Christiane Amanpour

Christiane Amanpour
Llista d'embaxadores de les Naciones Xuníes

abril 2015 -
Vida
Nacimientu Barrio de Ealing (es) Traducir, 12 de xineru de 1958[1] (66 años)
Nacionalidá Bandera del Reinu Xuníu Reinu Xuníu
Residencia Nueva York
Londres
Familia
Casada con James Rubin (1998 – 2018)
Estudios
Estudios United States Army War College (es) Traducir
Universidá de Rhode Island 1983) Grau n'Artes : periodismu
New Hall School (en) Traducir
Llingües falaes inglés
persa[2]
francés[2]
Oficiu periodista, escritora, corresponsal, presentadora de programa (es) Traducir, presentadora de televisión
Emplegadores CNN International (es) Traducir
Premios
Miembru de Academia de les Artes y les Ciencies d'Estaos Xuníos
IMDb nm0023927
Cambiar los datos en Wikidata

Christiane Amanpour (en persa: کریستیان محمد امان‌پور (Kristiāne Amānpur); 12 de xineru de 1958, Barrio de Ealing (es) Traducir) ye la corresponsal de la xefatura internacional de CNN y presentadora en CNN Internacional y CNN n'Español del programa nocherniegu d'entrevistes Amanpour. Christiane tamién ye presentadora d'Asuntos Mundiales en ABC News.

Primeros años

[editar | editar la fonte]

Criada en Teḥrán, Irán, Amanpour nació en Londres, Inglaterra.[7] Fía de padre iranín Mohamed (un executivu d'aerollinia) y madre británica Patricia.[8]

Dempués de completar la mayor parte de la so educación primaria n'Irán, foi unviada polos sos padres a un internáu n'Inglaterra cuando tenía 11 años. Asistió al Covento Santa Cruz, una escuela pa neñes asitiada en Chalfont St. Peter, Buckinghamshire, y dempués, a los 16 años, asistió al New Hall School en Chelmsford, Essex. Christiane y la so familia tornaron a Inglaterra pocu dempués del empiezu de la Revolución Islámica. Fízose fincapié en que nun se vieron obligaos a abandonar el país, pero en realidá taben tornando a Inglaterra cuando Iraq invadió Irán.[9]

Dempués de la so graduación en New Hall, Amanpour treslladóse a Estaos Xuníos pa estudiar periodismu na Universidá de Rhode Island. Mientres los estudios, trabayó nel departamentu de noticies en WBRU-FM en Providence. Tamién trabayó pa WJAR (afiliáu de NBC) na mesma ciudá, como una diseñadora de gráficos electrónicos.[10] En 1983, Amanpour graduóse na universidá con honores summa cum laude con un Llicenciáu en periodismu.[11]

CNN

[editar | editar la fonte]

En 1983, foi contratada pola CNN como asistente d'escritoriu de nivel básicu. Mientres los sos primeros años como corresponsal, Amanpour recibió'l so primer encargu importante nel cual cubrió la Guerra Irán-Iraq, lo que la llevó a ser tresferida en 1986 a Europa pa informar sobre la disolución de la Xunión Soviética.[12] En 1989, foi asignada pa trabayar en Frankfurt, Alemaña, onde informó sobre les revoluciones democrátiques asocedíes n'Europa nesi momentu. Al traviés d'esta posición, ella foi capaz de xubir na empresa y en 1990 desempeñóse como corresponsal de l'axencia de Nueva York de CNN.

