Augustin Fresnel | |
---|---|
Vida | |
Nacimientu | Broglie, 10 de mayu de 1788[1] |
Nacionalidá | Francia |
Residencia | Francia |
Muerte | Ville-d'Avray, 14 de xunetu de 1827[1] (39 años) |
Sepultura |
Cementeriu de Père-Lachaise Grave of Fresnel (en) |
Causa de la muerte | tuberculosis |
Familia | |
Madre | Augustine Mérimée |
Hermanos/es | Fulgence Fresnel |
Familia |
ver
|
Estudios | |
Estudios |
Escuela Politéunica Lycée Malherbe (en) École nationale des ponts et chaussées |
Llingües falaes | francés[2] |
Alumnu de | François Arago |
Oficiu | físicu, inxenieru civil, inxenieru |
Premios |
ver
|
Miembru de |
Royal Society Société Philomatique de Paris (es) Academia Francesa de les Ciencies |
Augustin-Jean Fresnel (pronunciación en francés: /fʁɛ nɛl/; 10 de mayu de 1788, Broglie – 14 de xunetu de 1827, Ville-d'Avray) foi un físicu y inxenieru francés que contribuyó significativamente a la teoría ondulatoria de la lluz. Fresnel estudió'l comportamientu de la lluz tanto teórica como esperimentalmente.
Fresnel, fíu del arquiteutu Jacques Fresnel y de Augustine Mérimée, nació en Broglie (Eure). Yera sobrín del pintor ya industrial químicu Léonor Mérimée, y en consecuencia primu del arqueólogu y escritor Prosper Mérimée. El so aprendizaxe foi lentu, ya inda yera incapaz de lleer cuando cuntaba con ocho años d'edá.[6] Foi educáu nel estrictu códigu de la doctrina xansenista, lo qu'afectaría al so calter mientres el restu de la so vida.[7] A los trelce años entró na École Centrale de Caen, y a los dieciséis na École Polytechnique, onde remató los sos estudios con honores. Darréu graduóse na École nationale des ponts et chaussées. Trabayó como inxenieru nes rexones de Vendée, Drôme y Ille y Vilaine; pero en sofitando a los Borbones en 1814 perdió'l so cargu cuando Napoleón volvió al poder.
Na segunda restauración monárquica llogró un puestu como inxenieru en París, onde pasaría la mayor parte de la so vida. Les sos investigaciones n'óptica, que siguiría hasta la so muerte, paez qu'empezaron nel añu 1814, cuando escribió'l borrador d'un ensayu sobre l'aberración óptica que, sicasí, nun se publicar.
En 1818 escribió una memoria sobre la difracción de la lluz pola que se-y otorgaría al añu siguiente'l premiu de l'Academia francesa de ciencies de París, convirtiéndose n'involuntariu protagonista de l'agafada polémica científica ente los partidarios de la teoría corpuscular de la lluz (encabezaos por Siméon Denis Poisson) y los partidarios de la teoría ondulatoria (defendida por el mesmu Fresnel). La disputa saldóse a favor d'estos postreros (ver la entrada "Poisson. Puntu de vista erróneu sobre la teoría ondulatoria de la lluz"), gracies a un senciellu esperimentu de resultancia sorprendente que fuera propuestu por Poisson precisamente pa desacreditar a Fresnel, y que sirvió pa tou lo contrario. Esti esperimentu, materializáu por François Arago (presidente del xuráu que tenía qu'apurrir el premiu), foi conocíu darréu como "puntu de Arago".
En 1819 foi nomáu comisionado pa los faros, pa los qu'inventó un tipu especial de lentes, llamaes lentes de Fresnel, que sustituyiríen a los espeyos. En 1823 foi nomáu unánimemente miembru de l'academia y en 1825 pasó a ser miembru de la Royal Society de Londres, qu'en 1827, cuando s'enfrentaba a la enfermedá qu'acabaría cola so vida, premió-y cola Medaya Rumford. Finó de tuberculosis en Ville-d'Avray, cerca de París. Los sos restos tán soterraos nel campusantu del Père-Lachaise de París.
Los sos trabayos n'óptica recibieron mientres la so vida pocu reconocencia pública, y dalgunos de los sos escritos nun fueron publicaos pola Académie des Sciences hasta muncho depués de la so muerte.[6] Pero, como escribió a Young en 1824: