Eugenia Rico

Eugenia Rico
Vida
Nacimientu Uviéu, 11 de febreru de 1972 (52 años)
Nacionalidá España
Estudios
Estudios Programa Internacional de Escritura (es) Traducir
Llingües falaes castellanu
Oficiu escritora, poeta, novelista
Cambiar los datos en Wikidata

María Eugenia Álvarez Rico (11 de febreru de 1972, Uviéu)[1] ye una escritora asturiana.

Biografía

[editar | editar la fonte]

Descendiente d'ayandeses, Rico afirma querer ser escritora dende los cinco años, publicar un cuentu a los once (nel diariu Región) y fundáu a los venti una revista universitaria.[2] Estudió Derechu y Rellaciones Internacionales n'Uviéu, Toulouse y Bruxeles y especializóse en derechos humanos. Tamién fixo un cursu d'arte dramático y, en 1992, otru de guión de cine entamáu por International Writers Circle en Cadaqués al cargu de Fernando Trueba. En viaxando por Arxentina ya India, y morar en dellos países, instalar en Madrid.

Publicó la so primer novela, Los amantes murnios, en 2000 y dos años más tarde ganó'l Premiu Azorín con La muerte blanca. La so siguiente novela, La edá secreta, anque finalista del Premiu Primavera 2004, tuvo una crítica demoledora nel suplementu cultural Babelia de El País.[3] Con esti llibru terminó la que denominó triloxía sobre les pasiones: Los amantes murnios (l'amistá), La muerte blanca (l'amor fraterno) y La edá secreta (l'amor carnal). En 2005 publicó un ensayu sobre la India, Nel país de les vaques ensin güeyos, col que ganó'l Premiu Espiritualidá d'esi añu. La seronda alemana —Premiu Atenéu de Sevilla 2006— ye, según les sos pallabres, la primer novela del so ciclu sobre los cuatro elementos y correspuende a l'agua, ente que la segunda, Anque síamos maldites (2008), identificar col fueu.

Ente les sos principales collaboraciones en radio destaca la del programa Llárimes de cocodrilu, dirixíu pol exreportero de Caya quien caya Mario Caballero y emitíu mientres el branu de 2004 na Cadena Ser, onde Eugenia entrevistaba a conocíos escritores y otres personalidaes del panorama cultural español. En 2009 empezó la so collaboración con Onda Cero nel programa d'Isabel Gemio Te doi la mio pallabra con un espaciu d'opinión, viaxes y crítica lliteraria. En 2011 foi escritor en residencia nel Programa Internacional d'Escritores de la Universidá d'Iowa.[4] Dalgunes de les sos obres fueron traducíes a otros idiomes y dellos de los sos rellatos formen parte d'antoloxíes. Participante d'alcuentros y festivales lliterarios, foi miembru del xuráu en distintos concursos de cuentos y de noveles. Escribió artículos en diverses publicaciones, como la Revista d'Occidente, El Mundo y El País.

En 2012 publicó —xunto con Juan Cruz, que s'ocupa del periodismu— Saber narrar en lliteratura, manual p'aspirantes a escritores del Institutu Cervantes.

Discutinios en redol a Rico

[editar | editar la fonte]
Eugenia Rico nun alcuentru con estudiantes entamáu pola Fundación Caxa Castellón.

En 2012 ver nel centru d'un discutiniu cuando la editorial Páxines d'Espluma sacó una faxa xunto col volume de cuentos El fin de la raza blanca na que se citaba una frase emponderadora d'una crítica del The New York Times que la comparaba supuestamente con Virginia Woolf, resultando finalmente falsa.[5] Dempués de que'l 27 de febreru una páxina web señalara que nun había nenguna prueba de que dicha frase, citada na faxa y na promoción del llibru, apaeciera nel prestixosu periódicu, la editorial respondió'l 18 de marzu reproduciendo na so web una supuesta páxina escaniada del The New York Times, correspondiente al 7 d'avientu de 2010, na qu'apaecía una presunta crítica de Michiko Kakutani onde se mentaba dicha cita. Dempués afayóse que la crítica yera falsa, y que la páxina escaniada yera un fotomontaje, una y bones los dos noticies qu'acompañaben al artículu fraudulento publicar en realidá'l 27 de febreru de 2012 (mesmu día nel que se denunciara la posible falsedá de la cita), polo que'l montaxe tuvo que ser realizáu obligatoriamente nesa fecha o con posterioridá.[5][6]

Sí ye ciertu que Marcela Álvarez, na presentación de la entrevista de finales de 2011 que-y fai pa la páxina de llibros About.com n'español —que forma parte de The New York Times Company, que ye distintu al prestixosu diariu estauxunidense—, indica que "d'ella haise dichu que ye la nueva Virginia Wolf (sic), versión española",[7][8] pero nun diz a quién pertenez la frase, si non qu'alude a cencielles a que la comparanza circulaba per Internet.[9] Nun esiste constancia de que nengún mediu nin nengún críticu, y menos de The New York Times, comparar nunca realmente cola prestixosa escritora británica Virginia Woolf.

