Henry David Thoreau

Henry David Thoreau
Vida
Nacimientu	Hacienda Wheeler-Minot ^(es) y Concord[1], 12 de xunetu de 1817[2]
Nacionalidá	Estaos Xuníos
Llingua materna	inglés
Muerte	Concord[1], 6 de mayu de 1862[2] (44 años)
Sepultura	Cementerio de Sleepy Hollow ^(es)
Causa de la muerte	tuberculosis
Familia
Padre	John Thoreau
Madre	Cynthia Dunbar
Casáu con	ensin valor
Hermanos/es	Sophia Thoreau Helen L. Thoreau ^(es) John Thoreau ^(es)
Estudios
Estudios	Harvard College ^(es) Universidá de Harvard
Llingües falaes	inglés[3]
Oficiu	poeta, filósofu, ensayista, autobiógrafu, diarista, traductor, escritor, abolicionista, naturalista, ecólogu, ambientalista
Trabayos destacaos	Walden ^(es) Desobediencia civil ^(es)
Premios	ver Salón de la Fama para Americanos Ilustres  (1960)
Influyencies	Ralph Waldo Emerson, Sociedá Relixosa de los Amigos, escuela cínica ^(es) , Aristóteles, Homero, Píndaro ^(es) , Esquilo, Catón el Vieyu, Bhagavad-gītā ^(es) , Charles Darwin, Thomas Carlyle y Alexander von Humboldt
Movimientu	filosofía occidental ^(es)
Xéneru artísticu	trescendentalismu
Creencies
Relixón	Unitarismu
IMDb	nm1828464

Henry David Thoreau (12 de xunetu de 1817, Hacienda Wheeler-Minot ^(es) y Concord – 6 de mayu de 1862, Concord) foi un escritor, poeta y filósofu d'Estaos Xuníos, d'enclín trascendentalista y orixe puritanu, autor de Walden y La desobediencia civil. Thoreau foi agrimensor, naturalista, conferenciante y fabricante de llapiceros. Unu de los padres fundadores de la lliteratura d'Estaos Xuníos, ye tamién el conceptualizador de les práutiques de desobediencia civil.^[4]

Biografía

Primeros años de vida y educación, 1817-1836

Henry David Thoreau nació en Concord, Massachusetts, na "modesta familia de Nueva Inglaterra"^[5] de John Thoreau, un fabricante de llapiceros, y Cynthia Dunbar. El so güelu paternu nació en Xerséi.^[6] El so güelu maternu, Rusti Dunbar, dirixó d'estudiante en 1766 en Harvard la "rebelión de la mantega", la primer protesta estudiantil rexistrada nes colonies americanes.^[7] David Henry foi nomáu asina pol so difuntu tíu paternu, David Thoreau. Empezó a llamase Henry David dempués de terminar la universidá, pero nunca solicitó faer un cambéu de nome llegal. Tenía dos hermanos mayores, Helen y John Jr., y una hermana menor, Sophia.^[8] El llugar de nacencia de Thoreau inda esiste en Virginia Road en Concord. La casa foi restaurada pol Thoreau Farm Trust,^[9] una organización ensin fines d'arriquecimientu, y ta abierta al públicu.

Estudió nel Colexu de Harvard ente 1833 y 1837, qu'entós entá nun yera la universidá de prestíu en que se convirtió a finales de sieglu. Vivió en Hollis Hall y tomó cursos de retórica, clásicos, filosofía, matemátiques, y ciencia. Foi miembru del Institutu de 1770 (agora ye'l Hasty Pudding Club). Según la lleenda, Thoreau negar a pagar la cuota de cinco dólares por un diploma de Harvard. Ello ye que el títulu de maestría que refugó mercar nun tenía nengún méritu académicu: Harvard College ufiertar a graduaos "que demostraron el so valor físicu por tar vivos trés años dempués de graduase, y la so calidá d'aforru, ganancia o heriedu por tener cinco dólares pa dar al colexu." Comentó al respeutu," Dexa que cada oveya caltenga la so propia piel ",^[10] una referencia a la tradición d'usar pergamín de piel d'oveya pa los diplomes.

Regresu a Concord, 1836-1842

Los oficios tradicionales abiertes a los graduaos universitarios -la llei, la ilesia, los negocios, la medicina- nun interesaben a Thoreau, asina qu'en 1835 tomó una llicencia de Harvard, mientres la cual enseñó na escuela de Canton, Massachusetts. Dempués de graduase en 1837, empezó a enseñar na escuela pública de Concord, pero arrenunció dempués d'unes selmanes pa nun tener qu'alministrar el castigu corporal. Él y el so hermanu John abrieron entós la Concord Academy, una escuela de gramática en Concord, en 1838. Introducieron na so enseñanza dellos conceutos progresivos, incluyendo caminaes pola naturaleza y visites a les tiendes y a los negocios locales. La escuela cerró cuando John careció fatalmente del tétanos en 1842 dempués de cortase mientres s'afaitaba.^[11] Morrió nos brazos de Henry.^[12]

Al graduase Thoreau tornó a la so casa a Concord, onde conoció a Ralph Waldo Emerson al traviés d'un amigu mutuu.^[5] Emerson tomó un interés paternal y dacuando paternalista, en Thoreau, asesorando al nuevu y presentándo-y a un círculu d'escritores locales y pensadores, incluyendo a Ellery Channing, Margaret Fuller, Bronson Alcott, y Nathaniel Hawthorne y el so fíu Julian Hawthorne, que yera un rapazu nesi momentu.

