Wernher Magnus Maximilian Freiherr von Braun (23 de marzu de 1912, Wyrzysk – 16 de xunu de 1977, Alexandria) foi un inxenieru mecánicu y aeroespacial alemán, nacionalizáu d'Estaos Xuníos en 1955[14] col fin de ser integráu na NASA. Ta consideráu como unu de los más importantes diseñadores de cohetes del sieglu XX,[15] y foi'l xefe de diseñu del cohete V-2,[14] según del cohete Saturn V, que llevó al home a la Lluna.[15]
Von Braun ye un personaxe bien revesosu, que dedicó la so vida al desenvolvimientu de los cohetes pa la conquista del espaciu, anque tuviera qu'ufiertalos como armes pal so desenvolvimientu, cosa que duldó en faer, como comentó a los sos allegaos nos sos últimos años.[16] Estes declaraciones pueden trate nuna entrevista d'Ernst Stuhlinger pa un documental sobre Wernher.
El so padre foi'l barón Magnus Maximilian von Braun, un noble alemán, y la so madre la baronesa Emmy von Quirstorp. Dende pequeñu, Von Braun namorar de les posibilidaes de la esploración espacial al traviés de les noveles de Jules Verne y H. G. Wells, y tamién al traviés de trabayos científicos de Hermann Oberth, que'l so estudiu clásicu Die Rakete zu dean Planetenräumen (Al espaciu en cohete) afaló a Von Braun a estudiar cálculu y trigonometría pa entender la física de la cohetería.[15]
El día de la so confirmación na ilesia luterana, la so madre, aficionada a l'astronomía, regaló-y un telescopiu. Rápido, escosó la capacidá del telescopiu y convenció a dellos compañeros del colexu por que lu ayudar a construyir un observatoriu astronómicu con pieces d'un coche vieyu.
Nos sos años d'adolescente, Von Braun, interesáu nos vuelos espaciales, xunir a la sociedá de cohetes alemana Verein für Raumschiffahrt (VfR) en 1929. En 1932 graduar n'inxeniería mecánica nel Institutu Politéunicu de Berlín, y dos años más tarde llogró'l so Doctoráu en Física pola Universidá de Berlín.
Na so busca por desenvolver grandes cohetes, se enroló nel exércitu alemán pa desenvolver misiles balísticos antes de la llegada d'Adolf Hitler al poder en 1933, y foi darréu adscritu a les SS en 1940. Como yá dixo la so mano derecha (Ernst Stuhlinger) nuna entrevista, a Von Braun costó-y aceptar la ufierta de enrolarse nes SS. Mientres realizaba'l so trabayu pal exércitu, Von Braun llogró un doctoráu n'inxeniería aeroespacial el 27 de xunetu de 1934.[15]
El 3 d'ochobre de 1942 llanzábase'l A2, el primer cohete modernu, dotáu d'un mecanismu de guía automática. Nunos minutos alloñar a una distancia de 190 km del puntu de llanzamientu,[ensin referencies] hasta que se-y acabó'l combustible, algamando un altor máximu de 3,5 km.[17]
Col empiezu de la Segunda Guerra Mundial, l'altu mandu alemán encargó-y el diseñu d'un cohete cargáu d'esplosivos col fin d'atacar territoriu enemigu. L'equipu d'inxenieros de Von Braun trabayaba nun llaboratoriu secretu en Peenemünde, na mariña báltica, onde diseñó los modelos A3 y A4. Hitler, entusiasmáu polos ésitos llograos, ordenó la producción masiva del A4 col nome de "Vergeltungswaffe 2" (arma de represalia número 2) o a cencielles V2, destináu a atacar Londres y el suelu inglés. Pa la producción d'estes armes, Von Braun emplegó a trabayadores forzaos, prisioneros de los campos de concentración, y nes factoríes morrieron más trabayadores esclavos, envalórense unos 20 000, que les persones que mataron les mesmes bombes,[18]Von Braun almitió visitar la planta de Mittelwerk, polo que yera dafechu consciente de los fechos; munchos trabayadores esclavos tamién morrieron nun bombardéu posterior en Peenemünde.
La primer vegada que s'emplegó un misil V2 con oxetivos militares foi en setiembre de 1944:[15] a partir del 8 de setiembre de 1944, les fuercies alemanes llanzaron V2 contra les ciudaes de los Aliaos, especialmente Amberes (Bélxica) y Londres (Inglaterra). La ventaya principal de los V2 yera qu'impactaben ensin dar señales d'alarma (al volar a velocidá supersónica, algamaben el so oxetivu antes d'oyese'l ruiu del so aproximamientu), polo que nun había un mecanismu de defensa efectivu. Como resultáu d'esto, los V2 constituyíen un factor de terror más allá de les sos capacidaes reales de destrucción, una y bones el sistema d'empuestu d'estos misiles yera imperfectu y, poro, munchos nun llograron llegar al so oxetivu.
