Cape Feare

Pa ver otros usos d'este nome, Cape Fear.

Plantía:Ficha d'episodiu de The Simpsons

Cape Feare ye'l segundu capítulu perteneciente a la quinta temporada de la serie de televisión d'animación The Simpsons, estrenáu orixinalmente'l 7 d'ochobre de 1993 n'Estaos Xuníos.^[1] Foi escritu por Jon Vitti, dirixíu por Rich Moore y foi l'últimu episodiu producíu pol personal orixinal. Kelsey Grammer foi la estrella convidada, y representó a Sideshow Bob.^[2] L'episodiu ye reconocíu como unu de los meyores na hestoria de la serie ya inclusive tuvo nomáu nos premios Emmy.

Nel episodiu, Sideshow Bob trata de matar a Bart Simpson dempués de salir de la cárcel. Ye una parodia de Cape Fear, tantu de la versión orixinal como la de 1991, anque tamién fai referencia a otres películes de terror. La producción atopó dificultaes pa faer que l'episodiu durara media hora, polo qu'hubo qu'añader escenes arbitrariamente.

Sinopsis

Robert Mitchum, protagonista de les películes asonsañaes nesti episodiu The Night of the Hunter y Cape Fear.

Una mañana, mientres ve televisión, Bart Simpson empieza a recibir una serie de cartes amenazadores, escrites con sangre y nes que se llee «Te voi matar». Con estes amenaces Bart ponse cada vez más nerviosu y trata de pescudar quien ye'l que quier velo muertu. Finalmente afayar que l'autor de les cartes ye Sideshow Bob, que ta presu na cárcel de Springfield guardando una fuerte rensía contra'l neñu por haber atayaos los sos dos planes anteriores, faciendo referencia a los episodios Krusty Gets Busted y Black Widower.

Poco dempués, tres un xuiciu, dempués de que Bob dixo pures mentires, él ye lliberáu y, tando un día nel cine, atopar colos Simpson. Nesi momentu ellos dan cuenta de que Bob ye l'autor de les cartes. Pa evitar que Bart seya asesináu, primero'l xefe Wiggum pon una trampa con un payasu nel mediu, pero nun-yos resulta bon plan, asina que la familia allega al FBI, quien los fai entrar nel Programa de Reubicación de Testigos. Según esti programa, ellos diríen vivir a otra ciudá, a una casa-bote y camudaríen el so apellíu por «Thompson».

Toa marcha bien na nueva ciudá, hasta que Bart afaya que Sideshow Bob atopar y qu'entá trata de matalo. Dicir a la so familia, pero nun llogren evitar que Bob ente nel bote sigilosamente pela nueche.

Dempués d'arreyar a Homer, Marge, Lisa y Maggie, Sideshow Bob dirixir a el cuartu de Bart pa matalo. Bart escapa pela ventana y trata d'escondese de Bob, pero nun lu llogra. Tampoco puede tirase pela borda y tratar de nadar, porque'l ríu pol que salea ta llenu de cocodrilos y d'anguiles llétriques.

Sicasí, dase cuenta por un cartelu de que tán a namái quince milles de Springfield, polo que decide ganar tiempu pidiéndo-y a Bob qu'interpretara una obra maestra d'opera buffa cola so maraviyosa voz. Bob cai na trampa y canta el H.M.S. Pinafore y, cuando termina la ópera, nun llogra matar a Bart porque'l bote topeta contra una roca cercana al club d'alterne onde taba la policía, que llévase a Bob nuevamente presu.^[3][1]

Temática

Dende l'episodiu Black Widower, de la tercer temporada, los guionistes decidieron que Bob tornara pa vengase de Bart por arruinar el so plan en Krusty Gets Busted. Repitieron la premisa del Coyote escorriendo al Correcaminos de les caricatures de los Looney Tunes, pero inxertando de forma inesperada a Bob dientro de la vida de Bart. El productor executivu Al Jean comparó al personaxe de Bob con Wile Y. Coyote, notando que dambos son intelixentes pero enxamás llogren atrapar a daquién de menor intelectu.^[4]

