Def Leppard

Def Leppard
Datos
Tipu grupu de rock
Miembros Joe Elliott, Rick Savage, Rick Allen, Phil Collen, Vivian Campbell, Tony Kenning, Pete Willis y Steve Clark
Xéneru hard rock y nueva fola del heavy metal británicu
Sellu discográficu earMUSIC
Island Records
Mercury Records
País Reinu Xuníu
Orixinarios de Sheffield
Fecha fundación 1977
Web oficial
Cambiar los datos en Wikidata

Def Leppard ye una banda británica de hard rock orixinaria de Sheffield, Reinu Xuníu, que dio entamu a la so carrera a finales de los años setenta, algamando gran ésitu mundial na década de los ochenta, averando al heavy metal a les emisores de radio y al gran públicu polo xeneral, gracies a un amiestu raro de hard rock melódicu con un gran trabayu vocal. Al pie de otres bandes como Bon Jovi, Scorpions, Metallica, Guns N' Roses, Iron Maiden, Etc, ye reconocida como una de les bandes de Heavy Metal superventes de los años 80.[1] Al pie de grupos como Iron Maiden o Saxon fueron una de les bandes de cabecera de la New Wave of British Heavy Metal. Def Leppard vendió más de 100 millones d'álbumes en tol mundu, y dos de les sos producciones algamaron la certificación de Diamante de la RIAA (Pyromania y Hysteria). D'esta forma, convirtiéronse xunto a The Beatles, Pink Floyd, Van Halen y Led Zeppelin n'unu de los cinco grupos de rock con dos álbumes d'estudiu orixinales con ventes por más de 10 millones de copies solo nos Estaos Xuníos y más de 20 en tol mundu. La banda ocupa'l númberu 31 del ranking de VH1 Los 100 meyores artistes de Hard Rock y el puestu númberu 70 en Los 100 artistes más grandes de tolos tiempos.[2][3] El so mayor ésitu ye'l cantar Pour Some Sugar on Me considerada pola cadena Vh1 la segunda meyor cantar de los años 80.[4] Los sos conocíos ya influyentes álbumes d'estudiu Pyromania y Hysteria fueron incluyíos pola revista Rolling Stone na so llista de los 500 meyores álbumes de tolos tiempos según Rolling Stone. La mesma revista Rolling Stone asitió a Hysteria na primer posición na so llista de los 50 meyores discos de Glam Metal de la hestoria.[5]

Historia

[editar | editar la fonte]

Entamos (1977 - 1980)

[editar | editar la fonte]

Nel añu 1977, el baxista Rick Savage, el guitarrista Pete Willis y el batería Tony Kenning, toos ellos estudiantes de la escuela Tapton, de Sheffield, (Reinu Xuníu), xunir pa formar una banda de rock a la que denominaríen Atomic Mass. Darréu, xunir a ellos quien sería los so vocalista, Joe Elliott, quien orixinalmente fizo una audición pa ser el guitarrista de l'agrupación.[6] Mientres la so mocedá, Savage foi consideráu como un nuevu talentu nel fútbol. Inclusive, foi seducíu pa xunise al Sheffield United, a pesar de ser fanáticu del equipu rival, el Sheffield Wednesday". Sicasí, xugó unos años nel United, pero depués, escoyería tomar el camín de la música.Conformada la banda, adoptaríen el nome de Deaf Leopard (Lleopardu Sordu) inspiraos nuna antigua idea de Elliott, pero depués, tomaríen la suxerencia de Tony Kenning de modificar llixeramente a Def Leppard, col fin d'evitar que los conectaren con bandes de punk rock.[7]

Mientres perfeccionaben el so soníu, ensayando nuna fábrica de cuyares, la banda decidiría contratar a otru guitarrista, Steve Clark, en xineru de 1978. Darréu, Kenning retiraríase, a finales del mesmu añu, xusto primero qu'entraren al estudiu pa grabar el so primera Extended Play, sería reemplazáu por Frank Noon, quien solamente taría xunto a la banda pa la grabación de lo que se convertiría nel famosu Def Leppard EP.[8]

Les ventes de dichu EP alzaríense, gracies a l'espardimientu de la tema Getcha Rocks Off que daría los Dj de la BBC Radio John Peel, consideráu nesi momentu, como una autoridá nel punk rock y de la música new wave. Finalmente, en payares de 1978, xunir a la banda, el batería Rick Allen, que nesi entós namái cuntaba con 15 años d'edá.