Emerson encamentó a Thoreau a contribuyir con ensayos y poemes a un periódicu trimestral, The Dial, y primió a la editora, Margaret Fuller, por que publicara esos escritos. El primer ensayu de Thoreau publicáu en The Dial foi "Aulus Persius Flaccus", un ensayu sobre'l dramaturgu romanu, en xunetu de 1840.^[13] Consistía en pasaxes revisaos ​​del so diariu, qu'empezara a caltener por suxerencia de Emerson. La primer anotación del diariu, el 22 d'ochobre de 1837, diz: "¿Qué tas faciendo agora?" Preguntó: -¿Tien un diariu? Asina que faigo la mio primer entrada güei."

ThoreauBust

Thoreau foi un filósofu de la naturaleza y la so rellación cola condición humana. Nos sos primeros años siguió'l Trescendentalismu, una filosofía idealista folgosa y ecléctica defendida por Emerson, Fuller y Alcott. Ellos sostuvieron qu'un estáu espiritual ideal tesciende, o va más allá de lo físico y lo empírico, y que se llogra esa intuición al traviés de la intuición personal más que pola doctrina relixosa. Na so opinión, la naturaleza ye'l signu esterior del espíritu interior, espresando la "correspondencia radical de les coses visibles y los pensamientos humanos", como escribió Emerson en Nature (1836).

El 18 d'abril de 1841, Thoreau treslladar a la casa de Emerson. Ellí, de 1841 a 1844, sirvió como tutor de los neños. Yera tamién ayudante editorial, reparador y xardineru. Mientres unos meses en 1843, treslladar a la casa de William Emerson en Staten Island,^[14] y enseñó a los fíos de la familia mientres buscaba contactos ente lliterarios y periodistes na ciudá que podríen ayudar a publicar los sos escritos, incluyendo al so futuru representante lliterariu Horace Greeley.

Thoreau volvió a Concord y trabayó na fábrica de llapiceros de la so familia, lo que siguió faciendo la mayor parte de la so vida adulta. Redescubrió'l procesu de faer bonos llapiceros con grafitu inferior pero usando magre pal so allugamientu. Esta invención ameyoró sobre'l grafitu atopáu en New Hampshire y mercáu en 1821 por un pariente, Charles Dunbar. (El procesu d'amiestu de grafitu y magre, conocíu como'l procesu Cunté, foi patentáu por Nicolas-Jacques Cunté en 1795). La so otra fonte fuera Tantiusques, una mina operada por nativos americanos en Sturbridge, Massachusetts. Más palantre, Thoreau convirtió la fábrica pa producir el plumbago (grafitu), que s'utilizaba nel procesu de los electrotipos.

Una vegada en Concord, Thoreau pasó por un periodu de molición. N'abril de 1844 él y el so amigu Edward Hoar por fuercia encendieron un fueu que consumió 300 acres (1,2 km²) de Walden Woods.^[15]

"Desobediencia Civil" y los años Walden, 1845-1849

Fui a los montes porque quería vivir deliberadamente namái pa faer frente a los fechos esenciales de la vida, y ver si nun podía aprender lo que tenía qu'enseñar, y nun afayar al morrer que nun viviera. Nun quería vivir lo que nun yera vida. Nin quería prauticar l'arrenunciu, nun siendo que fuera necesariu. Quería vivir fondamente y zucar toa'l migollu de la vida, vivir tan fuerte y espartanu como pa prescindir de tolo que nun yera vida...

Henry David Thoreau, "Onde viví, y para qué viví", en Walden

Thoreau sintió la necesidá de concentrase y trabayar más na so escritura. En marzu de 1845, Ellery Channing díxo-y a Thoreau: «Vete, constrúi una cabaña y empieza el gran procesu de taramiate a ti mesmu, nun veo otra alternativa nin otra esperanza pa ti». Dos meses dempués, Thoreau embarcar nun esperimentu de dos años de vida senciella qu'empecipió'l 4 de xunetu de 1845, cuando se camudó a una pequeña casa que construyera en tierra propiedá de Emerson nun monte de repoblación alredor de les mariñes de Walden Pond.^[16]

Thoreau sites in Walden Pond

La casa taba en "un guapu prau y monte" de 14 acres (57,000 m²) que Emerson mercara, a 2,4 km de la so casa familiar.^[17]

Walden Pond

El 24 de xunetu o 25 de xunetu de 1846, Thoreau atopar col recaldador d'impuestos local, Sam Staples, quien-y pidió que pagara seis años d'impuestos atrasaos. Thoreau refugó pagar por cuenta de la so oposición a la guerra mexicanu-americana y a la esclavitú, y pasó una nueche na cárcel por cuenta de esta negativa. A otru día, Thoreau foi lliberáu cuando daquién, probablemente la so tía, pagó l'impuestu, en contra de los sos deseos.^[18] La esperiencia tuvo un fuerte impautu en Thoreau. En xineru y febreru de 1848 impartió conferencies sobre "Los derechos y deberes del individuu en rellación col gobiernu", esplicando la so resistencia tributaria nel Concord Lyceum. Bronson Alcott asistió a la conferencia, escribiendo nel so diariu'l 26 de xineru:

Asistí a la conferencia de Thoreau ante'l Llicéu sobre la rellación del individuu col Estáu -una declaración almirable de los derechos del individuu al autogobiernu y un públicu sollerte. Toles sos alusiones a la guerra de Méxicu, la espulsión de Carolina de Mr. Hoar, el so encarcelamientu na cárcel de Concord por negase a pagar el so impuestu. Y tou razonáu. Tuvi un gran prestar nesta intervención de Thoreau.

