One Direction (embrivío davezu como 1D) ye una boy band británica-irlandesa formada en 2010 en Londres, Reinu Xuníu, con motivu del programa The X Factor. Mientres la tresmisión del concursu, el quintetu, compuestu entós daquella por Harry Styles, Liam Payne, Zayn Malik, Niall Horan y Louis Tomlinson, foi apadrináu por Simon Cowell. La so formación diose depués de que los cinco integrantes fixeren les sos audiciones y fueren espulsaos de la competición. Tres esto, Nicole Scherzinger, una de les xueces, suxerió que los cinco formaren parte d'un grupu, al que finalmente llamaron One Direction.[1] El grupu finalmente quedó nel tercer llugar del concursu, pero sicasí, Cowell pagó un contratu discográficu con Syco Music pol que pudieren llanzar un discu.[1][2][3]
Nel segundu semestre del 2011, llanzaron el so primer cenciellu, «What Makes You Beautiful», que llogró debutar nel númberu unu de les principales llistes del Reinu Xuníu ya Irlanda.[4] Poro, recibieron dellos reconocimientos, como un Premiu Brit al meyor cenciellu británicu y trés MTV Video Music Awards al meyor artista nuevu, meyor videu pop y videu más dignu de compartir.[5][6] El so álbum debú, Up All Night, llogró debutar na posición númberu unu del Billboard 200 y convirtió a One Direction nel primer grupu británicu qu'algama'l númberu unu col so primer discu na hestoria de la llista.[7] Pa promocionar Up All Night, One Direction embarcóse nel Up All Night Tour, col que dieron estremaos conciertos n'Europa, Oceanía y América. Nel 2012, el so ésitu caltúvose col llanzamientu de Take Me Home, el so segundu álbum. Al igual que'l so predecesor, debutó nel primer puestu del Billboard 200 y fixo a One Direction el primer grupu masculín y segundu en xeneral que llogra algamar dichu puestu colos sos dos primeros discos, darrera de Danity Kane.[8] Tamién llogró'l númberu unu nel Reinu Xuníu, polo que ye'l so primer discu que lo llogra.[4] El primer cenciellu, «Live While We're Young», tuvo una receición comercial superior a la de «What Makes You Beautiful», yá que s'asitió ente los diez más vendíos na mayoría de les llistes musicales, más concretamente, en Nueva Zelanda convirtióse nel primer númberu unu del quintetu.[9]
Más tarde, en 2013, llanzaron el so tercer álbum Midnight Memories, que se convirtió nel más vendíu d'esi añu, con cuasi cinco millones d'unidaes vendíes.[10] D'esti discu, escoyéronse los cenciellos «Best Song Ever», «Story of My Life», «Midnight Memories» y «You and I», que entraron en delles llistes de tol mundu.[11] La xira correspondiente del discu, Where We Are Tour, convirtióse nuna de les más esitoses de la hestoria, con una recaldación de cuasi 300 millones de dólares y una asistencia de tres millones y mediu de persones.[12] El so cuartu álbum, Four, incluyó los cenciellos «Steal My Girl» y «Night Changes». Anguaño One Direction alcuéntrase promocionando dichu álbum col so On The Road Again Tour. En marzu de 2015, en plena xira, Zayn Malik anunció la so marcha de One Direction, mientres el restu del grupu siguiría alantre cola xira y la grabación del so quintu álbum.[13]
«Curiosamente, cuando se fueron, tuvi un mal sentimientu, pensando que seique nun tendríamos d'habelos perdío y ende foi cuando vieno la idea de que pudieren trabayar como un grupu. El momentu nel qu'ellos tuvieron ellí pela primer vegada xuntos, foi un sentimientu estrañu. Paecíen como un grupu entós daquella [...] Taba esmolecíu por si cinco selmanes yeren abondo, pero volvieron cinco selmanes dempués, y taben absolutamente sensacionales [...] Cuando vinieron a la mio casa n'España y cantaron, tres más o menos una millonésima de segundu traté de caltener una cara seria p'añadir un poco de drama al programa. Recuerdo sentame al llau de la moza cola que taba trabayando conmigo. Nel momentu en que fuéronse saltamos de la siella y diximos "¡estos mozos son increíbles!". A cencielles tener. Teníen enfotu. Yeren risonderos. Tou lo alcordaron ellos mesmos. Paecíen un grupu d'amigos, con daqué de mieu tamién».