Nel trancurso del añu 1979 la banda diría ganando una fiel fanaticada ente'l públicu metalero del Reinu Xuníu, y seríen consideraos como los líderes iniciales del movimientu denomináu como New Wave Of British Heavy Metal, venciendo, col pasu del tiempu, esi puestu en favor d'Iron Maiden. Esta popularidá emerxente resultaría nun contratu discográficu col sellu Phonogram/Vertigo.[9]

On Through the Night y High 'N' Dry (1980 - 1983)

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: On Through the Night
Artículu principal: High 'N' Dry

El so álbum debú, On Through the Night, saldría al mercáu'l 14 de marzu de 1980. A pesar del ésitu del so EP anterior y l'ésitu comercial de On Through The Night, los fanáticos de la banda refugaríen la clara intención del grupu d'ingresar nel mercáu estauxunidense. Esto quedaría n'evidencia en temes como Hello America. Tal sería los refugu de los fanáticos británicos, que nel Festival de Reading el públicu daría la bienvenida a la banda refundiándo-y refugayes al escenariu.[9][10][11]

La banda capta l'atención del productor Robert John “Mutt" Lange quien trabayaba con AC/DC. Este aportaría a producir el segundu trabayu discográficu denomináu como High 'N' Dry, que foi editáu en 1981. Lange llogró potenciar de bien bona manera les carauterístiques de cada unu de los miembros de l'agrupación. Esti trabayu consiguió ventes más probes que'l so predecesor, pero'l videu del cantar Bringin' On The Heartbreak foi unu de los primeros videos de heavy metal de 1982 emitíos na cadena de televisión MTV. Esto dio-y a la banda enforma reconocencia nos Estaos Xuníos.[12]

Pyromania y accidente de Rick Allen (1983 - 1987)

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Pyromania (álbum)

Phil Collen, guitarrista de la banda glam rock llamada Girl, reemplaza a Pete Willis, quien foi despidíu'l 11 de xunetu de 1982 por problemes d'alcoholismu. Esto asocedió mientres la grabación del so trabayu Pyromania, que saldría al mercáu'l 20 de xineru de 1983. Esti discu tamién foi producíu por "Mutt" Lange.

El primer senciellu Photograph convirtió a Def Leppard nuna banda reconocida mundialmente. Amás apoderaron los charts estauxunidenses mientres seis selmanes. Pyromania vendió más de 20 millones de discos en tol mundu, incluyíos más de 10 solo nos EE.XX. siendo certificáu como Álbum de Diamante nesi país, y llevándolo al estatus de clásicu de heavy metal.[13] Por desgracia, el batería Rick Allen pierde un brazu nun accidente automovilísticu nel día d'añu nuevu de 1985, quedando la banda fora de la escena musical hasta 1987.[14]

Hysteria (1987 - 1988)

[editar | editar la fonte]
Phil Collen, guitarrista de Def Leppard dende 1982.
Artículu principal: Hysteria (álbum)

A finales d'agostu de 1987 llancen al mercáu l'álbum Hysteria, nel cual Rick Allen toca con un namái brazu una batería-caxa de ritmos afecha especialmente pa la so discapacidá. D'esti álbum, seis de los sos siete singles algamen el top 20 estauxunidense. Dichu álbum, xunto con Thriller y Bad de Michael Jackson, y Born in the U.S.A. de Bruce Springsteen son los únicos álbumes que llograron tener siete tarrezas dientro del US Hot 100 Singles de los EE.XX. Hysteria vendió más de 20 millones de copies en tol mundu.[15]

