceyu,[10] qu'inda permanecía ensin reconstruyir en 1845.[11]
En 1882 foi suspendíu'l Conceyu de Almegíjar por cuenta de numberoses irregularidaes na alministración de fondos, tenencia de llibros, repartu d'impuestos y sortéu de mozos.[12]
Gocia dende 1902 del títulu de villa, concedíu por Alfonsu XIII, pol aumentu de población y desarrollu de l'agricultura nel conceyu.[13]
Según l'Institutu Nacional d'Estadística d'España, nel añu 2017 Almegíjar cuntaba con 362 habitantes censaos.[14]
Gráfica d'evolución demográfica d'Almegíjar ente 1900 y 2016 |
Datos según el nomenclátor publicáu pol INE. |
Tradicionales n'honor del Santu Cristu de la Salú, celébrense'l segundu fin de selmana de setiembre.