Dempués de la invasión de Kuwait por parte d'Iraq en 1990, los informes de Amanpour de la Guerra del Golfu tráxo-y un amplia reconocencia y la rede llegó a un nuevu nivel de cobertoria de les noticies. A partir d'entós, informó dende la Guerra de Bosnia y otres zones de conflictu. Por cuenta de la so entrega emocional de Sarayevu mientres el Siege de Sarajevo, los espectadores y los críticos cuestionaron la oxetividá profesional, alegando que munchos de los sos informes yeren inxustificaes y favoreció a los musulmanes de Bosnia, a lo qu'ella respondió: "Nun hai delles situaciones onde unu a cencielles nun puede ser neutral sobre ello, porque cuando yes neutral yes cómpliz. Oxetividá nun significa tratar a toles partes por igual, significa dar a cada parte una audiencia."[13] Amanpour ganó una reputación d'una persona valiente, Al realizar paracaidismu en zones de conflictu como'l Golfu Pérsicu y la guerra de Bosnia-[14]

De 1992 a 2001, foi contratada por 60 Minutes (creáu por Don Hewitt) pa presentar de cuatro a cinco noticies en fondu internacional como collaboradora especial. Estos informes valiéron-y un Premiu Peabody en 1998 (que fuera enantes concedíu una en 1993). El socesor de Hewitt, Jeff Fager, nun-y complacía los so trabayu y termina el so contratu. Dempués del 11 de Setiembre11 de Setiembre de 2001, foi la primer corresponsal internacional n'entrevistar al primer ministru británicu Tony Blair, el presidente francés Jacques Chirac, y el presidente paquistanín Pervez Musharraf.

De 2002 a 2010, Amanpour foi xefe corresponsal internacional de CNN, según la presentadora de Amanpour, un programa diariu d'entrevistes que s'emitió ente 2009-2010. Amanpour informó sobre les grandes crisis de munchos de los puntos conflictivos del mundu, incluyendo Iraq, Afganistán, Palestina, Irán, Israel, Paquistán, Somalia, Rwanda y los Balcanes y el Furacán Katrina. Consiguió entrevistes esclusives colos líderes mundiales dende'l Mediu Oriente a Europa a África y más allá, incluyendo'l presidente d'Irán Mohammad Khatami y Mahmoud Ahmadinejad, según los presidentes d'Afganistán, Sudán y Siria, ente otros.

Ella tuvo munchos momentos memorables na so carrera na televisión, unu d'ellos foi una entrevista telefónica en direuto con Yasser Arafat mientres l'asediu al so complexu en marzu de 2002, na que Arafat dio respuestes difíciles: "¿Tas preguntándome por qué toi yo n'estáu de sitiu completu? Usté ye una periodista maraviyosa. Hai que respetar el so oficiu y osted tien que ser esautamente como cuando usté ta falando col xeneral de Yasser Arafat. ¡Silenciu!." , y acabó colgando'l teléfonu.[15]

Amanpour nel Foru Económicu Mundial en Davos, 2009.

Reportaxe de la Guerra de Bosnia

[editar | editar la fonte]

El 22 d'avientu de 1992, mientres la Guerra de Bosnia, Amanpour informaba en Kiseljak, cerca de Sarajevo. Kiseljak taba en manes de croates, en bon estáu, y aparentemente bien provistu de lo necesario. Amanpour informó que: Ente que la xente de Sarajevo tán morriendo de fame, los serbios viven (en Kiseljak)a esgaya, un informe que darréu foi criticáu por dellos analistes como espardimientu de información falsa y belles mentires.[16]

El 9 d'ochobre de 1994, Stephen Kinzer del New York Times, criticó la cobertoria de Amanpour, polo xeneral, de la guerra de Bosnia. Kinzer citó la descripción d'un compañeru de Amanpour como ella informó sobre un atentáu terrorista en Markale, mercáu de la ciudá bosnia de Sarayevu:

"(Christiane Amanpour) taba sentada en Belgráu cuando esa masacre asocedió, y ella salió al aire pa dicir que los serbios probablemente facer. Nun había manera de que pudiera saber eso. Ella taba asumiendo una omnisciencia que nengún periodista tien ".[17]