El 22 d'agostu llanzar nel Reinu Xuníu el primer single denomináu Animal, que llega al llugar 6 dientro del Top 10. El día 29 del mesmu mes llánzase l'álbum y debuta nel Reinu Xuníu nel númberu 1, dando l'ésitu final al grupu na so tierra natal. Sorprendentemente n'EE.XX., onde yá gociaben d'una pergrande popularidá, nun algamar darréu esta posición, algamando de primeres el númberu 4. En rellación col lentu ascensu en tierres estauxunidenses, el 5 de setiembre'l primer single n'EE.XX., Women, llega hasta'l númberu 80. El 1 d'ochobre la banda empieza'l tour en Glens Fall, Nueva York, onde s'introduz el famosu escenariu In The Round.[16]

El 3 d'ochobre llanzar nel Reinu Xuníu la tema Pour Some Sugar On Me el cual llega hasta'l puestu 18. El 5 d'avientu en Reinu Xuníu apaez el tercer single, Hysteria, qu'algama'l puestu 26. El 26 d'avientu llánzase'l senciellu Animal nos EE.XX. Trátase del primeru de los seis singles del álbum que van algamar el Top 20. Nesti casu esta tema algama'l puestu 19 na llista estauxunidense.[17]

Fama Mundial y Muerte de Steve Clark (1988 - 1992)

[editar | editar la fonte]
Steve Clark, guitarrista fináu en 1991.

El 26 de marzu llanzar n'EE.XX. el primer Top ten, Hysteria, algamando'l númberu 10. El 16 d'abril la tema Armageddon It llega al númberu 20 nel Reinu Xuníu.

El 5 de xunetu llánzase'l videu Historia que contién tolos clips hasta la fecha dende los '80. Tien tamién como un videu conmemorativo de los 18 años del grupu. El 23 de xunetu llánzase Pour Some Sugar On Me, n'EE.XX. y algama el puestu Non. 2 tres Hold On To The Night de Richard Marx, siendo certificáu con oru al algamar más d'un millón de ventes nesi país. Coles mesmes, Hysteria lidera'l US Album Chart (llista d'álbumes nos Estaos Xuníos) dempués de 49 selmanes. Ye la primer vegada qu'una banda de rock viende más de 5 millones de copies de dos álbumes consecutivos nos EE.XX.

El 30 de xunetu la balada Love Bites llega al 11 nel Reinu Xuníu. El 8 d'avientu llánzase'l quintu single nos EE.XX., Love Bites, que llega al 1 na llista US Hot 100 Singles Chart y Hysteria algama'l rangu supremu de los US Album Charts.

A finales d'ochobre remata'l tour de 225 díes, y la banda ingresa al estudiu pa grabar un nuevu discu cola promesa de qu'en 18 meses va tar llistu. D'esta forma, pretenden evitar retrasase nuevamente otros cuatro años n'editar un nuevu discu.

El 8 de xineru de 1991, el so guitarrista líder Steve Clark, muerre por cuenta de la fatal combinación de melecines con alcohol.[18]

Adrenalize y Retro Active (1992 - 1996)

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Adrenalize (álbum)
Artículu principal: Retro Active (álbum)

Darréu a esta dómina, y en superando la muerte de Clark, sale a la venta en 1992 l'álbum Adrenalize, nuevamente de gran ésitu, (llegó al númberu 1 n'EE.XX.) anque de menor impautu comparáu col so antecesor y esta vegada con Vivian Campbell (ex Dio y Whitesnake) como guitarrista, en reemplazu del fináu Clark. El discu vendió alredor de 8 millones de copies a nivel mundial. A partir d'esi momentu, cola apaición del grunge, Def Leppard pierde l'aceptación masiva que gociaba nos años 80's.

