Juan Griego
 | Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
 Juan Griego | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| |||||
| Alministración | |||||
| País |  Venezuela | ||||
| Estáu federáu | Nueva Esparta | ||||
| Conceyu | Municipio Marcano | ||||
| Tipu d'entidá | ciudá | ||||
| Xeografía | |||||
| Coordenaes | 11°05′00″N 63°58′00″W / 11.0833°N 63.9667°O | ||||
.svg)  Juan Griego Juan Griego (Venezuela) | |||||
| Altitú | 10 m | ||||
| Demografía | |||||
 | |||||
Juan Griego, allugáu a veres d'una badea del nordeste de la islla de Margarita, ye la ciudá y puertu más septentrional de toa Venezuela y capital del conceyu Marcano del estáu Nueva Esparta. El Censu del 2001 rexistró una población de 28.256 habitantes pa esta ciudá.
Historia
[editar | editar la fonte]
Anque nun se toparon rexistros precisos de la fecha de la so fundación, conxetúrase que la ciudá tomó'l so nome de Juan Griego, capitán de barcos español, natural de Sevilla, quien alredor de 1545 atopar en Margarita, y foi unu de los primeros ciudadanos de la islla.
Juan el Griegu, nacíu en Sevilla a principios del sieglu XVI, fíu d'Alfonso ya Inés, yera navegante y crució l'océanu pa "faer l'América". En Margarita, dedicar al prósperu negociu de tresportar Indíxenes cautivos dende la península de Macanao (parte occidental de la islla) hasta Santu Domingu. Esti home ye citáu nun xuiciu de residencia realizáu en 1545, polo que los investigadores suponen que yá nesi añu esistía'l pueblu. Al morrer Griegu, como asocedió con otres poblaciones de Margarita, el restu de los habitantes del pueblu, probablemente por ser él el ciudadanu más prominente del llugar, empezaron a llamalo pol nome del so fundador.
En testos fechaos en 1593, el procurador de la islla al serviciu de la Corona española menta'l puertu de Juan Griego.
La ciudá empezó a cobrar importancia en 1811, primer añu de la Guerra d'Independencia de Venezuela, cuando foi habilitada como puertu y la Xunta Provincial de Margarita empecipió la construcción d'una batería pa protexelo militarmente. Dicha batería recibió'l nome de Llibertá a lo cimero d'una llomba, columbrando a la Badea de La Galera y el pobláu de Juan Griego. El fuerte foi convertíu en cuartel militar pol xeneral realista Pablo Morillo al invadir la islla en 1815.
Juan Griego foi testigu de la gran batalla llibrada'l 16 de payares de 1815 polos patriotes lideraos del Xeneral Juan Bautista Arismendi que ganen a los realistes al mandu del Xeneral Joaquin Urreiztieta.[1]
Por esti puertu entró en Venezuela'l Llibertador Simón Bolívar de regresu d'Haití, en mayu de 1816.
El xeneral Morillo dempués de pacificar la Nueva Granada invade nuevamente la islla de Margarita y toma Juan Griego.
La Batalla del Fuerte, que concluyó cola voladura del fuerte Llibertá y el degüello de los sos defensores na Llaguna de los Mártires el 8 d'agostu de 1817, marca l'entamu de la recuperación del territoriu pol exércitu independentista, el pequeñu pueblu colonial empezó a llevantase de les ruines en que lo dexara l'exércitu del xeneral realista Pablo Morillo. Estos fechos son narraos pol grupu español El Xardín de María nel so cantar "La Badea de Juan Griego".
La importancia del puertu pal suministru de la islla yera tal, qu'en dalgún momentu la estratexa de Morillo pa someter a los patriotes consistiera n'aisllar a la ciudá de la capital, L'Asunción, y el restu de les poblaciones de la islla pa cortar el suministru de bienes que llegaben por Juan Griego.
