Leopoldo Fortunato Galtieri

Leopoldo Fortunato Galtieri
Presidente d'Arxentina

22 avientu 1981 - 18 xunu 1982
← Roberto Eduardo Viola - Alfredo Saint-Jean →
Jefe del Estado Mayor General del Ejército (es) Traducir

29 avientu 1979 - 18 xunu 1982
comandante

1979 -
Vida
Nacimientu Caseros, 15 de xunetu de 1926[1]
Nacionalidá Bandera d'Arxentina Arxentina
Muerte Buenos Aires, 12 de xineru de 2003[1] (76 años)
Sepultura Cementeriu de la Chacarita
Causa de la muerte cáncer de páncrees
infartu de miocardiu
Fíos/es 3
Estudios
Estudios Colexu Militar de la Nación
Instituto del Hemisferio Occidental para la Cooperación en Seguridad (es) Traducir
Llingües falaes castellanu
Oficiu oficial, políticu
Llugares de trabayu Guarnición de Ejército «Rosario» (es) Traducir
Serviciu militar
Cuerpu militar Exércitu Arxentín
Graduación Teniente xeneral
Lluchó en Guerra de les Malvines
Creencies
Relixón Ilesia Católica
Partíu políticu políticu independiente
Cambiar los datos en Wikidata

Leopoldo Fortunato Galtieri (15 de xunetu de 1926, Caseros – 12 de xineru de 2003, Buenos Aires) foi un militar y dictador arxentín qu'algamó la comandancia del Exércitu Arxentín col rangu de Teniente Xeneral.[2][3][4] Presidente de la Nación Arxentina, el décimu segundu de facto ente 1981 y 1982, designáu pol autodenominado Procesu de Reorganización Nacional, que tomara'l poder a encomalo, dende 1976.

N'abril de 1982, a pocos meses d'ocupar la Presidencia, ordenó la recuperación militar de les Islles Malvines en poder de Gran Bretaña -consideraes como territoriu nacional usurpáu per parte de l'Arxentina-, que dio orixe a la Guerra de Malvines. Tres meses dempués foi derrocáu por un golpe internu deriváu de la derrota militar na guerra. En 1985 foi absueltu nel Xuiciu a les Xuntes onde foi acusáu de cometer delitos de lesa humanidá y en 1986 foi condergáu a doce años de prisión y degradación, poles sos aiciones na Guerra de Malvines, pero foi indultáu de dichos delitos en 1989 pol presidente Carlos Menem.[5] En 2002 foi deteníu por ser sospechosu de cometer crímenes de lesa humanidá mientres la última dictadura militar, morriendo en prisión al añu siguiente, antes de ser enxuiciáu.[6]

Historia previa a la Presidencia

[editar | editar la fonte]

Galtieri nació en Caseros, provincia de Buenos Aires, siendo fíu del matrimoniu conformáu por Francisco Rosario Galtieri y Nélida Victoria Castelli. A los 17 años d'edá ingresó al exércitu, egresando del Colexu Militar de la Nación como oficial de l'arma d'inxenieros. Tamién foi egresado de la Escuela de les Amériques. En 1949 casóse con Lucía Noemí Gentili, nacida en Buenos Aires el 13 d'avientu de 1926, fía de Eolo Gentili y Sara Cecchi, y madre de los sos trés fíos: Adriana Sara (n. 1952), Diana (n. 1954), y Carlos Francisco Pío (n. 1957). Tres 25 años de serviciu, Galtieri foi nomáu comandante del cuerpu d'Inxenieros del exércitu en 1975, na mesma promoción que llevó a Jorge Rafael Videla a ocupar la comandancia en xefe del Exércitu Arxentín. Foi un activu promotor del golpe d'estáu en 1976; el so simpatíes llevar a rápidos ascensos, siendo nomáu xeneral de división en 1977 y teniente xeneral el 28 d'avientu de 1979.[7] En 1981 pasó a integrar la xunta militar, xunto con Jorge Isaac Anaya y Basilio Lami Dozo.[8]

En 1981, tres la retirada de Videla de la presidencia y el nomamientu de Roberto Eduardo Viola, Galtieri visitó los Estaos Xuníos en función oficial. L'alministración Reagan, que lo consideraba un "xeneral maxestosu", vía al réxime militar como a una fuercia allegao na llucha contra'l comunismu, recibir cálidamente y apurrió-y información y asistencia de seguridá.[9]

