Гібоны

Гібоны
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Жывёлы Падцарства:  Эўметазоі Без рангу:  Двухбакова-сіметрычныя Без рангу:  Другаснаротыя Тып:  Хордавыя Падтып:  Пазваночныя Інфратып:  Сківічнаротыя Надклас:  Чацвераногія Клас:  Млекакормячыя Падклас:  Звяры Інфраклас:  Плацэнтарныя Надатрад:  Euarchontoglires Грандатрад:  Euarchonta Міратрад:  Прыматападобныя Атрад:  Прыматы Падатрад:  Суханосыя малпы Інфраатрад:  Малпы Падатрад:  Вузканосыя малпы Надсямейства:  Чалавекападобныя малпы Сямейства:  Hylobatidae Род:  Hylobates
Міжнародная навуковая назва
Hylobates Іаган Карл Вільгельм Ілігер, 1811[1][2]
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   572836 NCBI   9578 EOL   14569 FW   40891

Гібоны (Hylobates) — род чалавекападобных прыматаў, якія жывуць у Паўднёва-Усходняй Азіі.

Апісанне

Даўжыня цела 45—90 см, маса 5—13 кг. Целасклад грацыёзны. Афарбоўка валасянога покрыва ад чорнай да жаўтавата-карычневай або серабрыста-шэрай. Прадстаўнікі гэтага роду маюць 44 храмасомы і часта маюць кольцы белай поўсці вакол твару.

Пярэднія канечнасці доўгія, з іх дапамогай гібоны перамяшчаюцца па галінах дрэў. Есць невялікія сядалішчныя мазалі. Іклы вялікія.

Пры ўсходзе сонца «пяюць» (адсюль назва — «пявучыя малпы»).

Пашырэнне

Адзін з чатырох родаў сямейства Hylobatidae. Раней быў адзіным родам у гэтым сямействе, але нядаўна ў катэгорыю родаў былі таксама вылучаныя роды Nomascus, Symphalangus і Hoolock^[3]. Прадстаўнікі роду з’яўляюцца найбольш разнастайным і шырока распаўсюджаным родам сямейства і жывуць на тэрыторыях ад Паўднёвага Кітая (Юньнань) да Заходняй і Цэнтральнай Явы.

Асаблівасці біялогіі

Жывуць у густых трапічных лясах на дрэвах невялікімі сямейнымі групамі.

Кормяцца пладамі, лісцем, маладымі парасткамі, насякомымі, павукамі, зрэдку птушынымі яйцамі і птушанятамі.

Палаваспелыя ў 5—7 гадоў, нараджаюць 1 дзіцяня.

Сістэматыка

Адрозніваецца 9 відаў, сярод іх:

• Hylobates lar
• Hylobates agilis
• Hylobates muelleri
• Hylobates klossii
• Hylobates moloch
• Hylobates pileatus
• Hylobates albibarbis

Гібрыды Hylobates muelleri і Hylobates agilis сустракаліся на тэрыторыях Барнеа^[4].

Зноскі

1. Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference / D. E. Wilson, D. M. Reeder — 3 — Baltimore: JHU Press, 2005. — 35, 2142 p. — ISBN 978-0-8018-8221-0 Праверана 18 верасня 2015.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q25439894"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5092"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q14644999"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q1645059"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q1538807"></a>
2. Smith A. T., Xie Y., Lunde D. P. et al. A Guide to the Mammals of China. / A. T. Smith, Y. Xie — Princeton: Princeton University Press, 2008. — P. 169.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q19604485"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q21395596"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q138518"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q19604469"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q14644999"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q1708210"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q507837"></a>
3. Mootnick, A.; Groves, C. P. (2005). "A new generic name for the hoolock gibbon (Hylobatidae)". International Journal of Primatology. 26 (26): 971–976. doi:10.1007/s10764-005-5332-4.
4. Payne, J. and Francis, C. (2005). A Field Guide to the Mammals of Borneo. Kota Kinabalu, Sabah, Malaysia: Sabah Society. p. 230. ISBN 967-99947-1-6.

Літаратура

• Гібоны // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 5: Гальцы — Дагон / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 5. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 5).