El 11 de setiembre de 2011, llanzaron a mercáu el so primer senciellu que los catapultaría a la fama, «What Makes You Beautiful».[18] Rápido, algamó'l númberu unu nes llistes del Reinu Xuníu, Irlanda y Méxicu con ventes récor.[19][20][21] Amás, recibió múltiples discos de platín per parte de dellos organismos certificadores, como l'ARIA, la CRIA, RIAA y la RIANZ.[22][23][24][25] Coles mesmes, llogró reconocencies pola so popularidá, videu y mensaxe, como un premiu Brit, un Teen Choice Award y trés MTV Video Music Awards.[5][26][6] Pa setiembre del 2012, yá vendiera siete millones de copies mundialmente.[27] Meses dempués de la publicación de «What Makes Beautiful», llanzóse «Gotta Be You», segundu senciellu del grupu. Esti nun tuvo mayor ésitu comercial, yá que solo allugóse nos trés meyores llugares de les llistes del Reinu Xuníu ya Irlanda, y estos fueron los sos únicos ingresos mundialmente.[4][28] Finalmente, llanzaron el so discu debú Up All Night ente finales de 2011 y entamos de 2012. Algamó'l númberu unu nes principales llistes d'Australia, Canadá, Irlanda, Italia, Méxicu y Nueva Zelanda.[29] Sicasí, Talk That Talk de la cantante Rihanna evitó que pudieren llogralo nel Reinu Xuníu, país de formación del quintetu.[30] Per otru llau, nos Estaos Xuníos tamién debutó nel primer llugar de la Billboard 200 con 176.000 copies vendíes mientres la so primer selmana, lo que convirtió a One Direction nel primer grupu británicu que llogra algamar dichu puestu na hestoria de la llista.[1]
Pa siguir promocionándolo, llanzaron «One Thing» como'l tercer senciellu. Anque nun tuvo enforma ésitu, ye un de los cantares más populares del grupu.[31] A finales de 2011, empecipiaron la so primer xira mundial, el Up All Night Tour, pa siguir promocionando'l discu y amás llanzaron «More than This», el postreru senciellu.
A principios de 2012, la banda afirmó que'l so segundu álbum d'estudiu yá taba en desenvolvimientu. Niall Horan dixo que: «Queremos traer un nuevu álbum cada añu o añu y mediu».[32] Mientres los meses siguientes, siguieron col Up All Night Live Tour hasta xunu que la xira acabó nos Estaos Xuníos. Arriendes de esto, llanzaron el so primer DVD, Up All Night: The Live Tour.Este algamó'l númberu unu en ventes de dellos países, y pa xunu de 2012 vendiera más d'un millón de copies.[33] En rematando la xira, empezaron a grabar cantares en Estocolmu, Suecia.[34] Nos meses siguientes, dellos artistes como McFly y Ed Sheeran aseguraron que trabayaren nel nuevu material.[35][36] Depués, el 3 d'abril, Simon Cowell esplicó al periódicu The Independent que s'atopaba buscando a los «meyores compositores y productores» pal nuevu álbum del quintetu, ente estos Max Martin y RedOne, quien trabayaron con artistes como Britney Spears y Lady Gaga.[37]