En 1992 actúen nel Conciertu en Tributu a Freddie Mercury, nel cual ríndese homenaxe al fináu vocalista de l'agrupación inglesa Queen, de la que se declararon fanáticos en munches ocasiones los músicos de Def Leppard.[19]

La banda vuelve al visu saliendo de xira y llogrando una gran reconocencia na so ciudá natal, Sheffield, Reinu Xuníu, onde tocaron con entraes escoses nel estáu de Don Valley en xunu de 1993. Tamién pa esi añu'l grupu llanza un nuevu trabayu, Retro Active, que contién cares B remezcladas, y 2 nueves temes Two Steps Behind (orixinalmente incluyida como parte de la banda sonora de la película Last Action Hero d'Arnold Schwarzenegger) y Miss You In A Heartbeat que llogren ser hits nos Estaos Xuníos y Canadá. Nesti álbum eviten salir de xira y dempués d'unes pequeñes vacaciones, la banda va a España a grabar el so próximu trabayu.

Col séptimu álbum cuasi llistu, llancen un CD de Grandes ésitos llamáu Vault, que contién una nueva tema llamada When Love & Hate Collide. El 5 d'ochobre de 1995, la ciudá natal de Def Leppard, Sheffield, brínda-yos un homenaxe presentando una placa nel so honor y abriendo el National Centre For Popular Music con material de la banda. Díes dempués la banda llogra un récor mundial tocando 3 shows en 3 continentes distintos en namái un día: Tánxer, Marruecos, en (África); Londres, Reinu Xuníu, en (Europa) y Vancouver, Canadá, (Norteamérica).[20]

Slang y Euphoria (1996 - 2002)

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Slang (álbum)
Artículu principal: Euphoria (álbum de Def Leppard)

En 1996, editen Slang, un álbum que marca una nueva direición musical, con un soníu bien distintu a tou lo anterior, con gran influencia grunge, un soníu noventero más frescu y menos sobreproducido al respective de los discos anteriores. Empiecen un tour n'Asia y embárquense nuna xira mundial llegando a Suramérica per primer vegada. Anque Slang tuvo escelentes crítiques de la prensa, nun foi un ésitu comercial. Les baxes ventes del discu fueron un avisu pa la banda de que los fanáticos queríen de vuelta el soníu carauterísticu de Def Leppard.[21]

A sabiendes de les solicitúes del so públicu pal so novenu trabayu, Def Leppard retorna al soníu más roqueru que supo tener en Pyromania y Hysteria. En 1999, llancen el discu Euphoria, volviendo al soníu que los fixo conocíos y amás cuntando cola collaboración nuevamente de Mutt Lange, que participa como co-compositor en trés de les 13 cantares del álbum. Pal branu de 1999 la banda sale nuevamente de xira nos Estaos Xuníos. Finalmente, en setiembre de 2000, Def Leppard ye presentáu pol guitarrista de Queen, Brian May, nuna ceremonia homenaxando la so inclusión en Rock Walk de Hollywood, California, EE.XX. Tolos miembros dexaron les sos manes estampaes en cementu, xunto con Lauren la fía de Rick Allen, y un espaciu especial destináu a Steve Clark.

X y Yeah! (2002 - 2008)

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: X (álbum de Def Leppard)
Artículu principal: Yeah!
Vivian Campbell, guitarrista que reemplazó al fináu Steve Clark.

El décimu discu de la so carrera, titulóse X y salió al mercáu n'agostu de 2002. Trátase d'un álbum bastante comercial nel que trabayaron con dellos de los meyores productores del mundu y qu'entemez l'estilu de Slang col de Adrenalize y Euphoria. Al igual que l'anterior Euphoria, esistió'l grave problema de que la discográfica nun emprestó práuticamente sofitu a la banda, resultando una promoción pésima qu'influyó gravemente nes ventes. A pesar d'esto l'agrupación realizó una esitosa xira promocional.

N'ochobre de 2004, la so discográfica llanzó al mercáu Best Of Def Leppard, un álbum senciellu con 17 temes a manera d'actualización del recopilatorio Vault que salió en 1995 y un Cd Doble con 34 cantares, edición que salió pal restu del mundu (n'Estaos Xuníos y Norteamérica, salió en 2005 Rock of Ages The Definitive Collection).