Pal fin de la guerra habíense disparáu 1155 misiles V-2 contra Inglaterra, según otros 1625 misiles contra Amberes y otros oxetivos continentales. Dellos espertos militares creen que, d'empezar antes la producción en masa d'esta arma, o bien d'emplegar los fondos destinaos a la so investigación y desenvolvimientu a armamentu de calter más inmediatu, l'exércitu alemán fuera capaz de ganar la guerra.[ensin referencies]
A pesar de la so collaboración col exércitu alemán, Von Braun tuvo problemes cola Gestapo al confirmar públicamente que lu importaba bien pocu l'oxetivu de Hitler; lo único que lu importaba yeren los viaxes interplanetarios. Escontra principios de 1945 yera obviu qu'Alemaña nun llograría la victoria na guerra, polo que Von Braun empezó a planiar el so futuru na posguerra.[15]
Von Braun pudo contautar colos Aliaos y preparó la so rindición ante les fuercies d'Estaos Xuníos, quien desenvolvíen la operación Paperclip pa prindar a científicos alemanes y ponelos al serviciu del bandu aliáu. Von Braun apurrir xunto a otros 500 científicos del so equipu, los sos diseños y dellos vehículos de prueba.[15] Tuvo a puntu de ser prindáu polos soviéticos, que deseyaben integralo nel equipu de Serguéi Koroliov.[ensin referencies]
Una vegada nos Estaos Xuníos, Von Braun y los sos collaboradores fueron encamentaos a cooperar cola fuercia aérea d'Estaos Xuníos, y a cambéu, se -yos eximiría de culpa pol so pasáu nazi; esto incluyía les muertes causaes pol usu de los sos proyeutos aéreos polos nazis y por utilizar obreros esclavos. Von Braun llogró la nacionalidá de los Estaos Xuníos el 14 d'abril de 1955. Casárase'l 1 de marzu de 1947 con Maria von Quirstorp, con quien tuvo dos fíos, Iris y Magrit, y un fíu, Peter.
Nos cinco años siguientes, Von Braun y el so equipu fueron instalaos en Fort Bliss (Texas), onde trabayó pal exércitu de los Estaos Xuníos nel desenvolvimientu de misiles balísticos que llanzaben nel terrén de pruebes en White Sands (Nuevu Méxicu).
El cohete V2 foi'l precursor de los cohetes espaciales utilizaos por Estaos Xuníos y la Xunión Soviética. En 1950, l'equipu de Von Braun camudar al arsenal de Redstone, cerca d'Huntsville (Alabama), onde construyeron pal exércitu'l misil balísticu Xúpiter y los cohetes Redstone usaos pola NASA pa los primeros llanzamientos del programa Mercury. En 1960, el so centru pal desenvolvimientu de cohetes foi tresferíu del exércitu a la NASA y ellí encamentóse-yos la construcción de los xigantescos cohetes Saturn, siendo'l más grande d'ellos el que punxo al home na Lluna. Von Braun convertir nel direutor del Centru de Vuelu Espacial Marshall de la NASA y el principal diseñador del Saturn V,[15] que mientres los años de 1969 y 1972 llevaríen a los norteamericanos a la Lluna.
Na década de 1950, Von Braun yá yera conocíu nos Estaos Xuníos y actuaba como'l voceru de la esploración espacial d'esi país. En 1952 ganó más publicidá gracies a los sos artículos sobre temes espaciales publicaos en Cullier, una publicación selmanal de gran importancia naquellos díes. El so nome tamién pasó a ser parte cotidiana al traviés de la so participación en trés programes de televisión de Disney dedicaos a la esploración espacial. La fazaña d'Estaos Xuníos d'asitiar a un home na lluna apagó a aquellos qu'entá atacaben a Von Braun por usar obreros esclavos mientres el periodu nazi.[ensin referencies]
La NASA pidió-y en 1970 que se camudara a Washington, D.C. pa liderar el plan estratéxicu de l'axencia. Magar dexó la so casa en Huntsville, Alabama, solo trabayó pa la NASA otros dos años, diéndose a trabayar dempués pa Fairchild Industries en Germantown, Maryland.[15] Afeutáu d'un cáncer de colon, retirar de Fairchild el 31 d'avientu de 1976. Seis meses dempués morrería.