Зборная Швейцарыі па хакеі з шайбай

Швейцарыя
Мянушкі Eisgenossen (ням.: Лядовая дружына), Крыжакі
Федэрацыя Швейцарскі хакейны саюз
Трэнер Канада Шон Сімпсан
Капітан Маціяс Зегер (АГ-2014)
Больш усіх гульняў Маціяс Зегер (280)
Бамбардзір Ёрг Эберле (142)
Першая гульня
Вялікабрытанія Вялікабрытанія 3:0 Сцяг Швейцарыі Швейцарыя
(Шамані, Францыя; 23 студзеня 1909)
Самая буйная перамога
Швейцарыя Сцяг Швейцарыі 23:0 Каралеўства Югаславія Югаславія
(Цюрых, Швейцарыя; 4 лютага 1939)
Самае буйное паражэнне
Канада Канада 33:0 Сцяг Швейцарыі Швейцарыя
(Шамані, Францыя; 30 студзеня 1924)
Team colours
Team colours
Team colours
Team colours
Асноўная
форма
Team colours
Team colours
Team colours
Team colours
Гасцявая
форма
Чэмпіянат свету
Удзел 60 (Упершыню 1930)
Дасягненні Срэбра (1935 і 2013)
Спартыўныя ўзнагароды
Зімовыя Алімпійскія гульні
Бронза Санкт-Морыц 1928
Бронза Санкт-Морыц 1948
Чэмпіянаты свету
Бронза Швейцарыя 1928
Бронза Францыя/Германія/Аўстрыя 1930
Срэбра Швейцарыя 1935
Бронза Вялікабрытанія 1937
Бронза Швейцарыя 1939
Бронза Швейцарыя 1948
Бронза Вялікабрытанія 1950
Бронза Францыя 1951
Бронза Швейцарыя 1953
Срэбра Швецыя/Фінляндыя 2013
Чэмпіянаты Еўропы
Бронза Швейцарыя 1922
Бронза Італія 1924
Бронза Чэхаславакія 1925
Золата Швейцарыя 1926
Бронза Германія 1932

Збо́рная Швейцарыі па хаке́і — нацыянальная хакейная каманда Швейцарыі. У рэйтынгу ІІХФ за 2014 год знаходзіцца на 7 месцы[1]. Кіруючы орган — Швейцарскі хакейны саюз; галоўным трэнерам з'яўляецца канадскі спецыяліст Шон Сімпсан.

Сучасны швейцарскі хакей вядомы сваёй моцнай школай брамнікаў, цэлы шэраг галкіпераў нацыянальнай зборнай маюць досвед выступаў за клубы Нацыянальнай хакейнай лігі. Акрамя таго, запатрабаваныя ў НХЛ і палявыя ігракі швейцарскай зборнай.

Гісторыя

[правіць | правіць зыходнік]

Самых вялікіх поспехаў швейцарская зборная дамаглася ў перыяд паміж дзвюма сусветнымі войнамі, заваяваўшы золата на хатніх чэмпіянаце Еўропы 1926 года і срэбра на чэмпіянаце свету 1935 года, якія праходзілі ў Давосе. Пасля бронзавага медаля на чэмпіянаце свету 1953 года швейцарская каманда доўгі час не магла атрымаць медалі на чэмпіянатах свету і Алімпійскіх гульнях, у 1992 і 1998 гадах яна здолела займаць чацвёртае месца.

Сапраўдны прарыў каманда здзейсніла пад кіраўніцтвам канадскага спецыяліста Шона Сімпсана ў 2013 годзе, дзе раптам выйшла ў фінал чэмпіянату свету ў Фінляндыі і Швецыі, спачатку атрымаўшы перамогу ва ўсіх 7 матчаў у групе (адзін з іх — па булітах у зборнай Канады), затым у чвэрцьфінале абыграўшы зборную Чэхіі (2:1), а ў паўфінале — зборную ЗША (3:0). Ні ў адным з 9 матчаў да фіналу швейцарцы не прапусцілі больш за 2 шайбы.

У вырашальным матчы швейцарцы сустрэліся са зборнай Швецыі, якую ўжо абгульвалі на групавым этапе з лікам 3:2. Лік адкрыў швейцарац Раман Ёсі, аднак затым шведы закінулі пяць шайбаў запар і сталі чэмпіёнамі. Швейцарцы ж паўтарылі свой ​​поспех 78-гадовай даўніны, калі ўпершыню здолелі выйграць срэбра чэмпіянату свету. Паводле вынікаў чэмпіянату Раман Ёсі быў прызнаны самым каштоўным гульцом турніру і лепшым абаронцам[2]. Ён жа разам з іншым абаронцам Жульенам Ваклерам ўвайшоў у сімвалічную зборную турніру[3].

Трэба адзначыць, што зборная па розных прычынах абышлася без некалькіх ігракоў НХЛ — брамніка Ёнаса Гілера, абаронцаў Марка Штрайта, Лукі Сбісы, Яніка Вебера, нападніка Дам'ена Брунера.

Зноскі

  1. ↑ 2014 Men’s World Ranking (англ.). World Ranking Men’s World Ranking. International Ice hockey Federation (14 сакавіка 2014).
  2. ↑ Як швейцарскія хакеісты вярнуліся на п'едэстал праз 60 гадоў. «Звязда»
  3. ↑ Швейцарец Роман Йоси признан самым ценным игроком чемпионата мира по хоккею. Итар-Тасс

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]