La editorial, en comprobando la falsedá de la crítica y esculpase, reveló a la prensa que foi la mesma Eugenia Rico quien-y unvió'l fotomontaje. L'autora defendióse entós diciendo que alla -y llegó del so axente n'Estaos Xuníos y que nun tenía nada que ver cola xestación del artículu, añadiendo qu'esperaba "esclariar tou esto en curtiu".[10][11][12] Rico trató dende entós de resta-y importancia al asuntu col fin de defendese de les acusaciones que la señalen como causante del espardimientu previu de la cita inventada que s'usó na promoción del llibru y de la creación posterior del artículu falsu que xustificaba l'usu de felicidá cita.[8][13] Pa ello, ente otres coses, parafrasió a Juan Goytisolo diciendo que "cuando me dan un premiu pienso que s'equivocar. Si atáquenme, creo que daqué voi tar faciendo bien" o manifestó que "pa mi ye solo una anéudota [...] lo que se montó paezme una cosa risible, rocambolesca, mesma del folletín".[14][15]

Antonio Fontana referir nel ABC a los distintos aponderamientos citaos na promoción del llibru, mentando que son escomanaos y que nun considera que-y los mereza, siquier no que se refier a esa escoyeta. Anque atopa qu'en El fin de la raza blanca "hai coses destacables" —como'l microrrelatu «La cuyarina»—, tamién afirma que "n'ocasiones la prosa d'estos rellatos recuerda a la d'una redaición escolar", que "munches de les sos trames, que quieren ser tarrecibles, son tremendamente planes" y que "ciertes escenes raspien la cursilería".[16]

A pesar de que figura oficialmente nacida en 1972, hai publicaciones y páxina web qu'afirmen que se trata d'un datu falsu y que'l verdaderu añu de la so nacencia sería 1968[17] o 1966.[5]

Premios y distinciones

[editar | editar la fonte]

Obres

[editar | editar la fonte]

Narrativa

[editar | editar la fonte]

Ensayu

[editar | editar la fonte]

N'obres coleutives

[editar | editar la fonte]

(Cuento si nun s'especifica'l xéneru; ente paréntesis los otros participantes)

Notes y referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ Según delles fontes, nació en 1968 o 1966.
  2. ↑ eugeniarico.com (ed.): «Biografía, na páxina de l'autora». Consultáu'l 13 de setiembre de 2012.
  3. ↑ «Ruta de despecho». elpais.com (26 de xunu de 2004). Consultáu'l 13 de setiembre de 2012.
  4. ↑ uiowa.edu (ed.): «Rico, Eugenia» (inglés). Consultáu'l 20 de payares de 2012.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 patrulladesalvacion.com (ed.): «hestoria-edificante Eugenia Rico nel The New York Times. Una hestoria edificante» (19 de marzu de 2012). Consultáu'l 13 de setiembre de 2012.
  6. ↑ paginasdeespuma.com (ed.): «Fotomontaje de la páxina de The New York Times». Consultáu'l 18 de setiembre de 2012.
  7. ↑ about.com (ed.): «Eugenia Rico. La escritora del momentu n'España». Consultáu'l 21 de setiembre de 2012.
  8. ↑ 8,0 8,1 patrulladesalvacion.com (ed.): «da-y-pericu-al-torno/ Eugenia Rico: y da-y Perico al torno…» (5 d'abril de 2012). Consultáu'l 18 de setiembre de 2012.
  9. ↑ dradio.de (ed.): «Literatur gegen Frauenunterdrückung» (alemán) (7 de febreru de 2011). Consultáu'l 22 de setiembre de 2012.
  10. ↑ patrulladesalvacion.com (ed.): «desgracia continua/ Eugenia Rico y la promoción. L'asuntu, por desgracia, sigue» (22 de marzu de 2012). Consultáu'l 13 de setiembre de 2012.
  11. ↑ elmundo.orbyt.es (ed.): «Eugenia Rico como la nueva Virginia Woolf? Falsu» (23 de marzu de 2012). Consultáu'l 18 de setiembre de 2012.
  12. ↑ elmundo.es (ed.): «¿La 'Virginia Woolf de la era facebook'? Yá va ser menos...» (22 de marzu de 2012). Consultáu'l 18 de setiembre de 2012.
  13. ↑ «Identidaes falses nel mundu editorial». elperiodico.com (21 de marzu de 2012). Consultáu'l 18 de setiembre de 2012.
  14. ↑ «Divina comedia a pequeños suerbos». elpais.com (27 de marzu de 2012). Consultáu'l 13 de setiembre de 2012.
  15. ↑ enfemenino.com (ed.): «Eugenia Rico: "Los mios cuentos allumen les mios noveles"» (23 de mayu de 2012). Consultáu'l 27 de payares de 2016.
  16. ↑ Fontana, Antonio (11 d'abril de 2012). . abc.es. Consultáu'l 13 de setiembre de 2012.
  17. ↑ isuu.com (ed.): «Ficha de Rico na revista República de les Lletres Nº41» (4 d'abril de 1994). Consultáu'l 14 de setiembre de 2012.
  18. ↑ unicef.es (ed.): «mundu-con-los-ninos-y-nina Unicef-Comité Español Premios Periodísticos 2005 'Camudemos el mundu colos neños y neñes'.» (27 d'abril de 2011). Consultáu'l 15 de setiembre de 2012.
  19. ↑ el mundu.es (ed.): «mundu.es/aula/noticia.php/2005/10/26/aula1130260033.html Unicef apurre los sos decimoquintos premios periodísticos» (26 d'ochobre de 2005). Archiváu dende l'mundu.es/aula/noticia.php/2005/10/26/aula1130260033.html orixinal, el 2 de xunetu de 2012. Consultáu'l 15 de setiembre de 2012.
  20. ↑ elpais.com (ed.): «Identidades rotas» (12 de mayu de 2007). Consultáu'l 28 d'agostu de 2013.
  21. ↑ elcomercio.es (ed.): «La escritora asturiana Eugenia Rico, Premiu Llanes de viaxes 2014» (10 d'abril de 2014). Consultáu'l 8 d'agostu de 2018.
  22. ↑ veneziatoday.it (ed.): «Incroci di civiltà 2018 a Venezia, programma y scrittori» (italianu) (6 de marzu de 2018). Consultáu'l 8 d'agostu de 2018.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]