En 1819, el Congresu de Angostura estableció ellí la Corte de Almirantazgo, que contribuyó enforma a la so recuperación. En 1830, añu en que Venezuela se dixebró de la Gran Colombia, creóse una aduana marítima y el so puertu adquirió prestíu nacional.
En 1844, creóse la Parroquia San Xuan Evanxelista. La so ilesia d'estilu góticu, construyida en 1850 por iniciativa de Fray Nicolás d'Igualdá, ye güei, xunto cola badea, símbolu de la ciudá.
El 17 de xunetu de 1874 el gobiernu nacional decidió treslladar a Pampatar l'Aduana Marítima de Juangriego. Per mediu d'esti Decretu quedó habilitáu'l Puertu de Pampatar pa la importación de namái'l so consumu y p'esportación y cerráu el de Juangriego.
En 1904, el gobiernu de Cipriano Castro camudó l'aduana a Pampatar, nel sur de la islla, colo cual l'actividá comercial de Juan Griego sufrió un fuerte descensu. Amás, na década de los años 20 del sieglu XX, debíu a la puxanza de la esplotación petrolera nel estáu Zulia, nel oeste venezolanu, una nutrida fola de margariteños, especialmente de Juan Griego, abandonó la islla en busca de trabayu pa dirixise a les poblaciones de la mariña, dende Maracaibo, nel estáu Zulia, hasta Tucupita, nel Estáu Delta Amacuro.
Sicasí, l'actividá cultural siguió floriando na pequeña ciudá. En 1932, un grupu de mozos fundó la Sociedá Benefactora de Juan Griego, qu'acoyó por enforma tiempu obres de teatru, recitales de poesía, conciertos y otres manifestaciones artístiques. Surdieron tamién numberoses iniciatives periodístiques.
En 1973, consolidada yá la democracia en Venezuela, la islla de Margarita convertir en puertu llibre, y Juan Griego llueu recuperó'l so llugar como segunda ciudá n'orde d'importancia na actividá comercial y en cuanto al númberu d'habitantes, depués de Porlamar na mariña sur de la islla. Los inversionistas d'orixe árabe que s'establecieron dende esta dómina na ciudá dieron un anováu impulsu a la economía llocal y al restu del estáu.
Economía
[editar | editar la fonte]La principal actividá de la llocalidá ye'l turismu, onde'l valor históricu y cultural xueguen un valor importante. El Bulevard Brión, Cai El Sol, El muelle, fortín de la Galera y l'atapecer na baía son llugares frecuentemente visitaos polos viaxeros.[2]Adicionalmente, nes sos cais principales atópense variaos comercios con productos importaos a precios más baxos debíu al Puertu Llibre, l'actividá gastronómica local viose en puxanza nos restoranes cercanos a los puntos turísticos.[3]
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ Aguirre (2015). Los grandes conflictos sociales y económicos de la nuesa historia : Tomu II (en castellanu). Hamburgo: Tercer Mundo Editor, páx. 364. ISBN 9781507851531.
- ↑ «Juan Griego: llugar d'historia y esparcimientu». Consultáu'l 26 d'abril de 2017.
- ↑ «Juan Griego: La Otra Capital». Consultáu'l 26 d'abril de 2017.
- Arias, Ana Carolina (1995). Juan Griego, un cachu de tierra aforfugáu pola sede. Ínsula 21, 22-23.
- Fondu pal Desenvolvimientu del Estáu Nueva Esparta (1997). Atles Básicu del Estáu Nueva Esparta. Pampatar: Fondene-Gobernación de Nueva Esparta-MARNR.
- Gómez, Ángel Félix (1999). Parchos y retazos de la historia insular. Ínsula 28, 4-6.
- Newton, Jorge (1957). Radiografía de Venezuela. Caracas: Atles.
- Subero, Jesús Manuel (1996). Pespunteo na cronoloxía histórica de Margarita. Pampatar: Fondene.
Ver tamién
[editar | editar la fonte]Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Juan Griego.- Páxina oficial de l'Alcaldía de Marcano.
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q3131511- Multimedia: Juan Griego