Selmanes dempués, Harry Styles declaró al diariu The Sun que: «Siempres tamos escribiendo na carretera, los hoteles y los aeropuertos. Nun queremos que la nuesa música suene como un home de 40 años en el so oficina que la escribió y dar por que la grabáramos».[38] N'agostu, cantaron «What Makes You Beautiful» nel zarru de les Olimpiaes de Londres 2012.[39] Dempués, el 23 del mesmu mes, la banda publicó un videu na so canal oficial de YouTube diciendo que'l llanzamientu del so siguiente álbum taba previstu pa noviembre d'esi añu.[40] Nel mesmu videu, tamién dixeron que'l primer senciellu del discu sería «Live While We're Young» y que taría disponible por preventa en iTunes esa mesma nueche.[41][42] A poques hores de tar disponible por preventa, algamó la primer posición nes tiendes de iTunes de cuarenta países, ente los que s'atopen Australia, Brasil, España, Francia, Italia y Méxicu, lo que la convirtió nel cantar que más rápido se vendió d'esa forma na hestoria.[43] El so llanzamientu radial taba previstu pal 24 de setiembre, pero por cuenta de que'l cantar foi penerada na web, la banda adelantrar cuatro díes.[44] El cantar llogró reseñes positives y negatives per parte de los críticos musicales. Dalgunos comentaron que ye «irresistible» y que'l so estribillu ye «esplosivu», ente qu'otros dixeron que'l so entamu ye similar al de «Should I Stay or Should I Go» de The Clash.[45][46][47][48] Nel so llanzamientu oficial, algamó'l númberu unu n'Irlanda y Nueva Zelanda.[49][50] Cinco díes más tarde, Louis Tomlinson anunció vía Twitter que se titularía Take Me Home.[51] A otru día, nuna entrevista cola estación de radio KIIS-FM, Horan esplicó que'l discu llamábase asina porque «nun hai llugar como'l llar».[52]
El 15 d'ochobre de 2012, Louis Tomlinson confirmó vía Twitter que'l segundu senciellu de Take Me Home sería «Little Things», y que'l so videu yá taba siendo filmado.[53] El so llanzamientu radial diose'l 29 d'ochobre de 2012.[54] El cantar recibió comentarios positivos y negativos per parte de los críticos musicales. Dalgunos dixeron que suena más como un cantar d'Ed Sheeran que del quintetu, ente qu'otros dixeron que ye «formosa» y «duce».[55][56][57][58] La tema cuntó con una bona receición comercial en parte d'Europa y Oceanía. Nel Reinu Xuníu debutó nel númberu unu del UK Singles Chart, lo que lo fixo'l primer númberu unu del quintetu nel territoriu desque «What Makes You Beautiful» algamara dichu puestu en setiembre del 2011.[59][60] Per otra parte, en Nueva Zelanda ya Irlanda llegó al segundu puestu, ente que n'Australia al nueve.[61][62][63] Tanto la edición estándar como la edición anuariu fueron llanzaes ente'l 9 y el 13 de payares de 2012 al traviés de la tienda dixital iTunes.[64]Sony llanzó dambes ediciones n'Alemaña,[65][66]Australia,[67][68]Austria,[69][70]España,[71][72][73][74]Bélxica,[75][76]Finlandia,[77][78]Francia,[79][80]Irlanda,[81][82]Luxemburgu,[83][84]Méxicu,[85][86]Noruega,[87][88][89][90]Nueva Zelanda,[91][92] los Países Baxos, Suecia y Suiza el 9 de payares. El mesmu día, Niall Horan confirmó que'l tercer senciellu sería «Kiss You» y que se llanzaría'l 16 de payares.[93] A diferencia de los dos previos, este tuvo una mala receición comercial. Nos Estaos Xuníos llegó hasta'l puestu sesenta y cinco, y tamién se convirtió na peor posición de dalgún senciellu del quintetu nel Billboard Hot 100. En Canadá asocedió daqué similar, yá que algamó'l puestu trenta del Canadian Hot 100.