En xineru de 2004, los fiscales nel xuiciu contra Stanislav Galic, un xeneral serbiu nel asediu de Sarajevo, presentó como prueba un informe col testimoniu de munición espertu Zečević Berko. Trabayó con dos colegues, la investigación Zečević reveló un total de seis posibles allugamientos de la que podría haber nel depósitu pola masacre de Markale primeru foi despidíu, de los cualos cinco yeren menores del Exércitu de la República Srpska y otru n'en el control del Exércitu de la República de Bosnia y Herzegovina. L'ARBiH sitiu en cuestión yera visible a UNPROFOR observadores de la dómina, quien reportaron que nengún proyeutil foi disparáu dende esa posición. Zečević informó amás de que ciertos componentes del proyeutil namái podría ser producíu n'unu de dos llugares, dambos de los cualos taben sol control del Exércitu de la República Srpska. El tribunal llegó a saber culpable de tolos cinco fiscales bombardeos Galić acusáralu, inclusive de Markale.[18]

Amanpour respondió a les crítiques formulaes nos sos reportaxes de la guerra na ex Yugoslavia por "falta de neutralidá", afirmando:

Hai xente que m'acusó de ser pro-musulmana en Bosnia, pero di cuenta de que'l nuesu trabayu ye dar a toles partes una audiencia equitativa, pero en casos de xenocidiu nun puedes ser neutral. Usté nun puede dicir: 'Bonu, esti neñu recibió un disparu na cabeza y morrió en Sarajevo y esi tipu d'allá facer, pero seique taba cafiante porque tuvo un discutiniu cola so esposa. Non, nun hai igualdá ellí, y tuvimos que dicir la verdá.[19]

ABC News

[editar | editar la fonte]

El 18 de marzu de 2010, Amanpour anunció que dexaría a CNN pa empezar en ABC News, onde ye presentadora de This Week. Ella dixo:

Toi encantada de xunime al increíble equipu en ABC News. Cuando se-y preguntar a l'ancla. This Week na tradición magnífica empecipiáu por David Brinkley ye un gran honor y raru, y espero con interés l'alderique sobre les grandes temes nacionales ya internacionales de la dómina. Dexo CNN col máximu respetu, amor y almiración pola empresa y tolos que trabayen equí. Esta foi la mio familia y l'esfuerzu compartíu mientres los postreros 27 años, y toi eternamente estimosa y arguyosa de tolo que llogremos.[20]

La so primer emisión foi'l 1 d'agostu de 2010.

Mientres los sos primeros dos meses como presentadora, les calificaciones pa This Week llegaron al so puntu más baxu dende 2003[21] El 28 de febreru de 2011, entrevistó a Muammar Gaddafi y los sos fíos Saif al Islam y Al-Saadi Gaddafi.[22][23]

El 13 d'avientu de 2011, ABC anunció que Amanpour taría dexando'l so puestu como presentadora de ABC News el 8 de xineru de 2012, y volviendo a CNN Internacional, onde trabayara enantes mientres 27 años.[24]

Regresu a CNN

[editar | editar la fonte]

Un día dempués, el 14 d'avientu de 2011, nes declaraciones de ABC y CNN, anuncióse que, nun "alcuerdu únicu" Amanpour tornaría como anfitriona a un programa en CNN Internacional en 2012, ensin dexar de ABC News como presentadora de los asuntos mundiales.[25]

Más tarde revelóse que na primavera de 2012, CNN Internacional dio un xiru a la so llinia editorial, poniendo'l programa d'entrevistes Amanpour de nuevu nel aire[26] Nos comerciales en vivu, dixo que volvería a CNN International el 16 d'abril. Los sos 30 minutos en Nueva York (show grabáu que se va tresmitir dos veces pela nueche) que significaría que'l show d'entrevistes más grande d'EE.XX. Piers Morgan Tonight sería 'sacáu del aire' fora de la 9:00 pm (hora d'Europa Central) y volvería al horariu de la medianueche.[27] A mediaos del 2012, el programa Amanpour empezó a ser emitíu tamién en CNN n'Español.