Bronson Alcott, Journals

Thoreau revisó la conferencia nun ensayu tituláu "Resistencia al Gobiernu Civil" (tamién conocíu como "Desobediencia Civil") en que dexa entever les sos idees polítiques. Nesti testu declárase unu de los conceutos principales de la so ideoloxía: la idea de que'l gobiernu nun tien de tener más poder que'l que los ciudadanos tean dispuestos a concede-y, llegando a tal puntu que propón l'abolición de too gobiernu. El so ensayu foi influyente en Lev Tolstói y en Mahatma Gandhi. Foi publicada por Elizabeth Peabody en The Esthetic Papers en mayu de 1849. Thoreau tomara una versión del principiu de Percy Shelley nel poema políticu "La mázcara de l'anarquía" (1819), qu'empieza coles poderoses imáxenes de les inxustes formes d'autoridá del so tiempu y depués imaxina los movimientos d'una forma radicalmente nueva d'aición social.

1854 Walden byThoreau

En Walden Pond, Thoreau completó un primer borrador de Una selmana nos ríos Concord y Merrimack, una elexía pal so hermanu John, describiendo'l so viaxe a los Montes Blancos en 1839. Thoreau nun atopó editor pal llibru y nel so llugar imprimió 1.000 exemplares a la so mariña. Menos de 300 fueron vendíos. Él mesmu publicó'l llibru siguiendo'l conseyu de Emerson, usando l'editor de Emerson, Munroe, que fizo pocu pa publicar el llibru.

Montes Blancos (New Hampshire)

Walden Pond in October, Concord MA

N'agostu de 1846, Thoreau dexó de volao Walden pa faer un viaxe al Monte Katahdin en Maine, un viaxe más tarde descritu en "Ktaadn", la primer parte de The Maine Woods.

Monte Katahdin

Thoreau salió de Walden Pond el 6 de setiembre de 1847. A pidimientu de Emerson, darréu treslladóse de nuevu a la casa de Emerson p'ayudar a la esposa de Emerson, Trepen, a remanar la casa mientres el so home taba nun viaxe enllargáu a Europa. Mientres dellos años, mientres trabayaba pa pagar les sos deldes, revisó de cutio el manuscritu de lo que finalmente publicó como Walden, o Vida nel monte en 1854, cuntando los dos años, dos meses y dos díes que pasara en Walden Pond. El llibru estrúi esi tiempu nun solu añu de calendariu, usando'l pasu de les cuatro estaciones pa simbolizar el desenvolvimientu humanu. Walden ganó pocos almiradores, pero los críticos posterior haber consideráu como una obra clásica d'Estaos Xuníos qu'esplora la simplicidá natural, l'harmonía y la guapura como modelos pa unes condiciones social y cultural xustes.

El poeta americanu Robert Frost escribió de Thoreau, "Nun llibru ... él supera tou lo que tuvimos n'América".

The interior of Thoreaus orixinal cabin retruca, Walden Pond

L'autor d'Estaos Xuníos John Updike dixo del llibru, "Un sieglu y mediu dempués de la so publicación, Walden convirtióse nun tótem de la mentalidá de regresu a la naturaleza, preservacionista, anti-empresarial, de la desobediencia civil y Thoreau tan vívido manifestante, tan perfectu y ermitañu, que'l llibru cuerre'l riesgu de ser tan veneráu y non lleíu como la Biblia ".^[19]

Thoreau salió de la casa de Emerson en xunetu de 1848 y quedóse nuna casa na cercana cai Belknap. En 1850, él y la so familia treslladar a una casa nel 255 de Main Street, onde vivió hasta la so muerte.

Thoreau-gravesite

Henry David Thoreau en 1861.

Últimos años, 1851-1862

En 1851, Thoreau sintióse cada vez más esteláu cola historia natural y les narratives de viaxe y espedición. Lleó ávidamente sobre botánica y de cutiu escribió observaciones sobre esta tema nel so diariu. Almiraba a William Bartram y a Charles Darwin pol so Viaxe del Beagle. Fixo observaciones detallaes de la naturaleza de Concord, rexistrando les dómines de maduración de la fruta, les fondures del estanque de Walden y los díes que ciertes aves migraron. L'oxetivu d'esta xera yera "antemanar" les estaciones de la naturaleza.

Convertir n'agrimensor y siguió escribiendo observaciones cada vez más detallaes sobre la historia natural de la ciudá, que tomaba una área de 67 km², nel so diariu^[20], un documentu de dos millones de pallabres que guardó mientres 24 años^[21]ente 1837 y 1861. Nél tán munchos materiales que depués apaecen nos sos ensayos. La impresión que da ye d'un Thoreau siempres en movimientu, n'interaición cola so redolada natural y social. Hai que destacar les anotaciones de les sos caminaes siempres con descubrimientos. El Diariu, ye un llibru onde'l llector puede siguir la so mirada, el so oyíu, el so olfatu al traviés de les sos actividaes cotidianes. Espresáu cola so carauterística y bella simplicidá.