La xira encargada de promocionar Take Me Home alredor del mundu ye'l Take Me Home Tour, qu'empezó'l 23 de febreru de 2013 en The O2 Arena de Londres, Reinu Xuníu.[94] Tamién se va estender per otros países europeos como Alemaña, Bélxica, Dinamarca, España, Irlanda, Italia, Noruega, los Países Baxos, Suecia y Suiza.[95] Coles mesmes, va pasar per Canadá, los Estaos Xuníos y Méxicu.[96][97] Teníase previstu que cerrara con delles presentaciones n'Australia y Nueva Zelanda, pero'l 19 de xineru de 2013, Niall Horan dixo qu'habría dos feches para Xapón los díes 2 y 3 de payares d'esi añu.[98][99] Cuntó con un ésitu comercial instantáneu. A les poques hores de tar disponible les entraes, los seis feches pa The O2 Arena de Londres escosar en tan solo una hora xunto colos cuatro pa Dublín, lo que, d'últimes, fixo un total de 300 mil boleto vendíos nel primer día. Por cuenta de esto, amestáronse dos feches más pa Londres.[100] Los dos conciertos programaos pa Méxicu tamién s'escosaron rápido.[101][102] L'ésitu de la xira foi igual de grande n'Oceanía, yá que nun solu día vendiéronse aproximao 190 mil boleto pa les distintes feches del continente, lo que provocó ingresos cimeros a $15 millones. Por esto, amestáronse más espectáculos pa Sydney y Melbourne, yá que los yá vixentes escosárense na folada de ventes.[103]
El 13 de payares dieron un conciertu pal programa matutín Today Show nel Rockefeller Center de Nueva York con un ensame de 15.000 persones, una de les mayores asistencies rexistraes.[104] En dicho concierto, cantaron su sencillo debut «What Makes You Beautiful» y los tres primeros sencillos de Take Me Home; «Live While We're Young», «Little Things» y «Kiss You».[105][106] Nuna entrevista col mesmu programa, anunciaron que tendríen la so propia película, que taba programada pa llanzase'l 30 d'agostu de 2013 con Morgan Spurlock como direutor. El filme centrar nel Take Me Home Tour.[107] El 16 de payares, asistieron al eventu Children In Need 2012 p'ayudar a recaldar fondos y asina brindar sofitu a los neños marxinaos. El quintetu abrió'l show cantando «Live While We're Young». Dempués, retomaron l'escenariu ya interpretaron «Little Things».[108][109]
El 19 de payares, presentaron «Little Things» nel Royal Variety Performance pa la Familia Real Británica.[110] Dos díes más tarde, viaxaron a Alemaña pa cantar «Live While We're Young» nos Premios Bambi y recibir el so gallardón al meyor artista pop internacional.[111] El 30 de payares y el día posterior, realizaron dos conciertos na Mohegan Sun Arena d'Uncasville, Connecticut, onde presentaron un total de dieciocho tarrezas, ente estos, los trés primeros senciellos de Take Me Home y adicionalmente «C'mon C'mon». Les entraes pa dambos espectáculos vender na so totalidá.[112] El 3 d'avientu dieron un conciertu igual nel Madison Square Garden de la ciudá de Nueva York que tamién vendió toles sos entraes.[113][114]
El 17 de xineru de 2013, One Direction viaxó a la ciudá de Tokiu, Xapón, pa empezar les grabaciones del so filme los dos díes posteriores.[115][116] El 18, fueron al programa Music Station pa ser entrevistaos. Ellí, cuntaron la so esperiencia nel país, yá que yera la so primer vegada nél, y amás cantaron «Live While We're Young».[117][118] A otru día, realizaron una rueda de prensa. Na ronda d'entrugues d'esta, Niall Horan anunció que One Direction volvería a Xapón el 2 y 3 de payares de 2013 pa dar dos conciertos nel Makuhari Messe de Tokiu.[119][120][121][122] Terminada la rueda de prensa, cantaron un total de cinco pistes nun eventu realizáu por ellos llamáu Team 1D Japan Party, que cuntó cola asistencia d'aproximao 20.000 persones.[123] El primer cantar interpretáu foi un adelantu de «One Way or Another (Teenage Kicks)», una versión fecha por ellos col fin de sofitar a la fundación Comic Relief. Amás, parte d'esta presentación va pertenecer a la so película.[124] Depués, cantaron «What Makes You Beautiful», siguida de «Live While We're Young», «Little Things» y «Kiss You».[125][126] Poco dempués, el 26 de xineru, viaxaron a Cannes, Francia, pa presentar el tercer senciellu del álbum y recibir el premiu al dúu o grupu internacional del añu.[127] Tres la so interpretación, los siguidores franceses del grupu realizaron una conmoción nes distintes redes sociales, polo que'l quintetu recibió amás el premiu al meyor momentu dixital.[128][129][130][131] Delles selmanes más tarde, el 8 de febreru, el programa matutín de noticies Daybreak estrenó un adelantu del filme del quintetu onde pudieron vese pequeñes escenes d'ellos prestándose, narrando les sos anécdotes detrás de les cámares y trabayando nes sos presentaciones.[132][133][134][135]