Afiliaciones

[editar | editar la fonte]

Amanpour ye miembru de la xunta directiva del Comité de proteición al periodista,[28] el Centru pa la Integridá Pública,[29] y la Fundación Internacional de la Muyer.[30]

Vida personal

[editar | editar la fonte]

Amanpour ta casada con James Rubin, un ex subsecretariu d'Estáu y voceru del Departamentu d'Estáu d'Estaos Xuníos na alministración de Clinton y actual asesor informal de la Secretaria d'Estáu de Hillary Clinton y del presidente Barack Obama. El so fíu, John Darius Rubin, nació en 2000. La familia mora en Nueva York.

Amanpour Compartió una casa nel llau este de Providence con John F. Kennedy Jr. y dalgunos de los sos amigos mientres asistíen a la Universidá Brown y ella asistía a la Universidá de Rhode Island.[31]

Pantalla y apaiciones nos medios

[editar | editar la fonte]

Amanpour apaeció en Gilmore Girls como ella mesma nel final de la serie de televisión. A lo llargo de la serie, Amanpour foi una inspiración pal aspirante a periodista Rory Gilmore. En xunetu de 2009 apaeció na revista Harper Bazar l'artículu titulábase: "Christiane Amanpour llogra un cambéu d'imaxe d'alta moda"[32]

Amanpour participó como'l papel d'ella mesma en noticieros de les películes de Iron Man 2 y Pink Panther 2.