Presidencia

[editar | editar la fonte]
Añu Crecedera
del PIB
1982[10] -3,1%

Siendo partidariu de la llinia dura opuesta a cualquier apertura democrática, Galtieri encabeza la oposición interna a Viola quien termina destituyíu pola nuevu xunta militar que termina nomando finalmente a Galtieri como presidente de la nación.[11]

Les midíes económiques del ministru d'Economía nomáu por Galtieri, el renombráu téunicu civil Roberto Alemann, fueron non menos ortodoxes que les de los sos antecesores. La restricción del gastu públicu, la compresión del circulante, la privatización de bienes estatales y la conxelación de los salarios llevaron a una pergrave depresión económica. La recesión llevó al zarru de numberoses industries (siendo Citroën y La Cantábrica les más destacaes) y a midíes drástiques d'amenorgamientu de personal per parte d'otres.[8]

El descontentu popular, enriáu al traviés de la xunta multipartidaria y les organizaciones sindicales, algamó cotes estremes. Una movilización convocada a finales de marzu por organizaciones polítiques y sindicales sol lema "Paz, Pan y Trabayu" foi reprimida, dexando un muertu y decenes de mancaos.[8]

Guerra de les Malvines

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Guerra de les Malvines
Galtieri na so visita a les islles Malvines el 22 d'abril de 1982, xunto al Xeneral de Brigada Oscar Luis Jofre.

En 1981 la xunta militar, con especial énfasis de l'Armada, decidió que 1982 diba ser l'añu de les islles Malvines, porque'l réxime militar enfrentaba un fuerte descontentu social y económicu. Ente marzu y abril de 1982 hubo cinco manifestaciones contra'l gobiernu militar, trés d'elles entamaes polos familiares de los sumíos y toes reprimíes duramente. La popularidá del gobiernu taba en francu descensu, mientres la inflación crecía y el PIB amenorgar nun 11,45%; el réxime militar se desmoronaba y Galtieri entendió que les Fuercies Armaes nun teníen el suficiente poder pa evitar la transición democrática que yá apaecía nel escenariu políticu.[8]

La recuperación de les islles Malvines foi percibida como un elementu que diba apigurar a la descontenta sociedá arxentina. Dempués de seis años de dictadura, la Xunta Militar precisaba d'una victoria, tres una operación dramático pero necesario pa xunir al país, cola recuperación de les islles Malvines, un naguáu suañu de la sociedá arxentina paecía la manera ideal de llogralo.[8]

Siguiendo'l modelu de l'albortada Operación Soberanía pa la solución del entá pendiente Conflictu del Beagle con Chile, Galtieri dio llugar el 26 de marzu a la Operación Rosario, un plan de desembarcu en Islles Malvines pa enriar nel conflictu bélicu la animosidad popular. El 2 d'abril de 1982 un contingente al mandu del contralmirante Carlos Büsser desembarcó na Islla Soledá, tomaron prisioneru al gobernador británicu de les islles ensin causar baxes enemigues pa evitar una reaición británica nel futuru. El desembarcu y toma de la capital insular, Port Stanley, a la que se rebautizó Puerto Argentino, con trés baxes militares, provocó una fuerte adhesión popular, con manifestaciones públiques de sofitu, la sociedá Arxentina escaeciera a los sumíos, a la depresión causada polos militares y al desastre económicu; yera'l sentimientu Malvines.[8]

La empresa militar, entamada sol supuestu de que la situación xeográfica de les islles fadría imprácticas les aiciones militares de los británicos, llueu tuvo que faer frente a una bien cimera fuercia de l'Armada enemiga. El réxime militar del xeneral Augusto Pinochet en Chile, al que la dictadura arxentina consideraba como l'enemigu númberu 1,[12] apurrió tol sofitu loxísticu necesariu a les tropes britániques, les tropes britániques non solo cuntaben cola ayuda militar y loxística d'Inglaterra tamién tenía una operación secreta col dictador chilenu Augusto Pinochet qu'optaba con collaborar cola ofensiva inglesa. Les tropes arxentines, n'inferioridá loxística y d'intelixencia, ensin sofitu naval y con desaparente sofitu aereu, magar llograr dellos ésitos parciales especialmente n'ataques aéreos llanzaos dende'l continente contra la fuercia naval británica, viéronse llueu nuna posición insostenible.[8]