El 20 febreru, asistieron a los Brit Awards y recibieron la reconocencia al artista británicu más esitosu mundialmente, por toles sos ventes llograes nel 2012.[136] En marzu, revelaron que la so primer película llamaríase This is Us. Coles mesmes, dieron a conocer la mayoría de los sos estrenos, que van dende'l 29 d'agostu de 2013 hasta'l 3 de xineru de 2014.[137] El 16 de mayu, anunciaron una tercer xira pal 2014, que percorrería per primer vegada la mayor parte de Llatinoamérica. Esta lleva por nome Where We Are Stadium Tour, y según One Direction, sería más grande que'l Up All Night Tour y el Take Me Home Tour.[138] Pa promocionar la so película, llanzaron el 22 de xunetu'l so novenu senciellu, «Best Song Ever».[139]
El 27 d'abril de 2014, confirmóse que One Direction taben trabayando nel so cuartu álbum d'estudiu.[140]Good Charlotte informó de collaborar con Payne y Tomlinson pa escribir cantares.[141] Payne afirmó que l'álbum sería "afiláu" y el grupu escribiera la mayor parte de los cantares.[142] El 21 de xunetu, One Direction anunció que llueu s'estrenaría la so segunda película de conciertu: Where We Are - The Concert Filme, que documenta los conciertos del 28 y 29 de xunetu de 2014 que tuvieron llugar nel estadiu de San Siro mientres el Where We Are Tour.[143][144] Tamién anunciaron que saldría un llibru autobiográficu "Where We Are" con fecha pal 25 de setiembre de 2014.[145]
El 8 de setiembre, de One Direction anunció'l so cuartu álbum d'estudiu que se titula Four, que se va estrenar el 17 de payares de 2014. Como parte del anunciu, un de los cantares del álbum, "Fireproof", foi llanzáu pa la so descarga gratuita mientres 24 hores na so páxina oficial.[146][147][148] El 14 de setiembre anunció'l primer senciellu oficial del álbum, "Steal My Girl", que sería llanzáu'l 29 de setiembre.[149] El videu musical foi llanzáu'l 24 d'ochobre. El 28 d'ochobre, informar de qu'otru videu musical de One Direction taba na producción, lo que suxer qu'otru senciellu sería llanzáu.[150][151][152] La pista foi llanzada'l 14 de payares, tres díes antes del llanzamientu del álbum.[153] Four foi puestu en llibertá'l 17 de payares, superando'l Billboard 200 y el UK Album Chart, una vegada más.[154][155]
El 22 de payares, informóse que'l mánager del tour Paul Higgins, quien tuvo col grupu dende la so formación, dixebrar de la banda.[156] Nun Reportaxe pa E! News publicáu'l 4 d'avientu, Styles y Tomlinson, fueron llistaos como la tercera "rellación" más reblogueada en Tumblr dientro del añu, Styles y Horan ocupen el novenu allugamientu, y Payne y Malik la decimoquinta.[157][158] La banda confirmó nos Premios de la Música de la BBC que, tres l'ésitu de Four, que teníen esperances de siguir pa dir "a dalgún otru sitiu" nel so quintu álbum.[159]
Delles informaciones apunten a que One Direction va dixebrase temporalmente en 2016 por que los sos miembros centrar nos sos proyeutos en solitariu.[160]
Robert Copsey de Digital Spy describió al álbum como una coleición de pop rock con estribillos matadores",[161] ente que New York Times considerar "llenu de pop con rock modulado, allegre y dacuando llistu." Jason Lipshutz de Billboard cuntó que l'álbum demuestra una orixinalidá nel soníu que yera "necesariu pa la revitalización del movimientu boyband", comparando les sos "harmoníes pop" con bandes como NSYNC, Backstreet Boys y 98 Degrees. Cantares como «One Thing» y «What Makes You Beautiful» foi particularmente señalaes polos sos xéneros de power pop y pop rock, polos sos guitar riffs "powerhouse" y estribillos "con fuercia".