Tamién guardó una serie de cuadiernos, y estes observaciones convertir na fonte de los sos postreros escritos sobre la historia natural, como "Tonos serondiegos", "Socesión d'árboles" y "Mazanes monteses", un ensayu llamentando la destrucción de les especies monteses indíxenes de mazanes.

Hasta la década de 1970, los críticos lliterarios tornaron les últimes actividaes de Thoreau como ciencia amateur. Col surdimientu de la hestoria ambiental y el ecocriticismu como disciplines académiques, delles llectures nueves de Thoreau empezaron a remanecer, demostrando que fuera un bon analista de patrones ecolóxicos en campos y montes. Por casu, el so últimu ensayu tituláu "La socesión d'árboles forestales" amuesa qu'utilizó la esperimentación y l'analís pa esplicar cómo los montes refáense dempués del fueu o la destrucción humana, al traviés de la dispersión de les granes polos vientos o los animales.

Viaxó a Quebec una vegada, a Cape Cod cuatro veces y a Maine tres veces. Estos paisaxes inspiraron los sos llibros d'Escursión, A Yankee in Canada, Cape Cod y The Maine Woods, nos cualos los itinerarios de viaxe enmarquen los sos pensamientos sobre xeografía, hestoria y filosofía. Otros viaxes llevar al suroeste a Filadelfia y a la ciudá de Nueva York en 1854 y al oeste al traviés de la rexón de los Grandes Llagos en 1861, cuando visitó les Tabayones del Niágara, Detroit, Chicago, Milwaukee, St. Paul y Mackinac Island.

Tamién lleía estensamente sobre viaxes n'otres tierres. Taramió toes los rellatos de viaxes de primera mano disponibles nel so día, nun momentu en que les últimes rexones non mapeadas de la tierra taben siendo esploraes. Lleía a Magallanes y James Cook, los esploradores árticos John Franklin, Alexander Mackenzie y William Parry, David Livingstone y Richard Francis Burton sobre África; Lewis y Clark y cientos d'obres menos conocíes d'esploradores y viaxeros lletraos. Estelantes cantidaes de llectura alimentaron el so interminable interés polos pueblos, les cultures, les relixones y la historia natural del mundu y dexaron les sos buelgues como comentarios nos sos avolumaos diarios. Trató tou lo que lleó, nel llaboratoriu llocal de la so esperiencia en Concord. Ente los sos aforismos famosos ta'l so conseyu de "vivir en casa como un viaxeru".^[22]

Muerte

Thoreau contraxo tuberculosis en 1835 y sufrió d'ella esporádicamente dempués. En 1860, dempués d'una escursión nocherniega pa cuntar los aniellos de los toconos mientres una agua, careció con bronquitis.^[11] La so salú menguó, con curtios periodos de remisión, y finalmente permaneció en cama. Reconociendo la naturaleza terminal de la so enfermedá, Thoreau pasó los sos últimos años revisando y corrixendo los sos trabayos inéditos, particularmente les escursiones por Maine, y pidiendo a editores imprimir ediciones revisaes de Una selmana... y de Walden. Escribió cartes y entraes del so diariu hasta que se volvió demasiáu débil pa siguir. Los sos amigos taben sollertaos pola so apariencia menguada y taben estelaos pola so sele aceptación de la muerte. Cuando la so tía Luisa preguntó-y n'el so últimes selmanes si fixera la paz con Dios, Thoreau respondió: "Nun sabía qu'engarráramos".^[23]

Consciente de que se taba morriendo, les últimes pallabres de Thoreau fueron "Agora vien bonu navegación", siguíu de dos pallabres solitaries, "alce" y "indiu".^[24] Morrió'l 6 de mayu de 1862, a la edá de 44 años. Bronson Alcott planió'l serviciu y lleó les seleiciones de les obres de Thoreau, y Channing presentó un himnu. Emerson escribió l'aponderamientu que se pronunció nel funeral.^[25] Thoreau foi soterráu na parcela de la familia Dunbar. Los sos restos y los de miembros de la so familia inmediata fueron treslladaos dempués al Campusantu Sleepy Hollow en Concord, Massachusetts.

L'amiga de Thoreau, Ellery Channing, publicó la so primer biografía, Thoreau el poeta-naturalista, en 1873. Channing y otru amigu, Harrison Blake, editaron dellos poemes, ensayos y entraes del so diariu pa la publicación póstuma nos 1890s. Los diarios de Thoreau, qu'él utilizaba de cutiu pa los sos trabayos publicaos pero que permanecieron inéditos en gran parte hasta la so muerte, fueron publicaos per primer vegada en 1906 y ayudaron a construyir la so reputación moderna. Una nueva edición ampliada de los diarios ta en marcha, publicada pola Princeton University Press. Anguaño, Thoreau ye consideráu como unu de los escritores d'Estaos Xuníos más importantes, tantu pola claridá moderna del so estilu en prosa como pola presciencia de les sos opiniones sobre la naturaleza y la política. La so memoria ye honrada pola Sociedá Thoreau internacional y pol Institutu Thoreau en Walden Woods, establecíu en 1998 en Lincoln, Massachusetts.

Obres publicaes

Dalgunos de los sos escritos fueron publicaos póstumamente.

