Гэнрык Пантопідан | |
па-дацку: Henrik Pontoppidan | |
Асабістыя зьвесткі | |
---|---|
Нарадзіўся | 24 ліпеня 1857 |
Памёр | 21 жніўня 1943 (86 гадоў) |
Бацькі | Dines Pontoppidan[d] |
Сужэнец | Mette Marie Hansen[d][3] і Antoinette Kofoed[d][3] |
Літаратурная дзейнасьць | |
Род дзейнасьці | пісьменьнік |
Гады творчасьці | 1881 — 1943 |
Жанр | проза |
Мова | дацкая |
Прэміі | Нобэлеўская прэмія ў галіне літаратуры (1917) |
Узнагароды | |
Подпіс | |
Гэ́нрык Панто́підан (па-дацку: Henrik Pontoppidan; 24 ліпеня 1857 — 21 жніўня 1943) — дацкі пісьменьнік-раманіст, ляўрэат Нобэлеўскай прэміі па літаратуры (1917) «за праўдзівае апісаньне сучаснага жыцьця Даніі».
Гэнрык Пантопідан нарадзіўся ў Фрэдэрысіі на Ютляндзкай паўвысьпе ў шматдзетнай сям’і. Калі Гэнрыку было шэсьць гадоў, бацькі пераехалі ў цэнтральную частку Ютляндыі, у горад Рандэрс. Пасьля заканчэньня сярэдняй школы ён паступіў у Капэнгагенскі політэхнічны інстытут. У 1879 годзе ён кінуў інстытут і стаў настаўнікам у сялянскай школе ў Фрэрсьлеве, якую адкрыў яго брат Мартэн. У 1880 годзе ён служыў у арміі, а ў 1881 годзе ён ажаніўся з Мэтай Мары Гансэн, маладой сялянкай, зь якой ён пазнаёміўся падчас выкладаньня, пасьля ў іх было двое дзяцей.
У гэтым жа 1881 г. годзе адбыўся яго літаратурны дэбют — у тыднёвіку «За мяжой і дома» («Udeog Hjemme») быў апублікаваны яго аповяд «Канец жыцьця» («Et Endeligt»).
У 1892 годзе Пантопідан разьвёўся зь першай жонкай і ажаніўся з Антуанэтай Кофуд. Шлюб іх быў бязьдзетным, яна памерла ў 1928 годзе.
Ён памёр 21 жніўня 1943 году ў Капэнгагене.
Гэнрык Пантопідан — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
|