Simone Veil

Nun confundir cola filósofa francesa Simone Weil.

Simone Veil
21. Sillón 13 de la Academia Francesa ^(es) 20 payares 2008 - 30 xunu 2017 ← Pierre Messmer - Maurizio Serra → Miembro del Consejo Constitucional de Francia ^(es) marzu 1998 - marzu 2007 ← Jean Cabannes - Renaud Denoix de Saint Marc → Ministerio de Asuntos Sociales, Salud y Derechos de las Mujeres de Francia ^(es) 29 marzu 1993 - 18 mayu 1995 ← Bernard Kouchner - Élisabeth Hubert → eurodiputada 25 xunetu 1989 - 30 marzu 1993 Distritu: Francia ^(es) Eleiciones: eleiciones al Parllamentu Européu de 1989 eurodiputada 24 xunetu 1984 - 24 xunetu 1989 Distritu: Francia ^(es) Eleiciones: eleiciones al Parllamentu Européu de 1984 eurodiputada 17 xunetu 1979 - 30 marzu 1993 ← ensin valor - Jean-Marie Vanlerenberghe → 12. presidente del Parllamentu Européu 17 xunetu 1979 - 19 xineru 1982 ← Emilio Colombo - Piet Dankert → eurodiputada 17 xunetu 1979 - 23 xunetu 1984 Distritu: Francia ^(es) Eleiciones: eleiciones al Parllamentu Européu de 1979 Ministerio de Asuntos Sociales, Salud y Derechos de las Mujeres de Francia ^(es) 27 mayu 1974 - 4 xunetu 1979 ← Michel Poniatowski - Michel Poniatowski → secretaria xeneral 1970 - 1974 ← Jacques Patin - Paul Fouret →
Vida
Nacimientu	Niza[1], 13 de xunetu de 1927[2]
Nacionalidá	Francia Bélxica
Llingua materna	francés
Muerte	París[3], 30 de xunu de 2017[4] (89 años)
Sepultura	Panteón de París ^(es) [5]
Familia
Padre	André Jacob
Madre	Yvonne Steinmetz
Casada con	Antoine Veil
Fíos/es	Jean Veil Pierre-François Veil Claude-Nicolas Veil
Hermanos/es	Denise Vernay Madeleine Jacob Jean Jacob
Estudios
Estudios	Institutu d'Estudios Políticos de París Facultad de Derecho de París ^(es)
Nivel d'estudios	llicenciatura
Llingües falaes	francés[6]
Oficiu
Oficiu	política, maxistrada, abogada, autora, xueza
Llugares de trabayu	Estrasburgu y Bruxeles
Premios	ver Doctorado honorario de la Universidad Libre de Bruselas European Civil Rights Prize of the Sinti and Roma Gran Oficial de la Orde de les Tres Estrelles Gran Cruz de la Orde del Infante Don Enrique [7] doctor honoris causa pola Universidá Nacional Autónoma de Méxicu Premiu Norte-Sur honorary doctor of Brandeis University Caballeru de la Orde Nacional del Méritu Dama Comandante de la Orde del Imperiu británicu doctor honoris causa por la Universidad de Princeton  (1975) [8] Premiu Monismanien  (1977) doctor honoris causa pola Universidá Bar Ilán  (1979) [9] doctor honoris causa pola universidá hebrea de Xerusalén  (1980) [10] Doctor honoris causa por la Universidad de Edimburgo  (1980) Premiu Carlomagno  (28 mayu 1981) [11] Ciudadana honoraria de Bruselas  (26 mayu 1982) [12] Premiu Princesa d'Asturies de Cooperación Internacional  (2005) [13] doctor honoris causa pola Vrije Universiteit Brussel  (2007) [14] Gran Oficial de la Lexón d'Honor  (2009) [15] Premio Heinrich Heine  (2010) [16] Coudenhove-Kalergi Plaque  (2010) Schiller Prize of Marbach  (2011) [17] clase de oro de la medalla de honor de Salud y Asuntos Sociales  (2012) Gran Cruz de la Lexón d'Honor  (13 xunetu 2012) [18]
Miembru de	Academia Francesa
Creencies
Partíu políticu	Unión para la Democracia Francesa ^(es)
IMDb	nm1770887