Premios y reconocencies

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ Afirmao en: Internet Movie Database. Identificador IMDb: nm0023927. Data de consulta: 9 xunetu 2016. Llingua de la obra o nome: inglés.
  2. ↑ 2,0 2,1 URL de la referencia: https://www.newsweek.com/wooing-amanpour-178222.
  3. ↑ URL de la referencia: https://www.iwmf.org/awards/courage-in-journalism-awards/. Data de consulta: 8 xunetu 2023.
  4. ↑ URL de la referencia: https://isd.georgetown.edu/programs/awards-lectures/weintal-prize/. Data de consulta: 22 marzu 2023.
  5. ↑ URL de la referencia: https://murrow.wsu.edu/symposium/the-edward-r-murrow-achievement-award/.
  6. ↑ URL de la referencia: https://cronkite.asu.edu/community/walter-cronkite-award-past-recipients/.
  7. ↑ «Christiane Amanpour's Biography». ABC News. http://abcnews.go.com/ThisWeek/christiane-amanpour/biography-anchor-week-christiane-amanpour/story?id=11208824. Consultáu'l 23 d'agostu de 2010. 
  8. ↑ Time Europe Magacín - 60 Years of Heros
  9. ↑ The Lesley Stahl Interview: Christiane Amanpour, at the Height of the Iranian Election Crisis
  10. ↑ «CPJ Board of Directors». Committee to Protect Journalists.
  11. ↑ Deborah White. «Profile of Christiane Amanpour, CNN Chief International Correspondent». Consultáu'l 24 d'agostu de 2007.
  12. ↑ «Christiane Amanpour, CNN International Chief Correspondent». White.
  13. ↑ «Five Years Later, the Gulf War Story Is Still Being Told». New York Times (12 de mayu de 1996).
  14. ↑ The Wooing Of Amanpour. 20 de mayu de 1996. http://www.newsweek.com/1996/05/19/the-wooing-of-amanpour.html. Consultáu'l 31 de xunetu de 2010. 
  15. ↑ Israeli Troops Surround Arafat Compound. CNN. 29 de marzu de 2002. http://transcripts.cnn.com/TRANSCRIPTS/0203/29/bn.26.html. Consultáu'l 28 de payares de 2007. 
  16. ↑ Guskova: Who is spreading disinformation, who is telling all the lies
  17. ↑ (2007-10-04). "Amanpour's Troubling Journalism" by Steven Stotsky, CAMERA, 4 October 2004
  18. ↑ Prosecutor v. Stanislav Galić, International Tribunal for the Prosecution of Persons Responsible for Serious Violations of International Humanitarian Law Committed in the Territory of Former Yugoslavia since 1991, United Nations.
  19. ↑ "What we do is really tough" by Julie Ferry, The Guardian, 15 August 2007
  20. ↑ «Christiane Amanpour to join ABC News». CNN. 18 de marzu de 2010. http://news.blogs.cnn.com/2010/03/18/christiane-amanpour-to-join-abc-news/?hpt=T2. Consultáu'l 30 d'abril de 2010. 
  21. ↑ Krakauer, Steve (27 de setiembre de 2010). This Weak: Christiane Amanpour Leads ABC To Worst Ratings Since 2003. Mediaite. http://www.mediaite.com/tv/this-weak-amanpour-leads-abc-to-worst-ratings-since-2003/. Consultáu'l 27 de setiembre de 2010. 
  22. ↑ islam-saadi-gadhafi/story?id=13012239&páxina=4 'This Week' Transcript: Saif al Islam and Saadi Gadhafi. 27 de febreru de 2011. http://abcnews.go.com/ThisWeek/week-transcript-saif-al islam-saadi-gadhafi/story?id=13012239&páxina=4. 
  23. ↑ Amanpour, Christiane (28 de febreru de 2011). 'My People Love Me': Moammar Gadhafi Denies Demonstrations Against Him Anywhere in Libya. http://abcnews.go.com/International/christiane-amanpour-interviews-libyas-moammar-gadhafi/story?id=13019942. 
  24. ↑ Stephanopoulos back to replace Amanpour at ABC's ‘This Week,' will remain host of ‘GMA'
  25. ↑ "Amanpour to return to CNN" CNN, December 14, 2011
  26. ↑ Fung, Katherine (1 de febreru de 2012). 'Amanpour': Christiane Amanpour's CNN International Show Launching In Spring. The Huffington Post. http://www.huffingtonpost.com/2012/02/01/christiane-amanpours-cnn-show_n_1247650.html. Consultáu'l 1 de febreru de 2012. 
  27. ↑ Christiane Amanpour Bumps Piers Morgan on CNN International, Hollywood Reporter, 2 February 2012.Retrieved: 30 March 2012.
  28. ↑ «Board of Directors». Committee to Protect Journalists. Consultáu'l 10 de xunu de 2012.
  29. ↑ «Board of Directors». Center for Public Integrity. Consultáu'l 10 de xunu de 2012.
  30. ↑ IWMF website
  31. ↑ Transcript from the July 15, 2001 program of Larry King Weekend. 15 de xunetu de 2001. http://157.166.226.115/TRANSCRIPTS/0107/15/lklw.00.html. 
  32. ↑ Transcript from the July 15, 2001 program of Larry King Weekend. 15 de xunetu de 2001. http://157.166.226.115/TRANSCRIPTS/0107/15/lklw.00.html. 
  33. ↑ «Previous Polk Award Winners». Consultáu'l 24 d'agostu de 2007.
  34. ↑ IWMF website http://www.iwmf.org/article.aspx?id=589&c=cijwinner
  35. ↑ «George Foster Peabody Award Winners». Consultáu'l 21 de xunu de 2009.
  36. ↑ «Christiane Amanpour to Receive Goldsmith Career Award Ceremony to Highlight 10th Anniversary Celebration» (8 de marzu de 2002). Archiváu dende l'orixinal, el 18 d'avientu de 2007. Consultáu'l 24 d'agostu de 2007.
  37. ↑ http://www.london-gazette.co.uk/issues/58358/supplements/7
  38. ↑ «Book of Members, 1780-2010: Chapter A». American Academy of Arts and Sciences. Consultáu'l 17 d'abril de 2011.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]