Nel so llibru Planet Simpson, l'autor Chris Turner escribió que Bob foi diseñáu como un personaxe intelectual y republicanu que representa a l'alta cultura, ente que Krusty, unu de los sos enemigos, ye la cultura popular, y Bart, que s'atopa ente los dos, siempres gana.^[5] Per otru llau, nel llibru Leaving Springfield, David L. G. Arnold comenta que Bart ye un productu de «la educación masiva» y que por esta razón ye l'enemigu de Bob.^[6]

N'este mesmu episodiu, demuéstrase que Bob ye bien intelixente y que esa intelixencia puede ser utilizada pa beneficialo, como cuando'l comité de llibertá condicional pregúnta-y por qué tien un tatuaxe que diz «die Bart, die» (muerre, Bart, muerre). Bob respuende que ye una espresión n'alemán que significa «the Bart, the» (la Bart, la) y el comité impresionar pol so razonamientu.^[7][8] Sicasí, el so amor pola cultura tamién puede volvese na so contra; como, por casu, cuando Bart pídelu qu'interprete la operetta H.M.S. Pinafore completa y Bob acepta, retrasándo-y lo suficiente por que la policía rescatar.^[7]

Producción

Kelsey Grammer, la voz de Sideshow Bob na versión orixinal.

Anque l'episodiu foi emitíu de primeres de la quinta temporada, foi producíu pol equipu de la cuarta temporada,^[8] que pensaba abandonar el programa a la fin d'esta temporada pa dedicase a otros proyeutos.^[8] Como nun-yos interesaba caltener inéditu'l so trabayu añadieron munches escenes al episodiu que nun fueren incluyíes orixinalmente.^[8] A pesar de que la mayor parte del argumentu foi escritu polos guionistes de la cuarta temporada, el final foi reescritu polos guionistes de la quinta.^[4]

Wallace Wolodarsky viera la versión de 1991 de Cape Fear y asocedióse-y la idea de faer una parodia de la película.^[4] Jon Vitti foi depués asignáu pa escribir la parodia, na cual teníen de rellatase los argumentos de la versión orixinal, de 1962, y del remake.^[4] En llugar d'usar l'argumentu de la película mientres namái una parte del episodiu, que orixinalmente diba tener una hestoria secundaria, ésti terminó estendiéndose y suprimiendo l'argumentu menor. Sideshow Bob foi escoyíu como'l villanu y Bart como la víctima principal. L'episodiu tuvo la mesma historia que les películes y la mesma música (compuesta por Bernard Herrmann), que foi escoyida dempués del episodiu como'l cantar de presentación de Bob.^[4] Esti episodiu foi'l primeru de Sideshow Bob que nun foi de misteriu.^[8]

Comparáu colos episodios previos, Cape Feare tuvo munchos elementos que podríen ser descritos como infantiles o estúpidos. Esto foi la resultancia de la poca importancia que tuvo l'episodiu pa los sos guionistes, que taben a puntu d'abandonar la serie. Al Jean comparó a Sideshow Bob con Wile Y. Coyote, dempués de que fora entartalláu por dellos elefantes ensin sufrir daños.^[4] Nel númberu musical del final ver a Bob vistiendo un uniforme y con una bandera a los sos llombos; esto añadióse dempués de faer l'animación del episodiu, una y bones los guionistes pensaron que'l personaxe cantando nun yera abondo interesante y precisaba dalgún complementu.^[4] Matt Groening sorprendióse cuando vio l'episodiu termináu, yá que nun esperaba esos gags infantiles, anque esclarió que depués empezaron a gusta-y.^[9]

Hubo dificultaes pa estender l'episodiu y munches escenes fueron añadíes poco primero de la emisión.^[4] L'episodiu empieza con una repetición del gag del sofá que s'utilizó en Lisa's First Word, que ye considerablemente más llargu qu'un gag del sofá típicu. Los productores, amás, añadieron una caricatura de Itchy & Scratchy y unes escenes de Bob entamando matar a Bart.^[4] Inclusive con tolos extras, l'episodiu yera entá demasiao curtiu. Esto llevó a la creación de la escena de los garabatos, que convirtióse nun momentu memorable del episodiu.^[4] Orixinalmente, Sideshow Bob namái diba topetase contra un garabatu en baxando del autu de la familia, pero foi camudáu y repitíu nueve veces más.^[4] La idea yera faelo graciosu, que depués perdiera la gracia y d'últimes recuperar otra vegada.^[4]