Simone Veil (13 de xunetu de 1927, Niza – 30 de xunu de 2017, París)^[20] foi abogada y política francesa, sobreviviente del Holocaustu. Al frente del Ministeriu de Sanidá nel gobiernu de Valéry Giscard d'Estaing, promulgó la llei llamada llei Veil pola que se despenalizó el albuertu en Francia. Foi la primer muyer en presidir el Parllamentu Européu d'Estrasburgu dende 1979 hasta 1982. Ocupó dellos cargos ministeriales nel gobiernu d'Édouard Balladur, y de 1998 a 2007 foi miembru del Conseyu Constitucional de Francia.

Biografía

Nació'l 13 de xunetu de 1927 en Niza, Alpes Marítimos, col nome de Simone Annie Jacob, fía d'un arquiteutu xudíu. En marzu de 1944 foi deportada, xunto a la so familia, al campu de concentración nazi d'Auschwitz, onde permaneció hasta la so lliberación el 27 de xineru de 1945. Ella y los sos dos hermanes, Milou y Denise (una resistente que foi deportada a Ravensbrück), fueron los únicos sobrevivientes de la so familia. La so madre morrió de tifus n'Auschwitz, y el so hermanu y padre fueron asesinaos en Lituania.

Consiguiendo'l Bachiller en 1943, antes de ser deportada, estudió derechu y ciencies polítiques. Asina conoció al so home, Antoine Veil, col que se casó'l 26 d'ochobre de 1946, y tuvo trés fíos.

Nel 2005 conmemoróse'l 60 aniversariu de la lliberación del campu de concentración nazi d'Auschwitz-Birkenau, nesti actu Veil realizó un discursu d'homenaxe a les víctimes y de denuncia de los horrores de la guerra. Yera la primer vegada que volvía dempués de la so lliberación. Aquel mesmu añu foi gallardoniada col Premiu Príncipe d'Asturies de Cooperación Internacional por la defensa de la llibertá, la dignidá de la persona, de los derechos humanos, la xusticia, la solidaridá y el papel de la muyer na sociedá moderna. En 2008 ganó'l Premiu Carlos V, dau pola Fundación Academia Europea de Yuste n'honor a «los sos reconocíos méritos na llucha pola meyora de la igualdá de les muyeres».

Un añu dempués de la so muerte entra a formar parte de les persones pernomaes de Francia que fuelguen nel Panteón.^[21]

Vida política

Ente 1974 y 1979 foi ministra de Salú, Seguridá Social y Familia nos gobiernos de los primeros ministros Jacques Chirac y Raymond Barre. Nesti cargu aprobó lleis polémiques como l'accesu a los anticonceutivos en 1974 y la llegalización del albuertu en 1975.

En 1979 foi escoyida presidenta del Parllamentu Européu dempués de que tuvieren llugar les primeres eleiciones por sufraxu universal al Parllamentu Européu.^[22] Caltuvo esti cargu hasta 1982.^[23]

En 1981 foi gallardoniada col Premiu Internacional Carlomagno en favor de la Xunión Europea.

Dempués de munchos años al serviciu del Parllamentu Européu, en 1993 volvió a la política francesa al ser nomada ministra de Sanidá y d'Asuntos Sociales mientres el mandatu del primer ministru Édouard Balladur, cargu nel que siguió hasta 1995. En 1998 foi nomada miembru del Conseyu Constitucional de Francia, cargu qu'ostentó hasta 2007, llende establecida pa ocupar el mesmu.

El derechu a la interrupción voluntaria del embaranzu

Artículu principal: Albuertu en Francia

Simone Veil en 1993.

Simone Veil foi conocida internacionalmente pola llei promulgada dende'l so ministeriu en 1975 que dexó la despenalización del albuertu en Francia. De magar, los sos allugamientos y declaraciones son siguíes tantu por partidarios como detractores de les polítiques de regulación del albuertu.

