Яніна Жаймо

Яніна Жаймо
па-польску: Janina Żejmo
Імя пры нараджэньні Яніна Баляславаўна Жаймо
Дата нараджэньня 16 (29) траўня 1909
Месца нараджэньня
Дата сьмерці 29 сьнежня 1987(1987-12-29)[1] (78 гадоў)
Месца сьмерці
Месца пахаваньня
Грамадзянства Сьцяг Расеі Расейская імпэрыя
Расейская Савецкая Фэдэратыўная Сацыялістычная Рэспубліка Расейская СФСР
Сьцяг СССР СССР
Польская народная рэспубліка Польшча
Месца вучобы
Занятак акторка
Месца працы
Гады дзейнасьці 1925—1957
Узнагароды
Ордэн «Знак Пашаны»
Ордэн «Знак Пашаны»
IMDb ID nm0955567

Яні́на Балясла́ваўна Жаймо́ (па-польску: Janina Żejmo; 29 траўня 1909, Ваўкавыск Гарадзенскай губэрні, Расейская імпэрыя — 29 сьнежня 1987, Варшава, Польская Народная рэспубліка) — савецкая кінаакторка.

Жыцьцяпіс

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Нарадзілася ў Ваўкавыску (цяпер Гарадзенская вобласьць, Беларусь) у сям’і вандроўных цыркавых артыстаў. Бацька Юзэф Баляслаў Жаймо — паляк, маці — расейка. З трохгадовага веку выступала ў цырку — наезьніцай, гімнасткай, балерынай і музычным эксцэнтрыкам. У 1925—1927 роках выступала на эстрадзе.

Здымалася ў кіно з 1925 року. Скончыла майстэрню ФЭКС у Ленінградзе (1929).

Акторка кінастудыі «Ленфільм». Папулярнасьць прынесьлі фільмы «Абудзіце Леначку» (1934), «Сяброўкі» (1935) і «Ворагі» (1938). У 1939 року ўзнагароджаная ордэнам «Знак Пашаны».

Падчас нямецка-савецкай вайны знаходзілася ў блякадным Ленінградзе.

З 1949 па 1956 рокі — акторка Тэатру-студыі кінаактора.

У 1957 року з трэцім мужам, польскім рэжысэрам Леанам Жано(pl), зьехала ў Польшчу. Жыла ў Варшаве, прыяжджала ў Савецкі Саюз да дачкі.

Памерла ў Варшаве, пахаваная паводле запавету ў Маскве, на Вастракоўскіх могілках.

Творчасьць

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Шырокую вядомасьць акторцы прынесла роля Папялушкі ў аднайменным фільме Надзеі Кашаверавай.

Мела кволы дзявочы целасклад: рост 148 см, памер нагі 31[2]. Да 40-гадовага веку Яніна выглядала дзяўчынай, што вызначала ейнае амплюа травесьці.

Зэдлік, на які Яніна Жаймо станавілася ў радыёстудыі, каб дастаць да мікрафону, на студыі называлі «жаймовачка».

Сям’я

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  • Першы муж — Андрэй Кастрычкін (1901—1973), актор. Разьвяліся ў 1932 року[3].
    • Дачка Яніна Кастрычкіна, працавала перакладчыцай фільмаў.
      • Унучка Яніна Кастрычкіна, працавала перакладчыцай разам з маці.
        • Праўнукі: Яніна Кастрычкіна, музыка; Аляксей Кастрычкін, актор Тэатру музыкі і паэзіі пад кіраўніцтвам Алены Камбуравай, актор і рэжысэр дубляжу; Аляксандар Кастрычкін, кіназнаўца і актор дубляжу.
  • Другі муж — Ёсіф Хейфіц (1905—1995), кінарэжысэр.
    • Сын Юлі Жаймо (да 16-гадовага веку — Хейфіц), польскі кінаапэратар.
      • Унукі Пётар і Павал.
  • Трэці муж — Леан Жано(pl) (1908—1997), польскі кінарэжысэр.