[162][163] Vocalmente, en temes de conciertu, Erica Futterman de Rolling Stone, afirmó que les sos presentaciones acústiques amuesen "l'habilidá de Horan en tocar la guitarra, como tamién les voces almirables en direuto de One Direction. Nun hubo necesidá d'esmolecese en playback, una realización prestosa nel show pop." Cameron Adams de Herald Sun cuntó que One Direction contién "voces pop fuertes",[164] Melody Lau de National Post escribió un comentariu similar, "Ye fácil perdese na atraición inherente de los sos peñaos y l'estilu de bien bon gustu, pero ente'l mediu de tolos berros de moces adolescentes son chicos que de verdá pueden cantar y, nun grau certeru, pueden entretener." Chris Richards de The Washington Post, ellaboró, "Foi difícil imaxinar un futuru Justin Timberlake, Ricky Martin o Bobby Brown remaneciendo del paquete. Nenguna voz resaltó."[165] Jane Stevenson del sitiu Canoe escribió, "Pa lo que realmente non me preparar foi que toos pueden cantar de verdá nun conciertu." Mike Wass de Idolator, comentando un conciertu de 2012 en Sydney, sintió l'esfuerciu sorprendente cumplíu por One Direction, del cantar «Use Somebody» por Kings of Leon, demostró que One Direction ye "más" capaz d'evolucionar el so soníu nel futuru.[166]
Neil McCormick del periódicu de Reinu Xuníu, The Daily Telegraph publicó un artículu sobre la naturaleza del ésitu de One Direction en Norteamérica. Tomando nota de que «realmente pueden cantar. Bandes britániques pasaes siempres tuvieron una debilidá». Tamién notó que los estauxunidenses dexaren un buecu nel mercáu qu'indica que'l grupu pasó a primer planu de Justin Bieber pa demostrar qu'inda había un llugar pa los mozos bien vistíos, sanos, de clase media y amigos del pop: Y amás, ¿qué meyor cinco chicos llindos qu'unu?».[167]Yahoo News publicó un artículu, que según la ferramienta pa pallabres clave de Google, 3,35 millones de persones tán buscando a One Direction cada mes.[168] Ensin cuntar que la so cuenta verificada en Twitter atropó dos millones de siguidores a partir de febreru de 2012, y de magar, la cuenta gana un permediu de 24.000 siguidores per día.[169] El grupo ha sido etiquedado a menudo como «la nueva invasión británica».[170][171][172][173][174]
Niall Horan, comentó sobre One Direction como boy band: «La xente piensa que ye una banda de mozos como toes y que por eso tamos vistíos toos iguales. Somos solu mozos nuna banda. Tamos tratando de faer daqué distintu de lo que la xente piensa que ye la típica clase de boy band, faciendo distintos tipos de música y más que nada, siendo nós mesmos.»[175]
La primer autobiografía de One Direction, One Direction: Forever Young (Our Official X Factor Story) foi llanzada'l 17 de febreru del 2011.[176] Ésta foi publicada por HarperCollins; y contién información personal, fotografíes inédites y escenes tres bambalinas, tantu de The X Factor y X Factor Live Tour, según les cuentes escrites de tolos miembros de la banda.[177] El llibru algamó'l primer puestu na llista de los más vendíos de Sunday Times.[178]One Direction: The Official Annual 2012 foi publicáu'l primeru de setiembre de 2011, conteniendo entevistes esclusives, noticies del momentu d'ellos, más información y fotografíes nunca antes vistes de la banda.[179] El 15 de setiembre de 2011, One Direction llanzó Dare to Dream: Life as One Direction.[180] Al igual que los anteriores, contién fotografíes esclusives dientro y fuera de los shows, xunto con momentos prindaos privaos. Dare to Dream tamién foi númberu unu na llista de los más vendíos de Sunday Times.[181]
El grupu llanzó One Direction 2012 Calendar, el 31 d'ochobre de 2011.[182] El 15 d'avientu de 2011, Amazon.com reveló que One Direction asitió primero nos más vendíos calendarios de tolos tiempos superando a los calendarios de Cheryl Cole y JLS de 2011.
One Direction volvióse'l nuevu embaxador pa Pokémon Black and White n'abril de 2011. Ellos protagonizaron un anunciu de televisión, participaron d'eventos especiales y conocieron a fans.[183] Amás, la banda llanzó ediciones llindaes de celulares Nokia C2-02 y Nokia C3-00. Éstos inclúin conteníos esclusivos como wallpapres, ringtones, y videos detrás de les cámares de la banda.[184]
↑«Chart Track Archive 2» (inglés). GFK Chart Track (17 de payares de 2011). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-10-07. Consultáu'l 16 de setiembre de 2012.
↑«Big Announcement!» (inglés). One Direction (23 d'agostu de 2012). Archiváu dende l'orixinal, el 30 de payares de 2015. Consultáu'l 23 d'agostu de 2012.