Ente estos postreros, destaquen les posiciones próximes a la Ilesia católica y de los sos medios de comunicación allegaes como l'axencia de noticies Zenit, declarada siguidora de la so Doctrina Social^[24] que recoyía nun artículu del 19 de xunu de 2007 les crítiques de Veil a la supuesta práutica d'albuertos illegales nuna clínica de Barcelona, denunciada por un reportaxe de la cadena France 2, en muyeres provenientes d'otros países d'Europa.^[25]

Veil non solo foi criticada pola Ilesia católica, sinón tamién por notables del cultu xudaicu. Asina s'espresó en 2005 el rabín Yehuda Levin, voceru de la Unión de los Rabinos Ortodoxos (compuesta por más de mil rabinos) de los Estaos Xuníos y Canadá: «El 27 de xineru de 2005, los responsables del gobiernu y los sobrevivientes de los campos de concentración del mundu enteru van axuntar nel sitiu del tristemente célebre campu de concentración d'Auschwitz pa conmemorar el 60º aniversariu de la so lliberación. Ta previstu que la señora Simone Veil, exministra de Salú en Francia, que foi una prisionera xudía en Auschwitz, va falar en dicha xunta. La señora Veil ye bien conocida por haber lleváu a cabu la llegalización del albuertu en Francia. Poro, ella ye una de les principales responsables d'una destrucción en cursu de la vida humana qu'entepasa por enforma a la de los nazis. Pola so actividá a favor del albuertu actuó de manera diametralmente opuesta a los principios del xudaísmu. En vista de lo anterior, ye totalmente desaveniente que la señora Veil fale mientres la conmemoración de la lliberación d'Auschwitz, y alzamos una enérxica protesta al respeutu».^[26]

Predecesor: Emilio Colombo

Presidenta del Parllamentu Européu 1979-1982

Socesor: Piet Dankert

Premios y reconocencies

• En 1981 Premiu Carlomagno.^[27]
• En 2005, Premiu Príncipe d'Asturies de Cooperación Internacional.^[28][29]
• En 2008, Premiu Carlos V^[30][31]
• En 2011 la escampada frente al edificiu principal del Parllamentu Européu en Bruxeles pasa a llamase Agora Simone Veil.^[32]
• En 2018, un añu dempués del so fallecimientu, ingresa con tolos honores nel Panteón, cripta onde fuelguen les persones más pernomaes de Francia. Veil ye la cuarta muyer que llogra esa distinción.^[33][34][35]