Узнагароды

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  • Ордэн «Знак Пашаны» (01.20.1939) — за выкананьне ролі Асі ў фільме «Сяброўкі» (1935) і ролі Надзі ў фільме «Ворагі» (1938)

Фільмаграфія

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Год Беларуская назва Арыгінальная назва Роля
1925 ф Мішкі супраць Юдэніча Мишки против Юденича хлопчык (эпізод)
1926 ф Чортава кола Чёртово колесо дзяўчына з шпаны
1926 ф Шынэль Шинель падручная краўца
1926 ф Братка Братишка дзяўчынка з гаражу
1927 ф С. В. С. С. В. Д. цыркавая наезьніца
1927 ф Чужы сьпінжак Чужой пиджак Гулька
1929 ф Блакітны экспрэс Голубой экспресс кітайская дзяўчына
1929 ф Новы Бабілён Новый Вавилон Тэрэза
1929 ф Дарога ў сьвет Дорога в мир гераіня ў дзяцінстве
1930 ф Дваццаць два няшчасьці Двадцать два несчастья Манька
1931 ф Адна Одна маладая вучыцелька
1931 ф Чалавек з турмы Человек из тюрьмы пасудніца
1932 ф Шукаю пратэкцыі Ищу протекции студэнтка
1933 ф Мая Радзіма Моя Родина Воля
1934 ф Песьня пра шчасьце Песня о счастье Анук
1934 ф Абудзіце Леначку Разбудите Леночку Леначка
1935 ф Гарачыя дзянькі Горячие денёчки Кіка
1935 ф Сяброўкі Подруги Ася
1936 ф Леначка і вінаград Леночка и виноград Леначка
1938 ф Ворагі Враги Надзя
1939 ф Ішоў жаўнер з фронту Шёл солдат с фронта Фроська
1939 ф Доктар Калюжны Доктор Калюжный Вольга
1941 ф Прыгоды Карзінкінай Приключения Корзинкиной Карзінкіна, квітковы касір вакзалу
1942 ф Баявы кіназборнік № 12 Боевой киносборник № 12 Танька (навэля другая — „Ванька“)
1942 ф Беларускія навэлі Белорусские новеллы Пчолка (навэля першая — „Пчолка“)
1943 ф Два байцы Два бойца мэдсястра
1943 ф Сакавік-красавік Март-апрель Каця Весялова
1943 ф Мы з Уралу Мы с Урала Вера
1943 ф Юны Фрыц Юный Фриц Гертруда
1947 ф Папялушка Золушка Папялушка
1954 ф Два сябры Два друга маці Косьці Шышкіна

Агучваньне

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Год Беларуская назва Арыгінальная назва Роля
1957 ф Сьнежная каралева Снежная королева Герда

Дубляваньне

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Год Беларуская назва Арыгінальная назва Роля
1948 ф Муры Маляпагі У стен Малапаги
1952 ф Рым аб 11-й гадзіне Рим, 11 часов
1953 ф Жульета Жюльетта
1954 ф Тата, мама, служанка і я Папа, мама, служанка и я Катрын Лізэрэ
1966 ф Вялікі шпацыр Большая прогулка гаспадыня гатэлю

Крыніцы

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  1. ^ IMDb (анг.) — 1990.
  2. ^ Інтэрвію з дачкой, Янінай Кастрычкінай (2009)(недаступная спасылка)
  3. ^ Елена Чернышева. „…Та самая Золушка…“  (рас.) // Gala Биография. — 2012. — № 01.

Літаратура

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  • Янина Жеймо. Длинный путь от барабанщицы в цирке до Золушки в кино. — М.: Альпина нон-фикшн, 2020. — 280 с. — ISBN 978-5-00139-191-3
  • Козинцев Г. М. Янина Жеймо // Искусство кино. 1937 № 4.
  • Лучанский М. Янина Жеймо. М.: Госкиноиздат, 1939. — 52 с, фото. (Серия «Мастера киноискусства»)
  • Павлова М. Янина Жеймо. М.: Искусство, 1980. — 121 с, илл.
  • Тарантул Ю. Золушка, ваш выход // Первое сентября, 2000, № 29.
  • Трауберг Л. З. Янина Жеймо. М.: Киноцентр, 1990. — 34 с.
  • Юткевич С. Янина Жеймо // Кино. 1937. 11 августа.

Вонкавыя спасылкі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]