El famosu arquiteutu nació en Xénova, Italia, en 1937, nel senu d'una familia de constructores. Renzo Piano frecuentó la Facultá d'Arquiteutura en Florencia (1959 a 1960) y en Milán, graduándose del Politéunicu de Milán en 1964; los sos trabayos iniciales fueron con estructures esperimentales llixeres; trabayó col so padre y el so hermanu na sociedá familiar. De mozu, repasó unu a unu los edificios de Le Corbusier.[15]
Depués, aprendió proyeutos con Franco Albini y, de siguío, mientres cinco años (1965-1970), con Louis Kahn y Z.S. Makowsky. Esta ye la so etapa formativa. Nunca se desvenceyó de la so ciudá natal, Xénova (remocicó'l so metro y el so puertu).
Trabayó estrechamente col arquiteutu Richard Rogers dende 1971 hasta 1977; y ente los sos proyeutos conxuntos figura'l famosu Centre Georges Pompidou nel corazón de París (1977). Ye un edificiu que tuvo un ésitu de públicu decisivu pal espardimientu del so nome, de cuenta que-y encargaron remocicar lo darréu dau la gastadura esperimentada pol usu multitudinariu d'esi edificiu mientres venti años; foi reabiertu en 2000. Fixo amás edificios axuntos.
Piano trabayó de siguío col inxenieru Peter Rice, ente 1977 y 1981, sol nome "L'Atelier Piano and Rice".
Pero darréu, en 1981, fundó'l "Renzo Piano Building Workshop" (RPBW), qu'anguaño da trabayu a 150 emplegaos nes sos distintes sedes de París, Xénova y Nueva York. Precisamente Punta Nave, de Xénova, onde tien el so gran estudiu italianu, ye una obra so importante (1991); ye un edificiu que baxa por peñascu siguiendo les terraces de la llomba Volpies, escontra'l mar, mui cerca de la so ciudá d'orixe, y ta invadíu por plantes y cañes. Como diz Piano: "Al trabayar equí llógrase un recogimiento especial, amestáu a la sensación de contautu cola naturaleza, el clima y les estaciones; toos ellos son elementos inmateriales que l'arquiteutura prindó".[16]
Una obra bien llamativa, en parte d'inxeniería, foi l'Aeropuertu Internacional de Kansai, Osaka, concluyida en Xapón en 1994. Construyir sobre una plataforma o islla artificial; esti edificiu y les sos pistes tán xuníos a tierra con miles de pilotes que soporten les conexones terrestres a prueba de maremotos; topar a dos hores de tren de Tokiu.
En Suiza, fixo'l Muséu de la Fundación Beyeler, en Basilea (1999), según el Centru Paul Klee, Berna (2005). Y, n'Alemaña, la so intervención global nel enantes balera Potsdamer Platz de Berlín, destaca nel edificiu Daimler-Benz (2000).
Piano dio clases nes universidaes de Columbia y de Pennsylvania, na Escuela d'Arquiteutura d'Oslu, na Politéunica de Londres según na Escuela d'arquiteutura d'esta mesma ciudá.
Aspiro a una dignidá idéntica a la del arquiteutu del sieglu XVI, en tanto diseñador: l'arquiteutu como 'machinatore' qu'inventa y proyeuta hasta los preseos pa faer lo que concibe.
Renzo Piano, Obres y proyeutos, 1971-1989, Gustavo Gili, 1990, p. 239