Ver tamién

• Albuertu en Francia
• Llei Veil
• Llei Neuwirth
• Margaret Sanger

Referencies

1. Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 13 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
2. Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 27 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
3. Afirmao en: catálogu de la Biblioteca Nacional Checa. Identificador NKCR AUT: jn20000701885. Data de consulta: 29 xineru 2023.
4. «Simone Veil est décédée à 89 ans» (30 xunu 2017). Consultáu'l 30 xunu 2017.
5. URL de la referencia: https://www.touteleurope.eu/histoire/entree-de-simone-veil-au-pantheon-h.
6. Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 11927825h. Data de consulta: 10 ochobre 2015. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
7. «Ordens Honoríficas Portuguesas».
8. «From Governor Belcher to President Clinton: Honorary Degreesat Princeton» (4 xunu 1996).
9. «Honorary Doctorate Recipients». Universidad Bar Ilán.
10. URL de la referencia: http://www3.huji.ac.il/htbin/hon_doc/doc_search.pl?search. Data de consulta: 6 marzu 2017.
11. Tienes d'especificar urlarchivu = y fechaarchivu = al usar {{cita web}}.«Die Karlspreisträgerin 1981 Simone Veil» (alemán). Consultáu'l 14 avientu 2014.
12. URL de la referencia: https://datastore.brussels/web/data/dataset/ereburgers2/dataset-viewer-resource. Data de consulta: 1r avientu 2021.
13. URL de la referencia: http://www.fpa.es/es/premios-princesa-de-asturias/premiados/2005-simone-veil.html?especifica=0.
14. URL de la referencia: https://cavavub.be/nl/eredoctoraten.
15. «Décret du 31 décembre 2008 portant élévation et nomination aux dignités de grand'croix et de grand officier» (1r xineru 2009).
16. «Heine-Preis für Simone Veil» (2 xunetu 2010).
17. URL de la referencia: https://www.schillerstadt-marbach.de/index.php?id=270. Data de consulta: 2 xunetu 2017.
18. NOR: PREX1228023D.
19. «Academia Francesa». Consultáu'l 2 xunu 2022.
20. Muerre Simone Veil, impulsora del derechu al albuertu en Francia y sobreviviente del Holocaustu. El País. http://internacional.elpais.com/internacional/2017/06/30/actualidad/1498812986_572455.html. Consultáu'l 30 de xunu de 2017. 
21. Francia homenaxa a Simone Veil nun entierru nel Panteón con tolos honores. La Vanguardia. https://www.lavanguardia.com/internacional/20180701/45549116199/simone-veil-panteon-homenaxe-francia.html. Consultáu'l 2018-07-02. 
22. (en castellanu) Simone Veil: primer presidenta electa del Parllamentu. Archiváu dende l'orixinal el 2018-07-02. https://web.archive.org/web/20180702122013/https://www.europarltv.europa.eu/es/programme/others/simone-veil-first-president-of-the-elected-parliament. Consultáu'l 2018-07-02. 
23. «Simone VEIL | Historial de les llexislatures | Eurodiputaos | Parllamentu Européu» (castellanu). Consultáu'l 2018-07-02.
24. ¿Que ye Zenit?
25. zenit.org, 19/6/2007, «La exministra qu'introdució l'albuertu en Francia camuda d'opinión.»
26. Levin, Yehuda (23 de xineru de 2005). «Carta abierta» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2011-11-23. Consultáu'l 7 de mayu de 2018.
27. «Biography» (inglés). Consultáu'l 2018-07-02.
28. (en castellanu) Simone Veil - Premiaos - Premiu Princesa d'Asturies - Fundación Princesa d'Asturies. Fundación Princesa d'Asturies. https://www.fpa.es/es/premiu-princesa-de-asturias/premiados/2005-simone-veil.html?especifica=0. Consultáu'l 2018-07-02. 
29. 20Minuto (en castellanu). Simone Veil, premiu Príncipe Asturies Cooperación Internacional. 20minutos.es - Últimes Noticies. https://www.20minutos.es/noticia/26501/0/ESPANA/PREMIU/COOPERACION/. Consultáu'l 2018-07-02. 
30. (en castellanu) Simone Veil. FUNDACIÓN YUSTE. http://www.fundacionyuste.org/project/premiáu-8/. Consultáu'l 2018-07-02. 
31. (en castellanu) Simone Veil, gallardoniada col Premiu Européu Carlos V de 2008. https://www.publico.es/actualidad/simone-veil-gallardoniada-premio-europeo.html. Consultáu'l 2018-07-02. 
32. «Simone Veil: una muyer que foi la primera n'enforma». Consultáu'l 2018-07-02.
33. (en castellanu) honores-en-el-panteon-de-francia/ Simone Veil entra con tolos honores nel Panteón de Francia | Tribuna Feminista. Tribuna Feminista. 2018-07-01. https://tribunafeminista.elplural.com/2018/07/simone-veil-entra-con-todos-los honores-en-el-panteon-de-francia/. Consultáu'l 2018-07-02. 
34. Bassets, Marc (2018-07-01) (en castellanu). Simone Veil, sobreviviente d'Auschwitz, feminista y europeísta, ingresa nel Panteón. El País. ISSN 1134-6582. https://elpais.com/internacional/2018/07/01/actualidad/1530435141_608461.html. Consultáu'l 2018-07-02. 
35. (en castellanu) La europeísta Simone Veil xube a los cielos de los héroes de Francia. ELMUNDO. https://www.elmundo.es/internacional/2018/07/02/5b38ffc146163fc0068b45b7.html. Consultáu'l 2018-07-02. 

Enllaces esternos

• Reseña biográfica en Fundación Príncipe d'Asturies, Premiu Príncipe d'Asturies de Cooperación Internacional 2005.