Вілі Брант (ням.: Willy Brandt), сапр. Герберт Эрнст Карл Фрам (Herbert Ernst Karl Frahm; 18 снежня 1913, Любек — 8 кастрычніка 1992, Ункель) — нямецкі палітык. З 1969 па 1974 гады канцлер Германіі. Лаўрэат Нобелеўскай прэміі міру (1971).
Пры нацыстах у 1933 годзе эмігрыраваў і жыў у Нарвегіі і Швецыі, дзе займаўся журналістыкай.
Пазбаўлены нямецкага грамадзянства ў 1938 годзе, адноўлены ў 1948 годзе.
З 1945 года — карэспандэнт скандынаўскіх газет у Германіі. Пазней на дэпутацкай і іншай рабоце ў Заходнім Берліне, у 1957—1966 — кіруючы бургамістр .
Член Сацыял-дэмакратычнай партыі Германіі (СДПГ) з 1930 года. У 1958—1963 гадах — старшыня СДПГ (Заходняга Берліна), у 1964—1987 гадах — старшыня СДПГ.
У 1966—1969 гадах — віцэ-канцлер і міністр замежных спраў у кааліцыйным урадзе ФРГ.
Федэральны канцлер у 1969—1974 гадах, быў адным з ініцыятараў новай усходняй палітыкі (падпісанне дагавораў з СССР і Польшчай у 1970 годзе, з ЧССР — у 1973 годзе). Ва ўнутранай палітыцы імкнуўся да сацыяльнага кампрамісу.
З 1976 года — старшыня Сацыялістычнага інтэрнацыянала.
У 1979—1982 гадах — дэпутат Еўрапарламента.
Аўтар мемуараў. Лаўрэат Нобелеўскай прэміі міру (1971)