Francisco León de la Barra | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
25 mayu 1911 - 5 payares 1911 ← Porfirio Díaz - Francisco Ignacio Madero González →
| |||||||
Vida | |||||||
Nacimientu | Santiago de Querétaro, 16 de xunu de 1863[1] | ||||||
Nacionalidá | Méxicu | ||||||
Muerte | Biarritz, 23 de setiembre de 1939[1] (76 años) | ||||||
Sepultura | Biarritz | ||||||
Familia | |||||||
Casáu con |
María Elena Borneque (1895 – 1909) Refugio Borneque (1911 – 1939) | ||||||
Estudios | |||||||
Estudios | Universidá Nacional Autónoma de Méxicu | ||||||
Llingües falaes | castellanu[1] | ||||||
Oficiu | políticu, diplomáticu, abogáu, xuez | ||||||
Miembru de | Instituto de Derecho Internacional (es) | ||||||
Creencies | |||||||
Partíu políticu | ensin valor | ||||||
Francisco León de la Barra y Quijano (16 de xunu de 1863, Santiago de Querétaro – 23 de setiembre de 1939, Biarritz) foi presidente de Méxicu en calter d'interín, tres l'arrenunciu de Porfirio Díaz. El so gobiernu marcó'l fin del Porfiriato.
Fíu de Bernabé Antonio León de la Barra Demaría (nacíu n'Arxentina) y María Luisa Quijano Pérez-Palacios (queretana). Foi un políticu y diplomáticu mexicanu. Llogró la llicenciatura en Derechu na Escuela Nacional de Xurisprudencia de la Universidá Nacional (antecesora de la UNAM). Foi diputáu federal al Congresu de la Unión en 1891. Foi abogáu consultor nel Ministeriu de Rellaciones Esteriores. En 1896 entró nel cuerpu diplomáticu, sirviendo como embaxador en Brasil, Arxentina, Uruguái, Paraguái; según en Bélxica y Holanda (1905), delegáu al Segundu Congresu Iberoamericanu (1901-1902), representante de Méxicu na Conferencia de la Paz en L'Haya de 1907, y embaxador de Méxicu nos Estaos Xuníos (1909). Mientres esti tiempu, ganóse una reputación como una autoridá en Derechu Internacional. Del 25 de marzu hasta'l 25 de mayu de 1911 ocupó'l cargu de secretariu de Rellaciones Esteriores, polo cual, cuando Porfirio Díaz arrenunció a la presidencia y Ramón Corrolada a la vicepresidencia en virtú de los Trataos de Ciudad Juárez foi nomáu Presidente Interín de Méxicu en 1911; ocuparía esti cargu del 25 de mayu al 6 de payares d'esi añu, intentó ensin ésitu ocupar la vicepresidencia de la república por aciu les eleiciones estraordinaries de Méxicu de 1911, sicasí foi ganáu por José María Pino Suárez.
El so curtiu gobiernu foi descritu como un porfiriato ensin Porfirio. Foi conocíu como el presidente blancu por cuenta de que yera, según l'historiador Alejandro Rosas: el prototipu de la decencia: home d'educación refinada, reflexivu, alzáu pola llectura y los viaxes, amigu de les bones costumes, con alcurnia nos sos apellíos, perteneciente a les clases acomodaes de la capital y miembru de la comunidá católica.
El 6 de payares de 1911, Francisco I. Madero empecipióse como presidente, y Francisco León de la Barra venció-y el puestu. En rematando'l so periodu emigró de volao a Italia tornando en 1912; nesta dómina participó na creación de la Escuela Llibre de Derechu.
En 1913, al asesinatu de Madero, foi gobernador del Estáu de Méxicu y senador de la República. Mientres la presidencia de Victoriano Huerta foi nuevamente Ministru de Rellaciones Esteriores del 11 de febreru de 1913 hasta'l 4 de xunetu de 1914, esto ensin abandonar la gubernatura. Darréu foi designáu ministru de Méxicu en Francia, onde afitó la so residencia. Nunca tornó al país.
Foi presidente del Tribunal Permanente d'Arbitraxe, alcontráu en L'Haya y participó en dellos cargos y comisiones internacionales dempués de la Primer guerra mundial como'l de presidente de los Tribunales Mistos d'Arbitraxe, creaos polos Trataos de Versalles y presidente del Tribunal Arbitral Anglu-Franco-Búlgaru.
Casóse con María Elena Borneque, y cuando ella morrió, casóse cola so hermana María del Abellugu Borneque. Morrió'l 23 de setiembre de 1939, en Biarritz, Francia, onde foi soterráu.
Predecesor: Porfirio Díaz |
Presidente de Méxicu 1911 |
Socesor: Francisco I. Madero |
Predecesor: Enrique C. Creel |
Secretariu de Rellaciones Esteriores 1911 |
Socesor: Victoriano Saláu Álvarez |
Predecesor: Manuel Medina Garduño |
Gobernador del Estáu de Méxicu 1913 |
Socesor: Antonio Vilchis Barbosa |
Predecesor: Antonio Vilchis Barbosa |
Gobernador del Estáu de Méxicu 1913 |
Socesor: José Refugio Velasco |
Predecesor: Victoriano Huerta |
Secretariu de Rellaciones Esteriores 1913 |
Socesor: Carlos Pereyra |