• Aulus Persius Flaccus (1840)
• El Serviciu (1840)
• Una Caminada a Wachusett (1842)
• Paraísu (a ser) Recuperáu (1843)
• The Lanlord (1843)
• Sir Walter Raleigh (1844)
• Heraldu de Llibertá (1844)
• Wendell Phillips Before the Concord Lyceum (1845)
• Reform and the Reformers (1846-8)
• Thomas Carlyle y la so Obra (1847)
• Una Selmana nos Ríos Concord y Merrimac (1849)
• La desobediencia civil (Civil disobedience, 1849)
• Una Escursión a Canadá (1853)
• Esclavitú en Massachusetts (1854)
• Walden (1854)
• Apoloxía del Capitán John Brown (1859)
• Remarks After the Hanging of John Brown (1859)
• Los Últimos Díes de John Brown (1860)
• Caminar (1861)
• Autumnal Tints (1862)
• Wild Apples: The History of the Apple Tree (1862)
• Escursiones (1863)
• Una Vida ensin Principios (1863)
• Night and Moonlight (1863)
• The Highland Light (1864)
• The Maine Woods (1864)
• Cape Cod (1865)
• Early Spring in Massachusetts (1881)
• Summer (1884)
• Winter (1889)
• Autumn (1892)
• Miscellanies (1894)

Influyencia

Les observaciones minucioses y les conclusiones devastadoras de Thoreau hanse engrandecido nel tiempu, aportando a más fuertes que les sos debilidaes. Acontecimientos que nun tán rellacionaos cola so estancia en Walden Pond fueron influyíos por él, el movimientu obreru británicu, la independencia de la India, el movimientu polos derechos civiles, la revolución hippie, el movimientu ambientalista y el movimientu del desiertu. Güei, les pallabres de Thoreau son citaes con sentimientu por lliberales, socialistes, anarquistes, llibertarios y conservadores per igual.

Los escritos políticos de Thoreau tuvieron poco impautu mientres la so vida, yá que "los sos contemporáneos nun lo vieron como un teóricu o como un radical, viéndolo nel so llugar como un naturalista. Inoraron los sos ensayos políticos, incluyendo la desobediencia civil. Los sos llibros (a diferencia de los ensayos) publicaos en vida, Walden y Una Selmana nos Ríos Concord y Merrimac (1849), trataron de la naturaleza, na cual él amó analayar."^[5] Sicasí, los escritos de Thoreau pasaron a influyir en munches figures públiques. Los líderes políticos y reformistes como Mahatma Gandhi, el presidente d'Estaos Xuníos John F. Kennedy, l'activista de los derechos civiles d'Estaos Xuníos Martin Luther King, Jr., William O. Douglas, y l'autor rusu Lev Tolstói dixeron ser fuertemente influyíos pola obra de Thoreau, Particularmente la desobediencia civil, al igual que'l teóricu de la derecha Frank Chodorov, quien dedicó una edición entera del so analís mensual, a una apreciación de Thoreau.^[26]

Thoreau tamién influyó a munchos artistes y autores incluyendo a Edward Abbey, a Willa Cather, a Marcel Proust, a W. B. Yeats, a Sinclair Lewis, a Ernest Hemingway, a Upton Sinclair, a Lewis Mumford, a Alexander Posey, y Gustav Stickley.

Thoreau tamién influyó en naturalistes como John Burroughs, John Muir, E. O. Wilson, Edwin Way Teale, Joseph Wood Krutch, B. F. Skinner, David Brower, y Loren Eiseley, a quien Publishers Weekly llamó "el modernu Thoreau". Por casu, Edward O. Wilson empieza'l so llibru sobre El futuru de la vida (2002) con una carta empobinada a Thoreau.

L'escritor inglés Henry Stephens Salt escribió una biografía de Thoreau en 1890, que popularizó les idees de Thoreau en Gran Bretaña: George Bernard Shaw, Edward Carpenter y Robert Blatchford taben ente los que se convirtieron n'entusiastes de Thoreau como resultáu de la defensa de Salt. Gandhi lleó per primer vegada Walden en 1906 mientres trabayaba como activista de derechos civiles en Johannesburgu, Sudáfrica. Primero lleó La Desobediencia Civil "mientres taba nuna cárcel sudafricana pol crime de protesta nun esforcia contra la discriminación a la población india nel Transvaal." L'ensayu galvanizó a Gandhi, quien escribió y publicó una sinopsis del argumentu de Thoreau, resaltando'l so "lóxica caltriante [ ...] ensin respuesta" y refiriéndose a Thoreau como "unu de los homes más grandes y más morales qu'Estaos Xuníos produció".^[27] Dixo al reporteru d'Estaos Xuníos Webb Miller, "Les idees de [Thoreau] influyéronme enforma y encamenté l'estudiu de Thoreau a tolos mios amigos que me taben ayudando na causa de la Independencia de la India. Porque en realidá tomé'l nome del mio movimientu del ensayu de Thoreau "Sobre'l Deber de la Desobediencia Civil", escritu hai alredor de 80 años".

