Вернер Арбер

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Арбер.

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з імем Вернер.

Вернер Арбер
ням.: Werner Arber
Вернер Арбер у 2018 г.
Дата нараджэння	3 чэрвеня 1929(1929-06-03)[1][2]^[…] (95 гадоў)
Месца нараджэння	Грэніхен^[d], акруга Аарау^[d], кантон Ааргау, Швейцарыя[3][4]^[…]
Грамадзянства	Швейцарыя[5][6]
Дзеці	Silvia Arber^[d]
Род дзейнасці	біёлаг, генетык, урач, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	мікрабіялогія
Месца працы	Універсітэт Паўднёвай Каліфорніі Жэнеўскі ўніверсітэт
Навуковая ступень	прафесар
Альма-матар	Жэнеўскі ўніверсітэт Швейцарская вышэйшая тэхнічная школа Цюрыха Базельскі ўніверсітэт
Вядомы як	адкрывальнік рэстрыкцыйных ферментаў
Член у	Папская акадэмія навук Нацыянальная акадэмія навук ЗША[7] Еўрапейская акадэмія^[d][8] Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Іспанская каралеўская інжынерная акадэмія^[d] Венгерская акадэмія навук Еўрапейская арганізацыя малекулярнай біялогіі^[d]
Узнагароды	honorary doctorate of the University of Las Palmas, Gran Canaria^[d] (1996) член Амерыканскай акадэміі мастацтваў і навук член Еўрапейскай арганізацыі малекулярнай біялогіі^[d] honorary doctor of Louis Pasteur University^[d] (1989)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Вернер Арбер (ням.: Werner Arber; нар. 3 чэрвеня 1929(1929-06-03)^[1][2][…], Грэніхен^{[d][3][4][…]}) — швейцарскі мікрабіёлаг і генетык, лаўрэат Нобелеўскай прэміі ў галіне медыцыны і фізіялогіі ў 1978 годзе разам з Д.Натансам і Г.Смітам за адкрыццё рэстрыкцыйных ферментаў.

Біяграфія

У 1949—1953 гадах вучыўся ў Швейцарскай політэхнічнай школе, дзе займаўся ізатопам Cl-34. Пасля заканчэння політэха ў 1953 годзе пачаў працаваць у біяфізічныя лабараторыі ўніверсітэта Жэневы ў галіне электроннай мікраскапіі. Займаўся даследаваннямі мутантамі бактэрыяфага лямбда, якія ляглі ў аснову яго доктарскай дысертацыі.

У 1958—1960 гадах працаваў ва ўніверсітэце Паўднёвай Каліфорніі, затым зноў вярнуўся ў Жэневу. У 1971 годзе перайшоў ва ўніверсітэт Базеля.

14 студзеня 2011 года стаў кіраўніком Папскай акадэміі навук. Ён стаў першы пратэстантам, які заняў гэты пост^[9].

Аўтар навуковых прац па вывучэнні структуры і функцыянавання віруснага геному.

Сфармуляваў прынцып штамаспецыфічнай рэстрыкцыі і мадыфікацыі ДНК. У 1962 годзе адкрыў новы клас ферментаў, якія спецыфічна ўзаемадзейнічаюць з ДНК і дзеянне якіх накіравана супраць чужароднай ДНК.

Зноскі

1. Werner Arber // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741"></a>
2. Werner Arber // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q237227"></a>
3. http://www.waldzell.org/arber/
4. http://www.casinapioiv.va/content/accademia/en/academicians/ordinary/arber.html
5. http://www.nytimes.com/1999/11/18/us/daniel-nathans-71-pioneer-in-dna-research.html
6. http://www.britannica.com/EBchecked/topic/228897/genetic-engineering
7. NNDB — 2002.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q1373513"></a>
8. www.ae-info.org
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q107213897"></a>
9. Протестант стал главой Папской Академии Наук http://news.christusimperat.org/ru/protestant-stal-glavoi-papskoi-akademii-nauk#point Архівавана 17 студзеня 2011.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.1: А — Аршын / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 1996. — 552 с.: іл.

Спасылкі

• Аўтабіяграфія Вернера Арбера на сайце Нобелеўскага камітэта (англ.)
• Відэаінтэрв’ю з Арберам
• Арбер, Вернер. Біяграфія Архівавана 10 верасня 2011. на сайце электроннай бібліятэкі «Навука і тэхніка»