↑«Take Me Home (AL) S» (inglés). iTunes (9 de payares de 2012). Consultáu'l 10 de payares de 2012.
↑«Take Me Home (AL) D» (inglés). iTunes (9 de payares de 2012). Consultáu'l 10 de payares de 2012.
↑«Take Me Home (AU) S» (inglés). iTunes (9 de payares de 2012). Consultáu'l 10 de payares de 2012.
↑«Take Me Home (AU) D» (inglés). iTunes (9 de payares de 2012). Consultáu'l 10 de payares de 2012.
↑«Take Me Home (AT) S» (inglés). iTunes (9 de payares de 2012). Consultáu'l 10 de payares de 2012.
↑«Take Me Home (AT) D» (inglés). iTunes (9 de payares de 2012). Consultáu'l 10 de payares de 2012.
↑«Take Me Home (BE) S» (inglés). iTunes (9 de payares de 2012). Consultáu'l 10 de payares de 2012.
↑«Take Me Home (BE) D» (inglés). iTunes (9 de payares de 2012). Consultáu'l 10 de payares de 2012.
↑«Take Me Home (FI) S» (inglés). iTunes (9 de payares de 2012). Consultáu'l 10 de payares de 2012.
↑«Take Me Home (FI) D» (inglés). iTunes (9 de payares de 2012). Consultáu'l 10 de payares de 2012.
↑«Take Me Home (FR) S» (francés). iTunes (9 de payares de 2012). Consultáu'l 14 de payares de 2012.
↑«Take Me Home (FR) D» (francés). iTunes (9 de payares de 2012). Consultáu'l 14 de payares de 2012.
↑«Take Me Home (IE) S» (inglés). iTunes (9 de payares de 2012). Consultáu'l 10 de payares de 2012.
↑«Take Me Home (IE) D» (inglés). iTunes (9 de payares de 2012). Consultáu'l 10 de payares de 2012.
↑«Take Me Home (LU) S» (inglés). iTunes (9 de payares de 2012). Consultáu'l 10 de payares de 2012.
↑«Take Me Home (LU) D» (inglés). iTunes (9 de payares de 2012). Consultáu'l 10 de payares de 2012.
↑«Take Me Home (MX) S». iTunes (9 de payares de 2012). Consultáu'l 14 de payares de 2012.
↑«Take Me Home (MX) D». iTunes (9 de payares de 2012). Consultáu'l 14 de payares de 2012.
↑«Take Me Home (NO) S» (inglés). iTunes (9 de payares de 2012). Archiváu dende l'orixinal, el 30 de payares de 2015. Consultáu'l 10 de payares de 2012.
↑«Take Me Home (NO) D» (inglés). iTunes (9 de payares de 2012). Consultáu'l 10 de payares de 2012.
↑«Take Me Home (NZ) S» (inglés). iTunes (9 de payares de 2012). Consultáu'l 10 de payares de 2012.
↑«Take Me Home (NZ) D» (inglés). iTunes (9 de payares de 2012). Consultáu'l 10 de payares de 2012.
↑«Take Me Home (NL) S» (inglés). iTunes (9 de payares de 2012). Consultáu'l 10 de payares de 2012.
↑«Take Me Home (NL) D» (inglés). iTunes (9 de payares de 2012). Consultáu'l 10 de payares de 2012.
↑«Take Me Home (SE) S» (inglés). iTunes (9 de payares de 2012). Consultáu'l 10 de payares de 2012.
↑«Take Me Home (SE) D» (inglés). iTunes (9 de payares de 2012). Consultáu'l 10 de payares de 2012.
↑«Take Me Home (CH) S» (inglés). iTunes (9 de payares de 2012). Consultáu'l 10 de payares de 2012.
↑«Take Me Home (CH) D» (inglés). iTunes (9 de payares de 2012). Consultáu'l 10 de payares de 2012.
↑Nao Machida (22 de xineru de 2013). «ワン・ダイレクション初来日レポート» (xaponés). MTV Japan. Archiváu dende l'orixinal, el 2013-09-21. Consultáu'l 22 de xineru de 2013.
↑«Dancing On Ice, ITV1» (inglés). OneDirectionMusic.com (5 de febreru de 2012). Archiváu dende l'orixinal, el 30 de payares de 2015. Consultáu'l 15 d'abril de 2012.