Campillo de Deleitosa | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
Alministración | |||||
País | España | ||||
Autonomía | Estremadura | ||||
Provincia | provincia de Cáceres | ||||
Tipu d'entidá | conceyu d'España | ||||
Alcalde de Campillo de Deleitosa (es) | Fermín Trujillo Fuentes | ||||
Nome oficial | Campillo de Deleitosa (es)[1] | ||||
Códigu postal |
10329 | ||||
Xeografía | |||||
Coordenaes | 39°42′13″N 5°34′30″W / 39.7035°N 5.575°O | ||||
Superficie | 25.6 km² | ||||
Llenda con | Robledollano, Deleitosa, Higuera de Albalat, Valdecañas de Tajo, Mesas de Ibor y Fresnedoso de Ibor | ||||
Demografía | |||||
Población |
83 hab. (2023) - 35 homes (2019) - 44 muyeres (2019) | ||||
Porcentaxe | 0.02% de provincia de Cáceres | ||||
Densidá | 3,24 hab/km² | ||||
Más información | |||||
Estaya horaria | UTC+01:00 | ||||
campillodedeleitosa.es | |||||
Campillo de Deleitosa ye un conceyu español, na provincia de Cáceres, Comunidá Autónoma d'Estremadura. Pertenez al partíu xudicial de Navalmoral de la Mata y a la mancomunidá de Villuercas-Ibores-Jara.
Con tan solo 68 habitantes nel censu de 2017, ye'l segundu conceyu menos pobláu d'Estremadura y tópase nuna situación demográfica crítica: perdió'l 92% de la población que tenía en 1950 y la edá media de los vecinos nel padrón de 2015 yera de 73 años, con solu cinco vecinos menores de 40 años. Al ritmu de perda de población actual, podría convertise nun despobláu en 2030.[2]
L'escudu de Campillo foi aprobáu por aciu la "Orde de 16 d'avientu de 2004 pola que s'aprueba l'Escudu Heráldicu y la Bandera Municipal pal conceyu de Campillo de Deleitosa", publicada nel Diariu Oficial d'Estremadura el 8 de xineru de 2005 depués d'empecipiar l'espediente'l plenu corporativu'l 1 de setiembre de 2004 y emitir informe'l Conseyu Asesor d'Honores y Distinciones de la Xunta d'Estremadura el 9 de payares de 2004. L'escudu defínese asina:
Escudu jaquelado de quince pieces, ocho d'azur y siete de plata, puesta en tres palos d'a cinco. Bordara de gules cargada d'un arcu de plata, en xefe, y una flecha d'oru en cada unu de los lladrales, contrapuestes. Al timbre corona real d'España.[3]
Campillo de Deleitosa parte con:[4]
Nel pueblu y la so contorna topáronse restos prehistóricos, como les cueves y contorna de Juan Candilla o de les Ferrerías y de la paraxa caliar de Collada del Fresnu. Coles mesmes topáronse restos tardorromanos na paraxa de les Güertes del Coxu, qu'anguaño se topen espuestos nel Muséu de Cáceres.[5]
El pueblu de Campillo de Deleitosa foi fundáu na Edá Media como pedanía de Deleitosa, al asitiase equí pregueros deleitoseños que teníen los sos reses demasiáu lloñe del so pueblu. Conozse la esistencia de Campillo yá nun documentu testamentariu d'Isabel de Almaraz de 1413. Campillo, xunto cola villa de Deleitosa y los pueblos de Fresnedoso de Ibor y mediu Robledollano, formó parte del señoríu de Deleitosa hasta'l sieglu XIX.[5]
A la cayida del Antiguu Réxime, la llocalidá constituyir en conceyu constitucional na rexón d'Estremadura, dende 1834 quedó integráu en Partíu Xudicial de Navalmoral de la Mata.[6] Nel censu de 1842 cuntaba con 40 llares y 219 vecinos.[7]
Na segunda metá del sieglu XX foi unu de los pueblos estremeños más afaraos pol éxodu rural, pasando de 614 habitantes en 1950 a 132 habitantes en 2000, pa llegar más tarde a 2017 con solu 68 habitantes.
Campillo de Deleitosa tuvo la siguiente evolución demográfica dende 1900:[8][9]
Campillo de Deleitosa cuntaba en 2015 con una pirámide de población bien avieyada, con una edá media de 73 años, que podría llevar a la despoblación del llugar. De los 52 habitantes qu'esi añu quedaben nel conceyu, hai un vecín na ventena, unu na trentena, 4 na cuarentena, 3 na cincuentena, hai 9 que yá cumplieron los 60, 17 los 70, 13 los 80 y 4 con más de 90, nun viviendo nel pueblu naide menor de 20 años.[10]
Ilesia parroquial católica so la advocación de San Sebastián, na Archidiócesis de Mérida-Badayoz, Diócesis de Plasencia, Arciprestalgu de Casatejada.[11]
Campusantu tardientu-romanu, llavaderu de metal de la Edá Media, venerar, la canal de les hidroeléctriques, la cueva de Juan Caldilla, y numberoses muertes d'historia más que se caltienen nel muséu de Cáceres.
En Campillo de Deleitosa celébrense les siguientes festividaes:[12]