Bechara El Khoury (10 d'agostu de 1890, Rechmaya (en) – 11 de xineru de 1964, Beirut) (n'árabe: بشارة الخوري) foi'l primer presidente d'El Líbanu dempués de la independencia.[4] Ocupó'l cargu dende'l 21 de setiembre de 1943 hasta'l 18 de setiembre de 1952. Con anterioridá foi dos vegaes Primer Ministru d'El Líbanu, cargu qu'ocupó dende'l 5 de mayu de 1927 al 10 d'agostu de 1928 y dende'l 9 de mayu de 1929 al 11 d'ochobre de 1929, y foi primu hermanu del políticu libanés Antonio Khoury Hanna que salió d'El Líbanu escontra Colombia por culpa del Imperiu Otomanu.
Abogáu d'oficiu, yera un nacionalista que s'oponía al mandatu francés y, el 11 de payares de 1943, foi deteníu poles tropes franceses instalaes n'El Líbanu, foi encarceláu na Torre Rashaya mientres once díes, xunto con Riad El-Solh (el Primer Ministru), Pierre Gemayel, Camille Chamoun y numberoses personalidaes que diben ocupar el poder política d'El Líbanu na xeneración viniente, tres la independencia.
Manifestaciones populares forzaron a les Fuercies armaes de Francia a que lliberaren a los prisioneros, incluyendo a Khoury y, el 22 de payares de 1943 llogróse la lliberación, fecha na que güei se celebra'l día de la independencia nacional d'El Líbanu.
Khoury ye recordáu pola so participación na ellaboración del Pautu Nacional, un alcuerdu ente los cristianos d'El Líbanu y los líderes musulmanes que constitúi la base de la estructura constitucional del país. Nel Pautu, los cristianos acepten l'afiliación d'El Líbanu cola Lliga Árabe y alcordaron nun tratar la proteición francesa n'El Líbanu, los musulmanes aceptaron l'alcuerdu coles llendes actuales y prometió nun buscar la unificación cola vecina Siria. Nel Pautu tamién se distribuyeron los escaños na Asamblea Nacional nuna proporción de seis a cinco cristianos y musulmanes respeutivamente, basáu nel censu de 1932 (esto foi modificáu pa representar a los siguidores de dambes relixones por igual). Lo más significativo, los trés principales cargos de la Constitución (Presidente, Primer Ministru y presidente de l'Asamblea Nacional) fueron asignaos a un maronita (cristianos), sunita (musulmanes), y los chiites (musulmanes).