Thoreau1967stamp

Martin Luther King, Jr. anotó na so autobiografía que'l so primer alcuentru cola idea de la resistencia non violenta foi la llectura de "La desobediencia civil" en 1944 mientres asistía al Morehouse College. Escribió na so autobiografía que yera, "equí, nesta negación a pagar los sos impuestos y la so opción de la cárcel daqué que sofita una llucha que dixebraría'l territoriu de Méxicu de la esclavitú. Fixi'l mio primer contautu cola teoría de la non violencia esteláu pola idea de negame a cooperar con un sistema malinu, trescalóme tantu que volví lleer la obra delles vegaes, convencíu de que la non cooperación col mal ye tantu una obligación moral como la cooperación col bien. Fui más elocuente y apasionáu en faer llegar esta idea que Henry David Thoreau. Como resultáu de los sos escritos y testimoniu personal, somos los herederos d'un legáu de protesta creativa. Les enseñances de Thoreau cobraron vida nel nuesu movimientu polos derechos civiles. Tán más vivos que nunca, yá seya espresáu nuna sentada nos mostradores d'un comedor o nun paséu pola llibertá en Mississippi, una protesta pacífica en Albany, Xeorxa, un boicó d'autobuses en Montgomery, Alabama. Ye consecuencia de la insistencia de Thoreau en que'l mal ten de ser aguantáu y que nengún home moral puede afaese pacientemente a la inxusticia".^[28]

En 1960, una efixe de Thoreau entró nel Panteón de los Héroes Norteamericanos de la Universidá de Nueva York, xunto a George Washington, Benjamin Franklin, Abraham Lincoln, Thomas Edison y Ralph Waldo Emerson.

En 1998, el presidente de los Estaos Xuníos Bill Clinton proponer^[29]como modelu de les meyores práutiques ciudadanes y afirmó la superioridá moral de la desobediencia civil sobre la violencia.

El psicólogu americanu B. F. Skinner escribió que llevaba una copia del Walden de Thoreau con él na so mocedá. Y, en 1945, escribió Walden Two, una utopía ficticia d'unos 1.000 miembros d'una comunidá que viven xuntos inspiraos na vida de Thoreau. Thoreau y los sos compañeros trascendentalistas de Concord fueron una inspiración importante del compositor Charles Ives. El cuartu movimientu de la Sonata de Concord pa pianu (con una parte pa flauta, preséu de Thoreau) ye un cuadru de calter y les pallabres de Thoreau.

L'actor Ron Thompson fixo una semeya dramática de Henry David Thoreau na serie de la televisión de 1976 de la NBC The Rebels.^[30]

Les idees de Thoreau impactaron y resonaron nel movimientu anarquista, con Emma Goldman refiriéndose a él como "el más grande anarquista americanu".^[31] L'anarquismu verde y el anarco-primitivismu en particular llograron inspiración y puntos de vista ecolóxicos de los escritos de Thoreau. John Zerzan incluyó'l testu de Thoreau "Escursiones" (1863) na so escoyeta editada d'obres de la tradición anarco-primitivista titulada Contra la civilización: llectures y reflexones. Amás, Murray Rothbard, fundador del anarcocapitalismu, cuntó que Thoreau foi unu de los "grandes héroes intelectuales" del so movimientu.^[26] Thoreau tamién foi una influencia importante nel naturismu anarquista de finales del sieglu XIX. A nivel global, los conceutos de Thoreau tamién tuvieron importancia dientro de los círculos anarquistes individualistes en Francia, n'España^[32] y en Portugal.

Naturaleza y esistencia humana

La mayoría de los luxos y munches de les llamaes comodidaes de la vida non yá nun son indispensables, sinón tamién torgues positives a la elevación de la humanidá.

Thoreau. Walden.

Thoreau foi unu de los primeros defensores del senderismu recreativu y el piragüismu, del caltenimientu de los recursos naturales en tierres privaes y de la preservación del desiertu como tierra pública. Él mesmu yera un canoeista altamente calificáu. Nathaniel Hawthorne, dempués d'un paséu con él, señaló que "el señor Thoreau remanó la barca tan perfectamente, yá seya con dos palas o con una, que paecía instintivu cola so propia voluntá, y nun riquir nengún esfuerciu físicu pa emponelo".

Nun yera un vexetarianu estrictu, anque dixo que prefería esa dieta y defender como un mediu d'autu-meyoramientu. Escribió en Walden: "La oxeción práutica a la comida animal nel mio casu yera'l so morgazu, y amás, cuando había coyíu y llimpiadura, cocináu y comíu los mios peces, paecíen nun alimentame esencialmente." Yera insignificante ya innecesariu, y costó más de lo qu'aprovechó, un pocu de pan o unes poques pataques haber fechu con menos problemes y suciedá ".

Thoreau nin refugó la civilización nin abrazó dafechu'l desiertu. Sicasí, buscó un terrén entemediu, el reinu pastoral qu'integra la naturaleza y la cultura. La so filosofía esixía qu'él fuera un árbitru didácticu ente'l desiertu nel que tanto se basó y la creciente masa de la humanidá en Norteamérica. Sintió qu'un maestru tenía que tar cerca d'aquellos que precisaben escuchar lo que quería dici-yos. La naturaleza selvaxe qu'esfrutaba yera'l cercanu banzáu o monte, y prefería "un país parcialmente cultiváu". La so idea de tar "lloñe nos rellabicos del desiertu" de Maine yera "percorrer el senderu del madereru y el senderu del indiu", pero tamién xubió a la tierra prístina. Nel ensayu "Henry David Thoreau, filósofu", Roderick Nash escribió, "Thoreau dexó Concord en 1846 pal primeru de trés viaxes al norte de Maine. Les sos mires yeren altes porque él esperaba atopar l'América auténtica, primitiva. Maine afectar de manera bien distinta a la idea del desiertu en Concord: en llugar de salir del monte con una fonda apreciación de les selves, Thoreau sintió un mayor respetu pola civilización y entendió la necesidá del equilibriu.

