Гара Арсія

Гара Арсія
Тапаграфічная карта Арсіі
Тапаграфічная карта Арсіі
8°21′ пд. ш. 120°05′ з. д. / 8,35° пд. ш. 120,09° з. д. / -8.35; -120.09
Форма вулканаШчытавідны вулкан 
Дыяметр кратара110 000 м
Апошняе вывяржэнне1000 
Вышыня вяршыні19000 м 
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гара Арсія (лац.: Arsia Mons)[1] [2][3] — патухлы шчытападобны вулкан на Марсе, размешчаны ў раёне правінцыі Фарсіда. Самы паўднёвы з трох вулканаў гэтай вобласці. Найвышэйшая гара ў Сонечнай сістэме, Алімп, знаходзіцца на паўночны захад. Вулкан названы па легендарнаму рымскаму лесу Арсія Сільва.

Дыяметр Арсіі складае каля 435 км, яе вышыня амаль 19 км (вулкан Алімп вышэй на 2 км), што больш чым на 9 км вышэй навакольнага плато[4]. Кальдэра вулкана мае амаль 110 км у шырыню.[5]Атмасферны ціск у вяршыні апускаецца ніжэй за 107 Паскаляў[6].Пасля Алімпу гэта другі вулкан планеты па вышыні.

Кожны год у пачатку паўднёвай марсіянскай зімы на Арсіі назіраецца цікавая пагодны з’ява. У гэты час сонечныя прамяні награваюць схілы вулкана, паветра падымаецца, несучы з сабой невялікую колькасць пылу. У выніку паветра сыходзіць у кальдэры вулкана, і дробныя ападкі, садзьмуць са схілаў вулкана, ўтвараюць воблака пылу, дастаткова шчыльнае для назіранняў з арбіты. Штогод гэта з’ява назіраецца толькі на працягу кароткага прамежку часу. Пылавое воблака над Арсіяй можа захвалююцца на 15-30 км.[7]

Кальдэра Арсіі была сфарміравана пасля таго, як гара калапсавала ў выніку вывяржэння магмы. На схілах вулкана маюцца і іншыя геалагічныя ўтварэнні.[8]

Магчымыя пячоры

[правіць | правіць зыходнік]

У 2007 на схілах Арсіі пры дапамозе спадарожнікавай здымкі было адзначана сем гіпатэтычных уваходаў у пячору.[9][10] Яны атрымалі неафіцыйныя назвы Дэна, Хлоэ, Вэндзі, Эні, Эбі, Нікі і Джын. Яны нагадваюць «люкі», утвораныя абвальваннем зводу пячоры.

Перапад дзённых і начных тэмператур у гэтых круглявых аб’ектах складае толькі трэць ад перападу, назіранага на навакольнага мясцовасці. Хоць гэта значэнне больш адрозніваецца, чым для буйных пячор на Зямлі, гэта толькі пацвярджае наяўнасць глыбокіх западзін. Тым не менш, з-за экстрэмальных вышынь гэтыя аб’екты наўрад ці могуць служыць прытулкам для якіх-небудзь формаў марсіянскага жыцця.[11]

На больш новай фатаграфіі аднаго з аб’ектаў відаць, як сонца асвятляе бакавую сценку, што прадугледжвае наяўнасць толькі вертыкальнай ямы, а не ўваход ў больш шырокае падземнае памяшканне.[12] Тым не менш, цемната аб’екта кажа пра тое, што яго глыбіня павінна быць не менш за 78 метраў.

Гл. таксама

[правіць | правіць зыходнік]

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Бурба Г.А. Номенклатура деталей рельефа Марса. — М.: Наука, 1981. — 85 с. — 1 000 экз.
  2. ↑ Карта Марса масштаба 1:20 000 000 с названиями на русском языке, составлена МИИГАиК в 1982 году
  3. ↑ Ж. Ф. Родионова, Ю. А. Илюхина «Новая карта рельефа Марса»
  4. ↑ Catalog Page for PIA02337
  5. ↑ Catalog Page for PIA03948
  6. ↑ Martian Weather Observation Архівавана 11 сакавіка 2007. NASA MGS data 9.2 degrees S 238.2 degrees E 17757 meters 1.07 mbar
  7. ↑ Catalog Page for PIA04294
  8. ↑ Catalog Page for PIA03799
  9. ↑ Themis Observes Possible Cave Skylights on Mars. G. E. Cushing, T. N. Titus, J. J. Wynne, P. R. Christensen. Lunar and Planetary Science XXXVIII (2007)
  10. ↑ Lakdawalla, Emily. Windows onto the abyss: cave skylights on Mars(недаступная спасылка). The Planetary Society Weblog (23 мая 2007). Архівавана з першакрыніцы 20 сакавіка 2012. Праверана 26 мая 2007.
  11. ↑ NASA Orbiter Finds Possible Cave Skylights on Mars. Jet Propulsion Laboratory. Архівавана з першакрыніцы 20 сакавіка 2012. Праверана 22 верасня 2007.
  12. ↑ Shiga, David (2007-08-30). "Strange Martian feature not a 'bottomless' cave after all". NewScientist.com news service. Архівавана з арыгінала 6 кастрычніка 2008. Праверана 18 кастрычніка 2013.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]