Sabá H. Sueyro

Sabá H. Sueyro
Vicepresidente d'Arxentina

7 xunu 1943 - 15 ochobre 1943
Vida
Nacimientu La Paz, 10 d'agostu de 1889
Nacionalidá Bandera d'Arxentina Arxentina
Muerte Buenos Aires, 17 de xunetu de 1943 (53 años)
Estudios
Estudios Escuela Naval Militar (Argentina) (es) Traducir
Llingües falaes castellanu
Oficiu militar, políticu
Serviciu militar
Cuerpu militar Armada Argentina (es) Traducir
Graduación contralmirante
Cambiar los datos en Wikidata

Sabá H. Sueyro (10 d'agostu de 1889, La Paz – 17 de xunetu de 1943, Buenos Aires) foi un militar arxentín perteneciente a l'Armada (Marina), onde algamó'l grau de contralmirante. Desempeñóse como vicepresidente de facto nel gobiernu del presidente Pedro Pablo Ramírez, mientres la llamada Revolución del 43 que derrocó al presidente Ramón Castillo. Finó a los pocos meses d'asumir.

Biografía

[editar | editar la fonte]

El 19 d'agostu de 1941 Sabá Sueyro foi designáu xunto al Xeneral Eduardo T. Lapez pa encabezar una misión diplomática conocida como misión Lapez-Sueyro pa llograr ayuda militar norteamericana. La misión llegó a Washington n'avientu pocos díes dempués del ataque de Xapón a Pearl Harbor que camudó fondamente les rellaciones ente Arxentina y Estaos Xuníos. La misión terminó con un fuerte desalcuerdu que marcó l'entamu de la tensión ente dambos países mientres los siguientes años.[1]

A principios de la década del 40, Sabá H. Sueyro integraba un grupu de conspiradores conducíu pol Xeneral Arturo Rawson, conocíu como «los xenerales del Jousten» debíu al restaurant-hotel allugáu en Corrientes y 25 de Mayu onde s'axuntaben. El grupu taba integráu tamién por militares qu'ocuparíen altos cargos nel gobiernu surdíu del golpe: el Xeneral Diego I. Mason (agricultura) y el contralmirante Benito Sueyro (marina), el so hermanu. Tamién formaba parte del grupu, como operador civil, el dirixente Ernesto Sammartino (UCR), quién foi convocáu por Rawson depués del golpe pa entamar el gabinete pero cuando llegó a la Casa Rosada, nel desorde de la revolución, naide avisó-y a Rawson de la so presencia na sala d'espera, polo que depués d'esperar un tiempu prudencial retirar a la so casa.[2]

Depués del golpe foi designáu Vicepresidente, pero finó pocos meses dempués, n'ochobre de 1943. Foi reemplazáu nel cargu pol Xeneral Edelmiro Julián Farrel.

Bibliografía

[editar | editar la fonte]
  • Ferrero, Roberto A. (1976). Del fraude a la soberanía popular. Buenos Aires: La Bastilla.
  • Potash, Robert A. (1981). L'exércitu y la política na Arxentina; 1928-1945. Buenos Aires:Suramericana.
  • Troncoso, Oscar A. (1976). «La revolución del 4 de xunu de 1943», Historia integral arxentina; El peronismu nel poder. Buenos Aires: Centro Editor d'América Llatina.

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ La misión Lapez-Sueyro (avientu de 1941-abril de 1942), Andrés Cisneros y Carlos Escudé (dir), CARI, 2000
  2. ↑ Potash, 275-276 y 279

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]


Predecesor:
Robustiano Patrón Patrón Costas pro tempore 		Vicepresidente d'Arxentina de facto
4 de xunu de 1943 – 15 d'ochobre de 1943 		Socesor:
Edelmiro Farrell de facto