Luigi Einaudi (24 de marzu de 1874, Carrù (es) – 30 d'ochobre de 1961, Roma) foi un políticu lliberal italianu, el segundu presidente de la República italiana, dende 1948 hasta 1955 y gobernador del Bancu d'Italia, dende 1945 hasta 1948.
Llicenciáu en Derechu, impartió clases d'Economía y Finances nes universidaes de Pisa, Turín y na Universidá Bocconi de Milán.
Foi nomáu senador vitaliciu en 1919. Amosóse contrariu al fascismu dende 1924 y en 1935 emitió, nel Senáu, un votu contrariu a l'aprobación de la invasión d'Etiopía. El 25 de xunetu de 1943 foi designáu rector de la universidá de Turín pero esi mesmu añu tuvo que exiliase en Suiza.
Rematada la II Guerra Mundial, Einaudi foi nomáu gobernador del Bancu d'Italia, cargu qu'ocupó dende 1945 a 1948, y ocupó los cargos de vicepresidente del conseyu de ministros y de ministru de finances nel cuartu gobiernu d'Alcide De Gasperi (1947-1948).
Foi'l primer Presidente de la República italiana electu conforme al procedimientu establecíu na Constitución que fuera aprobada meses antes, Luigi Einaudi ocupó la presidencia dende 1948 hasta 1955.
El so nietu ye'l famosu pianista Ludovico Einaudi.
Predecesor: Enrico De Nicola |
Presidente de la República Italiana 1948 - 1955 |
Socesor: Giovanni Gronchi |