Kelsey Grammer fixo la so tercer apaición como voz de Sideshow Bob na serie.^[2] Pa esa dómina, Grammer convirtiérase n'unu de los personaxes principales de la serie televisiva Frasier, que producióse coles mesmes qu'esti episodiu.^[4] Grammer nun sabía que la escena del garabatu fuera ampliada, yá que namái grabara'l quexíu una vegada, polo que se sorprendió al ver l'episodiu termináu.^[4] Per otru llau, el principal compositor musical de Los Simpson, Alf Clausen, declaró sentise arguyosu de la participación de Grammer pol talentu que tien y mentó: «Nótase que tien esi amor pol teatru musical».^[10]

Referencies culturales

"Pinafore airs", parte 1 de 4 Primer parte (de 4) d'una grabación de H.M.S. Pinafore realizada por Edison Records en 1911. Inclúi «We have sailed the ocean blue» «Hail, men of oarsmen», «I'm called Little Buttercup» y «A maiden fair to see» «Pinafore airs», parte 2 de 4 Segunda parte d'una grabación de H.M.S. Pinafore realizada por Edison Records en 1911. Inclúi «My gallant crew, good morning»", «I am the Captain of the Pinafore», «Sorry her lot», «Over the bright blue sea» y «I am the monarch of the sea»

¿Problemes al reproducir estos ficheros?

Tantu la trama principal como'l nome del capítulu son una referencia a los dos películes Cape Fear, la de 1962 y la de 1991. Les referencies a les películes inclúin: cuando Marge va a la estación de policía y dícen-y que Bob nun violara nenguna llei; los tatuaxes de Bob; la so imaxe al dexar la cárcel; la escena na que fuma nel cine; parte de la escena na que se preparar pa matar a Bart; cuando s'escuende sol autu de la familia; cuando Wiggum fai una trampa na casa de los Simpson con un moñecu como anzuelu; la so suxerencia de que Homer puede faer lo que seya con quien entrara na so casa; cuando Bob, arreyáu so un autu, fála-y a Bart; y cuando Homer contrata a un investigador priváu pa persuadir a Bob d'abandonar la ciudá.^[4] El motel Bates, onde s'agospia Sideshow Bob, ye una referencia a la película dirixida por Alfred Hitchcock, Psycho.^[2] Homer entra a el cuartu de Bart con una sierra llétrica y una mázcara de ḥoquei sobre xelu, faciendo referencia a les películes Friday the 13th.^[3] Tamién el guante utilizáu por Ned Flanders ye una referencia a les películes de A Nightmare on Elm Street. Otra referencia a la película son los tatuaxes que tien Bob nos nudiellos, que son similares a los del personaxe de Robert Mitchum na película The Night of the Hunter, na que Mitchum fixo'l papel del villanu, Max Cady,^[11] como na versión orixinal de Cape Fear de 1962.^[12] El sombreru de Homer y el cantar que canta mientres el viaxe al Llagu del Terror ye una referencia a I Love Lucy.^[4] Tola escena final remite a la opera buffa inglesa del sieglu XIX, H.M.S. Pinafore, bien conocida nel mundu anglosaxón.^[13]

Receición

Nel so estrenu orixinal nos Estaos Xuníos, Cape Feare remató nel trentenu segundu puestu nos ratings de la selmana del 4 al 10 d'ochobre de 1993, con un rating Nielsen de 12,3 puntos.^[14] L'episodiu foi lo más visto en Fox esa selmana.^[14]