Al respective de les bébores alcohóliques Thoreau escribió: "Gustaría caltener sobriu siempres ... Creo que l'agua ye la única bébora pa un home sabiu, el vinu nun ye un llicor tan noble".

Política

Thoreau yera fervosu activista contra la esclavitú y sofitó viviegamente'l movimientu abolicionista. Impartió conferencies qu'atacaron la Llei d'Esclavos Fuxitivos, y n'oposición cola opinión popular de la dómina, sofitó al líder de la milicia radical abolicionista John Brown y el so partíu. Dos selmanes dempués de la desafortunada incursión en Harpers Ferry y nes selmanes previes a la execución de Brown, Thoreau pronunció un discursu a los ciudadanos de Concord, Massachusetts, nel que comparó'l gobiernu americanu con Poncio Pilatos y comparó la execución de Brown cola crucifixón de Xesucristu. En Los últimos díes de John Brown, Thoreau describió les pallabres y fechos de John Brown como nobles y un exemplu d'heroísmu.

Thoreau yera un defensor del gobiernu llindáu y del individualismu. Anque esperaba que la humanidá pudiera potencialmente tener, al traviés del autu-meyoramientu, el tipu de gobiernu que "nun gobierna n'absolutu", alloñar de los anarquistes contemporáneos, escribiendo: "Yo nun pido que nun haya un gobiernu, sinón un gobiernu meyor ".^[33]

Thoreau consideró la evolución de la monarquía absoluta a la monarquía llindada pola democracia como "un progresu escontra'l verdaderu respetu pol individuu" y teorizó alrodiu de nueves meyores "escontra la reconocencia y organización de los derechos del home". Faciéndose ecu d'esta creencia, Escribe: "Nunca va haber un Estáu realmente llibre y allumáu hasta que l'Estáu llegue a reconocer al individuu como un poder cimero ya independiente del cual tola so potencia y autoridá derívense y tratar en consecuencia".^[33]

Anque Thoreau creía que la resistencia a l'autoridá exercida inxustamente podía ser tantu violenta (ejemplificada nel so sofitu a John Brown) como non violenta (el so propiu exemplu de resistencia fiscal amosáu en resistencia al Gobiernu Civil), consideraba la non resistencia pacifista como tentación a la pasividá, escribiendo: "Nun seya proclamada la nuesa paz pol ferruñu de les nueses espaes, nin pola nuesa incapacidá de sacales de les sos vainas, sinón que tenga a lo menos tantu trabayu nes sos manes como pa caltener les espaes brillosu y afiláu".

De la mesma manera, la so condena a la guerra mexicanu-norteamericana nun provieno del pacifismu, sinón más bien porque consideraba a Méxicu "invadíu inxustamente y conquistáu por un exércitu estranxeru" como un mediu pa espandir el territoriu de la esclavitú.

Thoreau yera ambivalente escontra la industrialización y el capitalismu. Per un sitiu consideraba al comerciu como "inesperadamente confiáu y serenu, aventureru ya incansable" y espresaba almiración pol so cosmopolitismu asociáu, escribiendo:

Toi enfrescáu y espandíu cuando'l tren de mercancíes taramiéllase más allá de mi, y güelo les tiendes que van espachando'l so golores tol camín de Long Wharf al llagu Champlain, recordándome les partes estranxeres de los petones de coral y los océanos indios y los climes tropicales y la estensión del globu. Siéntome más como un ciudadanu del mundu ante la vista de la fueya de palma que va cubrir a tantes cabeces de Nueva Inglaterra'l próximu branu.

Per otra parte, escribió despectivamente sobre'l sistema industrial:

Nun puedo creer que'l nuesu sistema de fábriques ye la meyor manera pol cual los homes pueden llograr ropa. La condición de los operativos ta volviéndose acaldía más asemeyada a la de los ingleses; Y nun puede almitise, yá que, polo qu'oyí o reparé, l'oxetu principal nun ye que la humanidá tea bien vistida, sinón de xuru que les corporaciones pueden arriquecese.

Thoreau tamién favoreció'l biorregionalismu, la proteición d'animales y árees monteses, el llibre comerciu y la imposición d'impuestos pa escueles y carreteres. Él desaprobaba la subyugación de los nativos americanos, la esclavitú, el utopismu teunolóxicu, el consumismu, el filistinismu, l'entretenimientu de mases y les frívoles aplicaciones de la teunoloxía.^[34]

