Sijoté-Alín

Sijoté-Alín central
Patrimoniu de la Humanidá — UNESCO
Llugar  Rusia
Criterios Natural: x
Referencia 766
Inscripción 2001 (XXV Sesión)
Área Europa y América del Norte
Cambiar los datos en Wikidata
Sijoté-Alín ye'l llar del tigre siberianu (Panthera tigris altaica), el mayor felín del mundu.
Los últimos lleopardos del Amur en llibertá viven nesti territoriu.

Sijoté-Alín (en rusu: Сихотэ-Алинь) ye una cordal nel krai de Primorie y el krai de Jabárovsk, Rusia, que s'estiende aproximao por 900 km escontra'l nordés dende'l puertu rusu nel Pacíficu de Vladivostok. La mayor elevación correspuende al Monte Anik (1.933 msnm).

El Sijoté-Alín entiende una de les más estraordinaries zones templaes del mundu. Especies típiques de la taiga tales como'l renu y el osu pardu coesisten con especies tropicales como'l tigre siberianu, el lleopardu del Amur y el osu tibetanu.

El gran abellugu de vida natural del Sijoté-Alín foi creáu pa caltener el so inusual vida selvaxe. En 1978, la Unesco inscribió Sijoté-Alín como Reserva de la Biosfera.[1] Nel 2001, convertir en Patrimoniu de la Humanidá, citando la Unesco la so importancia pa la sobrevivencia d'especies amenaciaes como'l tigre siberianu. Dos son los elementos d'esti llugar natural, Patrimoniu de la Humanidá:[2]

Códigu Nome Llugar Coordenaes Superficie
766-001 Reserva natural de Sijoté-Alín Distritu de Ternei 45°20′N 136°10′E / 45.333°N 136.167°E / 45.333; 136.167 401428 ha
766-002 Reserva Zoolóxica de Goralij Zona costera del Mar del Xapón, N. de Ternei 45°20′N 136°50′E / 45.333°N 136.833°E / 45.333; 136.833 4749 ha


Ente 1910 y 1920, el Sijoté-Alín foi extensivamente esploráu por Vladímir Arséniev (1872–1930) quien describió la so aventura en dellos llibros, especialmente Dersu Uzala (1923), qu'en 1975 foi lleváu al cine por Akira Kurosawa, consiguiendo un Oscar.

Nel añu 1947 una agua de meteoritos producir na zona dando llugar al meteoritu de Sijoté-Alín.

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ «Biosphere Reserve Information SIKHOTE-ALIN» (inglés). Unesco. Consultáu'l 10 d'abril de 2015.
  2. ↑ «Central Sikhote-Alin». UNESCO Culture Sector. Consultáu'l 10 d'abril de 2015.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]