Бухарудзін Юсуф Хабібі | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
індан.: Jusuf Habibie | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Мухамед Сухарта | ||||||
Пераемнік | Абдурахман Вахід | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Try Sutrisno[d] | ||||||
Пераемнік | Мегаваці Сукарнапутры | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
25 чэрвеня 1936[1][2][…] |
||||||
Смерць |
11 верасня 2019[3][4][…] (83 гады) |
||||||
Імя пры нараджэнні | індан.: Bacharuddin Jusuf Habibie | ||||||
Бацька | Alwi Abdul Jalil Habibie[d] | ||||||
Маці | Tuti Marini Puspowardojo[d] | ||||||
Жонка | Hasri Ainun Habibie[d] | ||||||
Дзеці | Ilham Akbar Habibie[d] і Thareq Kemal Habibie[d] | ||||||
Веравызнанне | іслам | ||||||
Партыя | |||||||
Адукацыя | |||||||
Аўтограф | |||||||
Узнагароды | |||||||
Сайт | habibiecenter.or.id | ||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Бухарудзін Юсуф Хабібі (25 чэрвеня 1936, Парэ-Парэ, Паўднёвае Сулавесі — 11 верасня 2019) — інданезійскі дзяржаўны і грамадскі дзеяч.
У студзені 1998 года ва ўмовах рэзкага паслаблення эканомікі і ўнутрыпалітычнай напружанасці з-за наступстваў фінансавага крызісу Сухарта быў абраны на чарговы, ужо сёмы прэзідэнцкі тэрмін. Хабібі ў сакавіку 1998 быў абраны віцэ-прэзідэнтам краіны. З прычыны масавых хваляванняў ўжо 21 мая 1998 года Сухарта вымушаны быў пакінуць свой пост, і ў той жа дзень Хабібі стаў новым прэзідэнтам краіны.
Новы кабінет міністраў, сфарміраваны Хабібі, не моцна адрозніваўся ад ранейшага ўрада, які ўзначальвае Сухарта. Кабінет змог збольшага стабілізаваць фінансава-эканамічную жыццё краіны. Палітыка Хабібі насіла больш ліберальны характар, чым у яго папярэдніка. Ужо ў верасні 1998 года Хабібі выдаў інструкцыі аб забароне раней заахвочваецца дыскрымінацыі «некарэнных» жыхароў краіны, перш за ўсё кітайцаў. У студзені 1999 Хабібі абвясціў аб маючым адбыцца рэферэндуме па пытанні аб незалежнасці Усходняга Тымору, доўгі час акупаванага інданезійская войскамі. 30 жніўня 1999 г. рэферэндум адбыўся, і жыхары Усходняга Тымору выказаліся за незалежнасць.
Аднак, Хабібі працягваў асацыявацца з ранейшай элітай краіны і вымушаны быў неўзабаве пакінуць свой пост. Пасля выбараў у Народны кансультатыўны кангрэс, што адбыліся 7 чэрвеня 1999 года, на якіх «Галкар» атрымала толькі 20 адсоткаў галасоў, доля Хабібі была вырашана. 20 кастрычніка 1999 года парламент абраў новым прэзідэнтам даўняга апазіцыянера ісламісцкага толку Абдурахмана Вахіда, і Хабібі пакінуў свой пост.