Según Matt Groening, el públicu suel incluyir esti episodiu ente los sos diez favoritos.^[9] Nel ranking de la revista Entertainment Weekly na cual incluyíense los meyores 25 episodios de la serie, Cape Feare foi asitiáu terceru.^[15] En 2003, pa celebrar l'episodiu 300 de la serie, Barting Over, USA Today publicó un ranking de los meyores diez episodios de la serie, escoyíos polos creadores de la páxina web The Simpsons Archive, nel cual l'episodiu foi allugáu nel novenu llugar.^[16] En 2006, IGN nomó a Cape Feare como'l meyor episodiu de la quinta temporada.^[17] La revista Vanity Fair escoyó al episodiu como'l meyor de la serie, diciendo que yera «una integración maxistral de la parodia de la película y de los personaxes escoyíos pa la hestoria».^[18] The Daily Telegraph caracterizó al episodiu como unu de los «meyores diez episodios de Los Simpson».^[19] La revista Empire denominó a la escena na que Bob arreyar sol autu de la familia como la octava meyor parodia a una película na hestoria del programa y declaró que la escena de los garabatos ye «la meyor escena repetitiva de la serie».^[20]

Robert Canning de IGN dio-y al episodiu una puntuación de 10 sobre 10 y nomar el meyor episodiu de Sideshow Bob de Los Simpson. Amestó qu'hai «munches, bien de razones por que seya perfectu, pero lo que más se destacar al mio pensar ye lo selvaxe y resuelto que ye Bob nesti episodiu. Quier matar a Bart y non oculta, sacante cuando-y miente al comité de llibertá condicional. Los episodios que siguieron a ésti amuesen al personaxe como un ser demasiáu insípido. Este foi Bob nel so apoxéu: el so vengatible, gloriosu, divertidísimo apoxéu».^[21] La revista noruega Nettavisen incluyó'l tatuaxe de Bob «Die Bart, Die» nel quintu llugar de la so llista «los meyores tatuaxes de la historia del cine y la televisión», comparándolo inclusive col qu'usó Robert De Niro na versión de 1991 de Cape Fear, yá que este ocupó'l tercer puestu na mesma llista.^[22] La música del episodiu, compuesta por Alf Clausen, foi nomada pa un premiu Emmy na categoría Meyor musicalización nuna serie» en 1994.^[23]

Comercialización

Cape Feare foi emitíu orixinalmente pola cadena Fox nos Estaos Xuníos el 7 d'ochobre de 1993.^[2] Foi escoyíu pal llanzamientu d'una coleición de capítulos en 1997 titulada: Simpsons: Springfield Murder Mysteries. L'episodiu foi tamién incluyíu nel DVD de la quinta temporada de Los Simpson, llanzáu'l 21 d'avientu de 2004.^[24] Groening, Jean y Vitti participaron nel comentariu d'audiu del DVD para Cape Feare.^[8] Más tarde, la música de la obra H.M.S. Pinafore utilizada pa la escena final del episodiu, foi incluyida nel álbum Go Simpsonic with The Simpsons.^[25]

El DVD tamién foi puestu a la venta n'España, como parte de la quinta temporada de la serie y na seleición de clásicos Asesinatos en Springfield, el 20 d'abril de 2005 y el 1 de marzu de 2006, respeutivamente.^[26][27] Na Rexón 4, que engloba a Australia, Nueva Zelanda y Llatinoamérica, llanzar a la venta la versión en DVD de la quinta temporada en 2004.^[28]

Bibliografía

• Bradley, Ian (2005). Oh Joy! Oh Rapture!: The Enduring Phenomenon of Gilbert and Sullivan (n'inglés). Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-195-16700-7.
• Arnold, David L.G. (2003). Leaving Springfield: The Simpsons and the Possibility of Oppositional Culture (n'inglés). Estaos Xuníos: Wayne State University Press. ISBN 0-8143-2849-0.
• Turner, Chris (2004). Planet Simpson: How a Cartoon Masterpiece Documented an Era and Defined a Generation. Toronto: Random House Canada. ISBN 0-679-31318-4.
• Groening, Matt (2010). Simpsons World The Ultimate Episode Guide: Seasons 1–20 (n'inglés). Estaos Xuníos: It Books. ISBN 978-0-06-171128-2.