Sicasí, el réxime caltuvo mientres tola guerra de Malvines un poderosu aparatu propagandísticu pa caltener l'adhesión popular. Los comunicaos oficiales, retresmitíos obligatoriamente por toles emisores de radio y televisión, concentraben l'atención de tol espectru políticu; ferriales adversarios del réxime militar viéronse llevaos pola situación a espresar el so respaldu a l'aición militar. Realizáronse fuertes campañes pa sofitar económica y materialmente a les fuercies armaes esplegaes nes islles[13][14][15] pero la inmensa mayoría d'eses donaciones enxamás llegaron el so destín. El fundimientu, del destructor británicu HMS Sheffield (D80) el 4 de mayu que foi algamáu por un misil Exocet y fundióse una selmana dempués, foi ocasión de celebraciones populares. La información real sobre l'estáu de los combates penerábase curioso pa caltener altes les mires, de tal manera que la ocupación de les islles poles fuercies britániques tres la batalla de Pradería del Gansu la más cruel de les batalles el 29 de mayu caltúvose de callao hasta que'l 14 de xunu el xeneral Mario Benjamín Menéndez, gobernador militar de Malvines, rindió Puerto Argentino a tropes bien cimeres.[8]

La desilusión provocada pola derrota soliviantó les tensiones reprimíes mientres la guerra. Galtieri arrenunció'l 17 de xunu; el cargu foi ocupáu interinamente pol so Ministru d'Interior, el xeneral de división Alfredo Oscar Saint-Jean. Leopoldo Galtieri pasó a retiru'l 18 de xunu y foi nomáu al frente del exércitu'l teniente xeneral Cristino Nicolaides.[16] Darréu, el 17 d'agostu d'esi añu Basilio Lami Dozo pasó a retiru y nomó al brigadier xeneral Augusto Jorge Hughes como nuevu titular de l'aeronáutica.[17] Finalmente la xunta terminar d'anovar cuando l'almirante Rubén Oscar Franco reemplazó a Jorge Anaya al mandu de la armada'l 1 d'ochobre de 1982.[18]

Gabinete de ministros

[editar | editar la fonte]
 Estandarte Presidencial
Ministerios de la Dictadura de
Leopoldo Fortunato Galtieri
Titular Periodu
Ministeriu del Interior Alfredo Oscar Saint Jean 22 d'avientu de 1981 – 1 de xunetu de 1982
Ministeriu de Rellaciones Esteriores y Cultu Nicanor Costa Méndez 22 d'avientu de 1981 – 1 de xunetu de 1982
Ministerio d'Economía Roberto Alemann 22 d'avientu de 1981 – 1 de xunetu de 1982
Ministeriu d'Educación Cayetano Licciardo 22 d'avientu de 1981 – 1 de xunetu de 1982
Ministerio d'Obres y Servicios Públicos Sergio Martini 22 d'avientu de 1981 – 1 de xunetu de 1982
Ministeriu d'Aición Social Carlos Lacoste 22 d'avientu de 1981 – 1 de xunetu de 1982
Ministeriu de Salú Pública y Mediu Ambiente Horacio Rodríguez Castells 22 d'avientu de 1981 – 1 de xunetu de 1982
Ministeriu de Defensa Amadeo Frúgoli 22 d'avientu de 1981 – 1 de xunetu de 1982
Ministeriu de Xusticia Lucas Jaime Lennon 22 d'avientu de 1981 – 1 de xunetu de 1982
Ministeriu de Trabayu Julio César Porcile 22 d'avientu de 1981 – 1 de xunetu de 1982

Causes xudiciales

[editar | editar la fonte]

Mientres la presidencia de Raúl Alfonsín, Galtieri foi xulgáu en 1985, xunto colos demás líderes militares, polos crímenes cometíos mientres la dictadura nel denomináu Xuiciu a les Xuntes, nel que resultó absueltu.