Referencies

1. Identificador GND: 118622293. Afirmao en: Catalog of the German National Library. Data de consulta: 26 ochobre 2024. Llingua de la obra o nome: alemán.
2. Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 26 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
3. Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 11926580k. Data de consulta: 10 ochobre 2015. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
4. Vixencia de Thoreau, precursor de la desobediencia civil, Luis Matías López, Público (España), 2175/2013
5. «Henry David Thoreau and 'Civil Disobedience' by Wendy McElroy». Consultáu'l 1 de xunu de 2017.
6. «RootsWeb's WorldConnect Project: Ancestors of Mary Ann Gillam and Stephen Old». Consultáu'l 1 de xunu de 2017.
7. «First Student Protest in the United States». Archiváu dende l'orixinal, el 2020-06-14. Consultáu'l 1 de xunu de 2017.
8. «Henry David Thoreau Poems, Biography and Quotes - by American Poems». Consultáu'l 1 de xunu de 2017.
9. «Thoreau Farm | Birthplace of Henry David Thoreau» (inglés). Consultáu'l 1 de xunu de 2017.
10. «The Walden Woods Projects Thoreau Institute» (29 de xineru de 2006). Archiváu dende l'orixinal, el 29 de xineru de 2006. Consultáu'l 1 de xunu de 2017.
11. Lenat, Richard. «Thoreau Chronology». Consultáu'l 1 de xunu de 2017.
12. «Henry David Thoreau». Consultáu'l 1 de xunu de 2017.
13. «The Dial | Walden Woods» (18 d'ochobre de 2015). Archiváu dende l'orixinal, el 18 d'ochobre de 2015. Consultáu'l 1 de xunu de 2017.
14. Salt, Henry Stephens (1890). The Life of Henry David Thoreau (n'inglés). R. Bentley. Consultáu'l 1 de xunu de 2017.
15. «The Thoreau Project...». Consultáu'l 1 de xunu de 2017.
16. «Google Maps». Consultáu'l 1 de xunu de 2017.
17. (en francés) La République Des Livres par Pierre Assouline. La République Des Livres par Pierre Assouline. 26 de xunu de 2017. http://larepubliquedeslivres.com/h-d-thoreau-quest-ce-qui-est-vraiment-necessaire-la-vie/. Consultáu'l 10 de xunetu de 2017. 
18. Lenat, Richard. «The Theory, Practice, and Influence». Consultáu'l 1 de xunu de 2017.
19. Updike, John (25 de xunu de 2004) (n'inglés). A sage for all seasons. The Guardian. ISSN 0261-3077. https://www.theguardian.com/books/2004/jun/26/classics. Consultáu'l 1 de xunu de 2017. 
20. estrella, ernesto (11 de xunetu de 2017) (en castellanu). mosaicu Thoreau: llectures pal presente. EL PAÍS. https://cultura.elpais.com/cultura/2017/07/11/babelia/1499769214_357663.html?por mosaicu. Consultáu'l 12 de xunetu de 2017. 
21. Swing, Capitán. «diariu-1837-1861/ El Diariu (1837-1861) | Capitán Swing» (castellanu). Consultáu'l 12 de xunetu de 2017.
22. «The Walden Woods Project – The Walden Woods Project caltengas the land, literature and legacy of the quintessential American author, philosopher, and naturalist, Henry David Thoreau, to foster an ethic of environmental stewardship and social responsibility.» (inglés). Consultáu'l 1 de xunu de 2017.
23. Critchley, Simon (10 de febreru de 2009). The Book of Dead Philosophers (n'inglés). Knopf Doubleday Publishing Group. ISBN 9780307472632. Consultáu'l 1 de xunu de 2017.
24. Media, American Public. «The Writer's Almanac from American Public Media» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2017-07-08. Consultáu'l 1 de xunu de 2017.
25. (1862) The Atlantic Monthly (n'inglés). Atlantic Monthly Company. Consultáu'l 1 de xunu de 2017.
26. «Confessions of a Right-Wing Lliberal by Murray N. Rothbard». Consultáu'l 1 de xunu de 2017.
27. kanopiadmin (27 d'abril de 2011) (n'inglés). Here, the State Is Nowhere to Be Seen. Mises Institute. https://mises.org/library/here-state-nowhere-be-seen. Consultáu'l 1 de xunu de 2017. 
28. «The Martin Luther King, Jr., Research and Education Institute |» (inglés). Consultáu'l 1 de xunu de 2017.
29. http://www.lavozdelderecho.com/index.php/cultura/personaje/item/327-henry-david-thoreau
30. Ron Thompson as Thoreau in the NBC Bi-Centennial series The Rebels, 11 de payares de 2014, https://www.youtube.com/watch?v=3FdGBFTxkHY, consultáu'l 1 de xunu de 2017 
31. Goldman, Emma; Havel, Hippolyte (1917). Anarchism and Other Essays (n'inglés). Mother Earth Publishing Association. Consultáu'l 1 de xunu de 2017.
32. «Acracia - Un espaciu na rede pal anarquismu (o, meyor dichu, pa los anarquismos), con especial atención pal escepticismu, la crítica, el librepensamiento y la filosofía polo xeneral» (castellanu). Consultáu'l 1 de xunu de 2017.
33. Gross, Davíd M.. «“Resistance to Civil Government” by H.D. Thoreau (“Civil Disobedience”) • TPL» (inglés). Consultáu'l 1 de xunu de 2017.
34. Furtak, Rick Anthony (2017). The Stanford Encyclopedia of Philosophy, Spring 2017, Metaphysics Research Lab, Stanford University. Consultáu'l 1 de xunu de 2017.

Ver tamién

• Anarquismu n'Estaos Xuníos
• Desobediencia civil
• Corrientes antiindustriales

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Henry David Thoreau.

Ye obligatoriu indicar l'idioma de Wikisource.

• Wikiquote tien frases célebres suyes o que faen referencia a Henry David Thoreau.
• Dossier Walden / Thoreau (en catalán y en castellán).
• Desobediencia civil y otros testos. Inclúi los ensayos "Una vida ensin principios", "Caminar", "Un paséu d'iviernu", "Apoloxía del capitán John Brown", "La esclavitú en Massachusetts" y "Carta a H.G.O. Blake", ente otros (en pdf).
• Thoreau. Biografía esencial. Antonio Casado da Rocha.