En 2005 solo pa Norteamérica, salió al mercáu Rock of Ages The Definitive Collection, acompañáu esti discu d'una xira compartida con Bryan Adams solo per Estaos Xuníos, tamién tuvieron presentaciones en Canadá y dempués de 8 años tornaron a Méxicu.

A mediaos del añu 2006 Def Leppard saca al mercáu un álbum de versiones d'artistes de los años 60 y 70 qu'influyeron a la banda, y que se llamó Yeah!, con temes de David Bowie, Roxy Music, The Kinks, ente otros, que teníen grabáu dende hai más de dos años y que por diversos motivos nun pudieron llanzar enantes. Nel branu de 2006 salen de xira compartiendo escenariu con Journey, faciendo presentaciones n'EE.XX., dellos conciertos n'Europa y cerrando la so xira en Puertu Ricu.

En xunetu de 2007, llancen una edición especial de Hysteria remasterizada en dos CD, pa conmemorar los 20 años de la so salida al mercáu. Lleva por títulu "Hysteria the Luxe Edición" qu'inclúi, amás, les cares B, versiones estendíes y cantares en vivu.

Pal Branu de 2007, salen de xira nuevamente, acompañaos por Styx, Reu Speedwagon y Cheap Trick, coles mesmes fueron preparando'l so nuevu discu, Songs from the Sparkle Lounge.

Songs From The Sparkle Lounge (2008 - 2015)

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Songs from the Sparkle Lounge

Pa 2008 sale l'Álbum "Songs from the Sparkle Lounge" y la banda realiza un tour xunto cola banda Whitesnake, onde percuerren parte d'Europa y el Reinu Xuníu en xunu.[22]

El so nuevu álbum Songs From The Sparkle Lounge, retorna a un soníu más roqueru. El primer single del discu ye "Nine Lives", inclúi la participación del cantautor country Tim McGraw. El segundu senciellu " C'mon C'mon" foi'l cantar cola que se promocionó la Temporada 2008 de la NHL.

La banda con esti últimu discu tuvo abondo meyor sofitu mediáticu que los sos antecesores d'esta década, esto ye ayudáu, ente otres coses, cola apaición con trés tarrezas pal popular videoxuegu Guitar Hero III.

Tuvieron tamién a finales de 2008 una participación especial con Taylor Swift, nel programa CMT Crossroads que xunta estrelles de música country con estrelles de rock o pop, interpretaron a dueto Photograph, When Love and Hate Collide, Hysteria y Pour Some Sugar on Me, según dellos cantares de Taylor Swift.[23]

Pa 2009, Bret Michaels, vocalista de Poison, anunció un tour en xunto con Def Leppard y Cheap Trick, que empezó en xunu y contempló 40 conciertos namái pa Estaos Xuníos.

El 12 de xunu de 2010 empezaron la so xira dando un conciertu nel O2 de Dublín xunto a Whitesnake y Journey.[24]

Def Leppard (2015 - Actualidá)

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Def Leppard (álbum)

El 30 d'ochobre de 2015, la banda presenta'l so nuevu álbum d'estudiu tituláu Def Leppard, que supón un cambéu de discográfica y una busca del so soníu carauterísticu. Tres un ésitu notable de los sos dos senciellos ("Let's Go" y "Dangerous"), l'álbum algamó'l puestu Non. 10 nes llistes xenerales y el primeru nes de rock.[25]

Nuna entrevista, Joe Elliott afirmó que'l discu titularíase Def Leppard porque ye precisamente a lo que suena, a Def Leppard. El guitarrista Phil Collen afirmó que ye'l meyor trabayu dende Hysteria. El grupu amosóse arguyosu de les semeyances presentes nel álbum con Queen y Led Zeppelin.[26]

Per primer vegada la banda esperimenta col soníu funk nel cantar "Man Enough" (con un estilu similar al cantar "Another One Bites the Dust" de Queen). Na balada "We Belong" los cinco integrantes de l'agrupación canten nuna mesmu cantar per primer vegada na so carrera. El discu xeneró una bien bona receición nos fanáticos de la banda de Sheffield, siendo un pocu más discreta per parte de la crítica, anque ameyorando les valoraciones de los sos predecesores.[27]