En 1986 foi xulgáu pola so actuación na Guerra de Malvines, onde se-y atopó culpable de neglixencia y otres faltes como responsable de la guerra de Malvines en mayu de 1986, polo que foi sentenciáu a doce años de prisión y degradáu. Una corte d'apelación en fueru "civil" refrendó'l fallu en 1988, perdiendo'l grau militar. Cumplió cinco años de prisión hasta ser indultáu y restituyíu el so grau militar pol entós presidente Carlos Menem en 1990, nesa causa y la de terrorismu d'estáu, nuna decisión que causó muncho discutiniu.[19]

En marzu de 1997 el Xulgáu Númberu cinco de l'Audiencia Nacional española decretó la orde de prisión provisional incondicional polos delitos d'asesinatu, desapaición forzosa y xenocidiu, en contra de Galtieri; cursando una orde de captura internacional y una solicitú d'estradición. Na resolución señálase, amás, que nun fuera xulgáu con anterioridá por dichos crímenes.[20]

En xunetu de 2002 el xuez Claudio Bonadío ordenó'l so procesamientu y arrestu domiciliariu como prisión preventiva al reabrir les causes nes que taba arreyáu sobre la desapaición de menores y otros crímenes de lesa humanidá mientres el periodu del so serviciu al frente del Segundu Cuerpu d'Exércitu.

Muerte

[editar | editar la fonte]

La so deteriorada salú, por causa del so alcoholismu crónico, y avanzada edá dexáron-y siguir na so casa hasta que foi internáu con cuenta d'añu por entueyos derivaes d'un cáncer del páncrees. El 12 de xineru de 2003 morrió por causa de un paru cardiaco.[21]

Ver tamién

[editar | editar la fonte]


Predecesor:
Roberto Eduardo Viola

Comandante en Xefe del Exércitu Arxentín


1979 – 1982

Socesor:
Cristino Nicolaides

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 Afirmao en: Find a Grave. Identificador Find a Grave: 7076024. Apaez como: Leopoldo Fortunato Galtieri. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.
  2. ↑ Caltuvo'l rangu hasta la so muerte, nun foi destituído
  3. ↑ Caltuvo'l rangu hasta la so muerte, nun foi destituído
  4. ↑ «Apaez nun actu del Exércitu Arxentín en 2002, afírmase que caltién el so rangu».
  5. ↑ Decretu 1005/89.
  6. ↑ «reximientu-de-granaderos-a-caballu Galtieri quedó deteníu nel Reximientu de Granaderos a caballu». La Nación (11 de xunetu de 2002).
  7. ↑ Fuimos Toos, páx. 145, por Juan Bautista Yofre, publicáu en Buenos Aires, Arxentina, en 2009, Editorial Suramericana.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 8,6 8,7 1982 por Juan Bautista Yofre, 2011, Ediciones Suramericana, ISBN 9500737086, 9789500737081
  9. ↑ "El Genearal Maxestosu ta Grave", nota de Páxina/12
  10. ↑ https://www.datosmacro.com/pib/argentina?anio=1982
  11. ↑ http://www.urgente24.com/197303-leopoldo-galtieri
  12. ↑ Ver §718, incisu a) del Informe Rattenbach Archiváu 2007-09-28 en Wayback Machine
  13. ↑ http://encuentro.gob.ar/programes/serie/8176/2349
  14. ↑ http://www.mdzol.com/nota/373532-el fraude-a-la esperanza-y-el fondu-patriotico-que-remano-amadeo-frugoli/
  15. ↑ http://www.lanacion.com.ar/1471876-trenta-ano-atras-se-emitian-les-24-hores-por-malvinas
  16. ↑ «Retiru de Galtieri, llegada de Nicolaides». Archiváu dende l'orixinal, el 2011-02-26.
  17. ↑ «Retiru de Lami Dozo; Llegada de Hughes». Archiváu dende l'orixinal, el 2015-06-10.
  18. ↑ Retiru de Anaya
  19. ↑ so-estáu-ye-bien-grave Galtieri ta internáu y el so estáu ye bien grave (ver seición "Deldes Xudiciales")
  20. ↑ [1]
  21. ↑ «Finó Leopoldo Fortunato Galtieri». Archiváu dende l'orixinal, el 2019-01-10.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]

Ye obligatoriu indicar l'idioma de Wikisource.