Referencies

1. «Cape Feare» (inglés). Tv.com. Archiváu dende l'orixinal, el 2010-12-28. Consultáu'l 3 d'abril de 2011.
2. Error de cita: La etiqueta <ref> nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes book
3. Error de cita: La etiqueta <ref> nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes BBC
4. Jean, Al añu=2004. Comentariu de DVD de Los Simpson, temporada 5, episodiu «Cape Feare». 20th Century Fox.
5. Turner Chris (2004), pp. 129-131
6. Arnold David L.G. (2003), pp. 2-3
7. Arnold David L.G. (2003), pp. 16
8. Vitti, Jon. Comentariu de DVD de Los Simpson, temporada 5, episodiu «Cape Feare». 20th Century Fox.
9. Groening, Matt. Comentariu de DVD de Los Simpson, temporada 5, episodiu «Cape Feare». 20th Century Fox.
10. Leopold, Todd (6 de xunu de 2009). «The man who makes 'The Simpsons' sing» (inglés). CNN Entertainment. Consultáu'l 19 de xineru de 2011.
11. «Cape Fear´62» (inglés). Internet Movie Database. Consultáu'l 18 de xineru de 2011.
12. Dirks, Tim. «The Night Of The Hunter» (inglés). filmsite.org. Consultáu'l 10 d'abril de 2007.
13. Bradley (2005), p. 14
14. Associated Press (16 d'ochobre de 1993). «Nielsen Ratings /Oct. 4-10». Press-Telegram:  p. C5. 
15. «The Family Dynamic» (inglés). Entertainment Weekly (29 de xineru de 2003). Archiváu dende l'orixinal, el 2014-10-18. Consultáu'l 10 de febreru de 2007.
16. Paakkinen, Jouni (6 de febreru de 2003). «10 fan favorites» (inglés). USA Today. Consultáu'l 10 de febreru de 2007.
17. Goldman, Eric; Dan Iverson, Brian Zoromski (8 de setiembre de 2006). «The Simpsons: 17 Seasons, 17 Episodes» (inglés). IGN. Consultáu'l 1 de marzu de 2007.
18. John Orvted (5 de xunetu de 2007) (n'inglés). Springfield's Best. Vanity Fair. http://www.vanityfair.com/culture/features/2007/08/top10simpsons200708?currentPage=2. Consultáu'l 13 de xunetu de 2007. 
19. Walton, James (21 de xunetu de 2007). «The 10 Best Simpsons TV Episodes (In Chronological Order)» (n'inglés). The Daily Telegraph:  páxs. Page 3. 
20. Colin Kennedy. «The Ten Best Movie Gags In The Simpsons», Empire, setiembre de 2004, pp. 77
21. Canning Robert (30 de xunu de 2009). «The Simpsons Flahsback «Cape Fear Review»» (inglés). IGN. Consultáu'l 18 de xineru de 2011.
22. Nettavisen (6 d'ochobre de 2007). «De beste filme-tatoveringene» (noruegu). IGN. Consultáu'l 18 de xineru de 2011.
23. «Every show, every winner, every nominee» (inglés). The Envelope. Consultáu'l 10 de febreru de 2007.
24. «Los Simpson: Temporada 5 (ED.COL.)» (inglés). Mixup Music Store. Consultáu'l 3 de xineru de 2011. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
25. «Go Simpsonic with the Simpsons» (inglés). All Music. Consultáu'l 3 de xineru de 2011.
26. «Los Simpson - Quinta Temporada». Zona DVD. Consultáu'l 2 d'abril de 2011.
27. «Los Simpson - Quinta Temporada». Zona DVD. Consultáu'l 2 d'abril de 2011.
28. «Los Simpson Season 5». Mixup. Consultáu'l 2 d'abril de 2011. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).

Enllaces esternos

• Esta obra remanez de la traducción automática parcial de Lac Terreur de Wikipedia - francés, espublizada polos sos editores baxo la Llicencia de documentación llibre de GNU y la Llicencia Creative Commons Atribución-CompartirIgual 3.0 Unported.
• Cape Feare en TheSimpsons.com
• Ficha de Cape Feare na Internet Movie Database (n'inglés)
• Cape Feare Archiváu 2010-12-28 en Wayback Machine en TV.com (n'inglés)
• Cape Feare en The Simpsons Archive. (n'inglés)