Miembros

[editar | editar la fonte]

Actuales

[editar | editar la fonte]

Antiguos

[editar | editar la fonte]

Músicos de xira

[editar | editar la fonte]

Discografía

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Discografía de Def Leppard
Álbumes d'estudiu

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ Pierce, Olga (2008). Hair metal grows back on the 'Net. http://seattletimes.com/html/musicnightlife/2004389223_hairmetal05.html. Consultáu'l 2014. 
  2. ↑ Kara, Scott (30 d'ochobre de 2008). «One giant Leppard». The New Zealand Herald. http://www.nzherald.co.nz/music/news/article.cfm?c_id=264&objectid=10539947&pnum=0. Consultáu'l 2011. 
  3. ↑ Walker, Graham (10 de setiembre de 2013). VIDEO: Viva! Hysteria with Def Leppard's Joe Elliott. Sheffield Star. http://www.thestar.co.uk/what-s-on/out-about/video-viva-hysteria-with-def-leppard-s-joe-elliott-1-6032457. Consultáu'l 2013. 
  4. ↑ https://spinditty.com/playlists/Top-100-Songs-of-the-80s
  5. ↑ http://www.rollingstone.com/music/lists/50-greatest-hair-metal-albums-of-all-time-20151013
  6. ↑ Pete Frame (1999). Pete Frame's Rockin' Around Britain: Rock'n'roll Landmarks of the UK and Ireland. p. 211. Music Sales Group
  7. ↑ Prato, Greg. Steve Clark Biography Allmusic. 2011
  8. ↑ Bronson, Fred (1997). The Billboard book of number one hits. Billboard Books, 1997
  9. ↑ 9,0 9,1 «Watch Videos Online | Rock Of Ages - The Def Leppard Story». Veoh.com (2 de mayu de 2008). Consultáu'l 2014.
  10. ↑ Peter Buckley (2003) The rough guide to rock
  11. ↑ Colin Larkin (1995) The Guinness encyclopedia of popular music, Volumes 1–6. p.1118.
  12. ↑ Band Biography, DefLeppard.com. Archiváu 2006-02-23 en Wayback Machine
  13. ↑ Diamond Awards RIAA 2011
  14. ↑ Legends of rock guitar: the essential reference of rock's greatest guitarists Hal Leonard Corporation, 1997
  15. ↑ [[[:Plantía:BillboardURLbyName]] Def Leppard Biography]. Billboard. 2011
  16. ↑ Def Leppard – Performance at Royal Albert Hall in 1989 Archiváu 2013-07-30 en Wayback Machine Brits.co.uk. 2012
  17. ↑ 16th American Music Awards Rock on the Net 2011
  18. ↑ Stanton, Scott The tombstone tourist: musicians
  19. ↑ (2003) The Rough Guide to Rock. Books.google.com. Consultáu'l 2011.
  20. ↑ «UK Top 40 Hit Database». everyHit.com. Consultáu'l 2011.
  21. ↑ «Def Leppard Shifts Gears With "Slang"». Billboard- The International Newsweekly of Music, Video and Home Entertainment (108.14):  páxs. 12, 18. 1996. 
  22. ↑ «Def Leppard.Com». Archiváu dende l'orixinal, el 2007-12-18.
  23. ↑ «CMT Crossroads: Def Leppard and Taylor Swift premieres Nov. 7». Defleppard.com. Archiváu dende l'orixinal, el 16 de xunetu de 2011. Consultáu'l 2011.
  24. ↑ Def Leppard dismiss split rumours ahead of Sheffield gig Sheffield Telegraph. 2010.
  25. ↑ «Q&A with Def Leppard's Joe Elliott». Grand Forks Herald (27 d'agostu de 2015). Archiváu dende l'orixinal, el 28 d'agostu de 2015. Consultáu'l 28 d'agostu de 2015.
  26. ↑ http://ultimateclassicrock.com/def-leppard-lets-go/
  27. ↑ Allmusic Def Leppard Review. Consultáu'l 2016.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]